زند ءُُ مرگ اللہ ءِ دست ءَ انت بلئے دنیا ءِ تہا ھما مردم ابدمان ءُُ نمیران بنت کہ اانچیں کتہ کاری ءُُ کرد پیلو کن انت کہ دنیا ءِ تہا ھروھد ءَ یات دارگ بہ بنت ۔ھمے مردمانی رم ءَ یک بامردے شہید صبا دشتیاری اِنت،کہ آئیءَ بلوچی لبزانک ءِ ھاترءَ وتی وشی، وتی گم درست ببا دات انت ءُُ بلوچی لبزانک ءِ رژنائیں آکبیت ءِ ھاتر ءَ کار کت ۔مرچی آئیءِ کتہ کاریانی اگاں ایوک ءَ نام گرگ بہ بیت داں چم ارسیگ بنت کہ یک ءُُ تہنائیں مردے ءَ انچو کار چتور کت کتگ ؟
ما گشگ ءَ وَ گش اَنت کہ اے کار کنگی اِنت، بائداِنت اے کار چش بوتیں ، اے کار آ وڑ کنگی اِنت ، پدا ھمے کارانی کنگ ءِ دیم ءَ بلکیں کس مئیت بلئے کار ءِ دارگ ءُُ کارءِ ایرجنگ ءَ سرجمیں دنیائے دیم ءَ سہرا بیت ،چوپدا ھمے جست پگر ءَ کئیت کہ چو پرچہ بیت ؟ اے ھبر ءَ ھما مردم وت شرتر زاناں کہ کار ءِ دیم ءَ اڈانگ بند انت بلئے صبا ءِ وڑیں بامرد چشیں مردمانی پکر ءَ نہ بوتگ اَنت بلکیں گوں کاراں انچو گلائش بوتگ انت کہ کسی سما ءَ ھم نہ بوتگ اَنت کہ دنیا ئے است ۔، واجہ صبا ء ءِ تہا اشتری اسدے ،پہ بلوچی لبزانک ءِ کارانی گیشواری ءَ مان بوتگ ءُُ کائیگری زور ءُُ آٹیگے اے کارانی کنگ ءَ گون بوتگ ،اگاں چہ اے کار پہ چارگ بلکیں ارزان بہ بنت بلئے ایشانی کنگ ،لس مردم ءِ بسات ءَ در انت ،واجہ صبا ءِ درائیں کاراں بل تہنا بلوچی لبزانک ءِ انڈکس ،کہ دو جلدانی تہا انت ءُُ بلوچی زبان ءِ آکیبت کہ دوجلدانی تہا انت ،اے کاراں بچار گڈاں تو زانت کنئے کہ آئیءِ تہا چنچو اوپا ر بوتگ ،آئیءَ وتی دزگٹیں زند ءِ تہا چشیں ھورت کاری چتورکت کتگ ؟ اسل ءَ اے آئیءِ گوں زبان ءُُ لبزانک ءَ مہر بوتگ کہ مرچی مئے ءُُ تئی گوْر ءَ ایوک ءَ زبانی ھبرے!!
مئے تہا بازیں مردمے من زاناں کہ شپ و روچ گشنت کہ من واجہ صبا ءِ گوما بوتگ اَنت ،من ءُُ واجہ صبا چو کتگ آ کتگ ،مئے پگر ءُُ لیکہ یک بوتگ اَنت ،پلاں ڈِمکان ،من نزاناں کہ آ مردم ءِ لیکہ ءُُ پگر گوں واجہ صبا ءَ یک بہ بنت داں آئیءِ کتہ کاری چتور سہر ا نہ بنت ؟ آئیءِ چو صبا ءِ وڑ ءَ زبان ءُُ لبزانک ءَ یا کہ اے دگہ پہناتاں، کتہ کاری پرچہ گندگ نہ بنت ؟ اد ءَ چہ وت شک بیت کہ اے مردم کہ وتا واجہ صبا ءِ دستِ راست ءُُ باریں دگہ دگہ چے چے گش انت،آ ایوک ءَ دروگیں گپ اَنت کہ پہ گشگ ءُُ اش کنگ وش انت ءُُ مئے راج ءَ را انچیں گپ کنگ ءُُ گوشدارگ ءِ باز واھگ انت ۔