نوبتے کہ ترانگے سوگات کنت
ایوکی نندیت وتارا یات کنت
زاھر ءَ پدر نہ بیت تھنائی ءَ
درد انسان ءِ تہا پریات کنت
چہ ترا بیوانکی یے سہر ابہ بیت
اے جبین ءِ بند بند ءَ جات کنت
تو وتی اشکندیں واھگ کشتگنت
زندگی نوں چے ترا بخشات کنت
شپ کہ بیت تہنائی یے دیدگ گشئے
میتگ ءِ دمکاں منی سلوات کنت
