میتگءِ اِنسرگءَ پَدکُچکانی ھولاسگ ءِ توارکم کم ءَ وَدّان اَت میتگءَ باز کم لوگاں چراگءِ رُژن ٹِمبگءَ اَت۔ساری ے روچءَ جمبربوتگ اَت ءُُ ھورءَ دلءِ تَبءَ گورتگ اَت۔مُورءُُ بَالواں بانزل کتگ اَت۔
مَرچی اِیں بیگاہءَ گوریچ ءَ لانک بَستگ اَتءُُ دَنزءُُ آنڈھوراَت،شپءِ اَیردَیگءَ گوں گوریچءَ ھم وتی بانزل جھَل تِرءَ اِیرداتگ اَت اَنت،گوریچءَ شِیک شِیکے پِراَت۔بزگیں پُگلانی شپ یکیں بوت، دوشی سجئیں شپءَ ھَورءِ گَل ءَ واب نہ کپت اَت اَنت۔اَنشپی گوریچءِ سلام ءَ پَدانچوش گُماں بوت کہ پُگلاں ھُوٹگ یل داتگ اَت ءُُ دیم پہ ڈاکءَ شُتگ اَنت،یابانزل اِش کُتگ اَت ءُُ گوں مُورءُُ پِیرکاں بال اش کتگ اَت دگہ دیمے شُتگ اَت اَنت۔ مرچی شپ پُگلانی ٹَرٹرکَپتگ اَت اَنت۔
میتگءَ روباہ یے دوزاَت سر شپءَ تاں گور بام ءَ مِیتگ ءِ پُشت ءُُ دیماں تَتک ءُُ کَءھوکَءھوءِ کُت۔ اگاں شپءِ اِیمنی ءَ سوب مندبوت گُڑابرے یکے سُندءِ ھالیگ کُت۔پمیشکاگیشترمردمانی دلگوش کُچکانی ھولاسگاں گوں وت بُرتگ اَت۔گوریچ ءِ شیک شیکانی تہ ءَ دُورءَ چہ کَلھوکے روباہ یے کوانرگے توار اَت ،کُچکاں کہ روباہ یے تواراِش کُت آھاں گیشترھولاست اِت ءُُ گیشترگُٹ بُرزءَ دات۔
مُرادءَ اِنشپی مھمدعلی دَبئی والاداوت کُتگ اَتءُُ،پُسّے کُشتگ اَت پَسّے روت ءُُ اوجرینک کورءِ آپ تَچءَ اِیرکُتگ اَنت ءُُ ھمے اوجیرکانی کِراتولگ گِیریں تَلکے ھم چِیردکتگ اَت۔مُرادءِ دلگوش گیشترھمے تلکءِ نیمگءَ اَت ،آئی ءِ ھیال واب ءُُ آگہ، اَت آئی ءَ زانت کہ اے یَلچریں کُچکاں اَنوں گوریچ ءِ سارتی پَلارچوپ کنت داں بانگواہءَ ساری کُچک باریں کُجام دازے ھونڈءَ پُتراَنت ءُُ واب کَپ اَنت۔
آئی ءَ اے ھم زانت کہ روباہ ءَ شُّدءُُ ھالگیں لاپ وَپسگءَ نِیلیت۔اَنچوکہ کُچکانی توارنیم شَلونک بیت روباہ کوہءَ اِیردَنت ءُُ کیت ھمے اوجیرک ءُُ سَگنداکانی ورگءَ بیت،ھمے ساھتءَ تَلک پہ بے اِنّانی سْرپیت،آئی ءِ گُٹءَ پالومپ بیت ءُُ آئی ءَ وتی زورنکانی چیرءَ کنت۔روباہ تَلوسیت ،کوکارکنت، سَک پِریات کنت ، کوکرو بانگ کنت ،روباہ اے ھم گُشیت کہ دگہءَ بَرءَ من ءَ مردمانی مُرگانی دوزگ توبہ اِنت۔ مرادءَ کمیں بچکنداِت۔ءُُ دل ءَ گُشت ئے بلے آسنءِ تَلک ءَ کئے ھال دَنت کہ روباہءَ توبہ کتگ؟