بائد نہ انت کہ ما یک شیہدے ءِ نام ءَ چش کارمرز بہ کناں ،پدا آ مردم کہ راستی ءَ گوں واجہ صبا ءَ ھور تور بوتگ اَنت گپ نہ کناں بلکیں کاراں گوں دزگٹ اَنت آھانی کتابانی چھاپ نہ پروشیت یکے چھاپ بیت داں دومی تیار انت ،ھمک لبزانکی دیوان ءَ ساڑی اَنت ،بیست ءُُ چار سہت زبان ءُُ لبزانک ءِ بابت ءَ پگر کنگ ءَ انت آھانی دیوان ءَ ایوک ءَ لبزانکی گپ ءُُ ٹال ءَ ابید دگہ ھچی نیست انت ۔چشیں بامرد مئے چاگرد ءَ لنککاں ھساب بنت بلئے بقولِ واجہ فاروق بلوچ ءَ کہ ’’قومے ءَ را دیمروئی دئیگ ءِ ھاتر ءَ لکھ مردم ءِ ھاجت نہ بیت بلکیں یک مردمے بس اِنت پہ لکھ کار ءَ ‘‘۔
بلوچ راجدپتر ءِ تہا گپ کنوک ءُُ اشکنوک ھمک دور ءَ است بوتگ ءُُ است انت ،بلئے ھمیشانی ھمرائی ءَ کار کنوک ءُُ جہدانی برجم داروکیں بامرد ءُُ سرمتاب اوں است بوتگ ءُُ است انت۔مرچی ھماآنی برکت ءَ مئے راج زندگ ءُُ نمیران انت ۔
1جون ۲۰۱۱ ءَ بلوچی زبان ءِ بے دروریں کارگشادءُُ زانتکاریں بامرد شہید صبا ء دشتیاری ءِ بیرانی روچ اَت بلئے ایپ ۔۔ءُُ سد اپسوز، کہ مئے چاگر د ءِ تہا بازیں مردمے چہ اے روچ ءَ پہک شموشکار اَنت ءُُ اے روچ ءَ واجہ ءِ سال روچی دیوانے جم دارگ بوت ،نیکہ واجہ ءِ یات ءُُ ترانگ ءَ یک دیوانے اڈ کنگ بوت، آ قوم کہ وتی بامرداں چو شموشیت آ قوم یکروچے وت ھم انچوگار ءُُ بیگواھی ءِ کنڈگاں سر بیت ۔
اے ھبراں ما ءُُ شما شر زانت کنیں کہ ماچشیں بامردانی وڑ ءَ کردے پیلہ کت نہ کنیں کم چہ کم آھانی یاتگیری ءَ یک کسانیں مجلسے وَ اڈ دات کنیں بلئے اِناں مارا چہ واب ءَ چہ موہ بہ رسیت گڑا نا۔۔۔۔!! بلئے بے ھال مہ بئے کہ وپتگیں مردے میش ھروھد ءَ نرَ کارایت‘‘ ۔
یک دگہ سالے واجہ ءِ بے یاتی ءَ پدی بوت ءُُ گوست، باریں آ روچ کدی کیت کہ اے روچ پہ ھاموشی نہ روت ،آ روچ کدی کیت کہ ہر کسان ءُُ ورنا ،پیر ءُُ آجز پہ دیوانِ صبا ء ءَ روگ ءَ جاڑی بیت ،آ روچ کدی کیت کہ صبا ءِ دیستگیں واب پیلو بیت ءُُ پہ بلوچ را ج ءَ یک پُر امیتں بامے ودی بیت، برے برے ھیال کناں کہ اگاں مئے ھمر ءَ اے واب پیلو نہ بوت گڈاں آوکیں کرناں اے واب،منت کنت؟
آ واب کہ چاکر ءَ دیستگ ،آ واب کہ گہرام ءَ دیستگ،آ واب کہ بالاچ ءَ دیستگ،آ واب کہ فدا،حمید،سید،عنقا،گل خان،۔۔۔۔۔۔ءُُ صبا ءَ دیستگ آ واب پیلو بیت ؟آواب ءِ ودار ءَ دگہ چنت سرَ پکار انت ،دگہ چنت ،صباء پکار انت،بلئے آ واب ءَ چہ گیشتر مارا وتی بوپانی واب وشتر بیت ،مارا چہ گندلاں پاد کنگ ءُُ ٹوہینگ ءَ آزمان ءَ چہ پرْشتگ بیاآں گڑا بوت کنت کہ ما جہہ بجن اَنت اگاں نا،مئے آگئی دروگے۔دگہ چے بگوشاں ۔۔۔۔۔۔۔۔
