ھار کتہ ارساں دیدوک منی ھوناں
نزاناں وت باریں من چوناں
مئے زندگی داں کجا وفا کنت
گُشے ھر براں من ملکموت ءَ گوناں
پُروش وارتگ ھمے واستہ مدام
نزان ئے منزل ءَ تو بے رھشوناں
عشقی دیوانگی دگہ ھچ نہ ایں
نہ مُرتگ کس پہ چُشیں نیموناں
بخشیت اَﷲ وت چُشیں مَرگاں سفر
رُوح پجّا میاریت جند ءِ جوناں