گوریچءِ شِیک شِیک ءَ چِرتانی زِکرے توار کم کم ءَ رُجّگءَ اَت۔دازءُُ درچکانی ژمب ژمب ءِ توار ھم برجم اَت۔
دلجانءُُ نازگلءِ آروسءَ سالے کُبل اَت اے گپءَ سرجمیں میتگ سَھیگ اَت کہ اے دوئینانی واب جاہ ءُُ نپاد انگت جُتاجُتا اَت اَنت۔سیادیءِ رَگ برجاہ اَت نہ واھشت ھَستگ اَت نہ رزاءُُ منشاہ۔آھانی ماتءُُ پِِتان وتی دلءِ واھشت پِیلوکُتگ اَت اَنت، پہ سیادیءِ نزیک کنگءِ واستءَ آ دوئیں پہ زور آروس کُتگ اَنت۔بلے آدوئینانی واھگانی چّم کانٹ اَت اَنت۔دوئیں انگت سرپَدنہ اَت اَنت کہ آروسءِ وشی ءُُ لِزت چے اِنت؟
وَشیءَ سک دیراَت کہ وانڈہ اَت رَمگ ئے کوہءَ اَت،آئی ءِ چُک ءُ چَلانگ دُرست کوہءَ اَت اَنت وشی گنوکے ،وَشی اپشالے ، وشی پہ دیمیں مردمے، وشی مال دوستے،وشی پہ مالانی دوستی ءَ وتی تاسپ ءُُ تلاھیں چُک کوہءَ سارتی سرءَ بزگ کُتگ اَنت۔وشیءَ ھوش نیست ،وشی سکیں جَٹیں مردمے۔مِیتگ ءِ مردم کہ وھدے یک جاہ ءَ دیوان بوت اَنت گڑادُرست وَشی ءِ پچکان اَت اَنت۔
مھمدعلی دَبئی ءَ چہ آتکگ دیم ءِ ماہءَ مھمدعلیءِ چُکانی آروس اِنت مھمدعلی ءِ دلءَ بوتگ کہ وتی گُھارزھکءَ وتی چُکءَ زامات بکنت بلے آئی ءِ چُکءَ زھرکُتگ ،نازکُتگ ،ءُُ نہ مَنتّگ۔ آئی ءِ چُکءَ ھمے زد گُپتگ ءُُ داشتگ کہ’’ مَرگ ھست زند ھست من شیرمھمدءِ جنوزامیں جنکءَ آروس کن آں اگن شُمامنءَ شیرمھمدءِ زامات نہ کُت من وتءَ سادءِ لوپ کن آں واستویءِ وشیں مَچّءَ دَرنجاں۔من وت کُشی کن آں‘‘۔
آئی ءِ چُکءَ گِربَستگ اَت کہ من ’’دگہ کَسءَ گوں آروس نہ کن آں‘‘۔
ھمے دمانءَ کُچکانی ھولاسگ چیرتْرتگ اَت اَنت مُرگے ءِ کواک کواکءِ توارءَ میتگءِ سُبک وابیں مردماں سَرچِست کُتگ اَت ءُُ دلگوش گورکنگءَ اَت اَنت کہ باریں روباہءَ کَئی سُنددَست جَت؟
کُچک سالءِ وابءَ اَت اَنت گوریچءَ گام تْرندتِرکُتگ اَت اَنت مرادھمیش اِنت کہ دمانے بیت واب کپتگ اَت تلک انگت روباہءِ ودارءَ گوریچءِ سرءَ اے ساھت ءُُ آ ساھت کنگءَ اَت۔چرتاں دَست نُمازگپتگ اَت ءُُ نوکی گوربامے ھُوالّادلمانگ اَت اَنت،نازگل ءُُ دلجان شُّدلاپءَ وپتگ اَت اَنت،اے دَستءُُ آدَستءَ لِیٹ اَنت بلے یک دومی نیمگءَ ھِچءَ دلمانگ نہ اَت اَنت۔
وشی ءَ را سارتی ءَ تَنچتگ اَت ھَمیش اِنت کَتْرھے بیت کہ آئی ءَ وانڈہ جاہءَ آس روک کُتگ اَت ،آسءِ کِرءُُ کَشّ ءَ مَدکڈگ ءُُ بَالومِیداں مِیداں مُچ بواں اَت اَنت آسءِ کَشءَ آئی ءَ گوں چُکاں دَست تاپءَ داشتگ اَت اَنت۔وشیءِ لوگ بانک نازک آرت کَشتگ اَت ءُُ تَرکنگءَ اَت وشیءِ دلءَ اَت کمورَندتِرءَ کہ روچ دَرءَ کَیت’’ شنکاں پَچ کن آں بُزاں کدیم کن آں کینگریں بُزاں دوش آں ءُُ تومی اِیں پاچنءَ ھم کَدیم کن آں‘‘ آآئی ءِ لوگ بانکءَ آستینک لانتکگ اَنت آرتءَ را وادءُ آپ ما ن کنگءَ اَت۔
وشی ءَ وتی چُک بَگلءِ چیرءَ داتگ اَنت ءُُ وتءَ را سارتی ءِ دیم ءَ داشتگ اَت۔بلے آئی ءِ چُک آئی ءِ بگلءِ چیرءَ انگت ءَ آئی سارتی ءَ لَرزگءُُ دْرھگءَ اَت اَنت۔
مھمدعلی گوستگیں روچءَ بِجاری ءَ آتکگ آئیءِ چُکءِ سور ھم جَریدگ اِنت،اِش کنگءَ دیم ءِ ماہءَ آروس اِنت،وشی ءَ وتی لوگ بانک نازک ءَ را ھال دات�آ’’آئی ءِ چُکءَ راسُھورکءَ گِپتگ ۔تَپءِ سرءَ شُتگ میاہ الّاداد اِش کنگءَ پانگ اِنت دَم اِنت‘‘۔وشی ءِ لوگ بانکءَ پَسّسو کُت۔
ھمے دمان ءَ وشیءِ لوگ بانکءَ اِشکریک کِرکُتگ اَت اَنت ءُُ پُرانیءَ آسءَ کنگءَ اَت۔وشی ءُُ آئی ءِ لوگ بانک انگت مھمدعلیءِ چُکءِ آروسءِ گپءَ اَت اَنت کہ تُْرندیں تْراکےءَ گوربامءِ ایمنی تُش تُش کُت،دَرچکانی سرءَ مُرگاں کَپرگءَ بال کُت۔وَشی ءِ پَسّان ڈاہ کُتگ اَت ءُُ تَگ اَت اَنت دیم پہ کَورءَ شُت اَنت۔وشی گوں چُکان پَچگُڑتگ اَت،آھانی چّم کہ میتگ ءِ نیمگءَ کپت اَنت دانکہ بام ءِ تاموری دَنزءُُ دِیتاں آڈھورکتگ اَت۔
ھمے ساھتءَ وشیءَ گِدانءِ تَگرد چِست کُت وتی گُرکی چہ پُوشءَ دَرکُت ءُُ تِیر کُت۔ساھتےءَ پَدآگوں چُکان نزکیں کوہءِ سنگرءَ نِشتگ اَت دُورءَ چہ جگاجگاءُُ سلواتانی تواررُستگ اَت۔میتگ ھُشکیں دَنزءُُ گُبارے اَت ۔وشی ءِ پَسّ کورءَ پہ دیم شُتگ اَنت،پرانی انگت آسءَ اَت۔
وشی گوں چُکان کوہءِ سنگرءَ نِشتگ اَت ۔لَشکرءَ وتی پُونز بُرّاِت،وشیءَ ھمے دانک گُشت اَنت۔ گُرکیءِ چِست کُتءُُ نزرے گپت۔
