زی روزرد ءَ من ءُُ سنگتے تیابدپ ءَ پہ سئیل ءُُ سواد درکپتاں ۔چولانی گوں پاداں ڈیک دئیگ ءَ اجبیں لذتے رسگ ءَ اَت ءُُ زر ءِ ندارگ چنائی ہرکس ءَ دوست بیت ۔اناگت ءَ منی گمان اتک کہ اگاں اے ٹوئیں زر وتی سیمسراں یل بہ کنت ءُُ ہار بہ کنت داں ایشیءِ دیم ءَ کئے اوشتات کنت۔ منی ہمراہ ءَ گشت کہ اول وَ چش نہ بیت اگاں بوت گڈاں حضرت نوحءِ بوجیگ ءَ ابید کس ءَ را کس رکینت نہ کنت ۔یار۔۔۔۔اگاں ھُدا بلوٹیت داں دنیا ءَ یکیں ساہت ءَ گار ءُُ بیگواہ کت کنت ،انسان مپت ءُُ ناھک ءَ وت ما وت گور ءُُ جیگ اِنت ۔ کس دومی ءِ وتی سرا ءَ بوھگ ءَ بئے نہ کنت کس ءَ را دومی ءِ ہچ ھاجت اوں نیست اِنت مردم بیحال اَنت کہ یک ھُدا ئے اوں است اِنت کہ آئیءَ کہ دنیا اڈ کتگ آایشی ءَ کروت ہم اَنت ۔
ھئیو یا ر۔۔۔انچو کہ قرآن ءِ تہا است اِنت آیت وَ منا یات نہ اِنت بلئے آئیءِ تہا گشگ بوتگ کہ ھدا ءَ گشتگ کہ ببو انچو دنیا جوڑ بوتگ ءُُ اے بابت ءَ یک کہنیں کسہ یئے اوں است اِنت کہ اے سہت ءَ من ءَ یات بوھگ ءَ نہ اِنت ۔
منا یات انت ہما کسہ کہ ایشیءِ تہا ھُدا دنیا ءَ ھپت روچ ءَ جوڑ کنت یک روچے زمین ءُُ آزمان،پدا ماہ ءُ روچ ءُُ مرگ ءُُ دلوت ہمے کسہ نا ؟ ھئیو ہمے کسہ ۔۔۔۔ایشیءِ تہا ہما کہ گڈی روچ اِنت آ مئے دنیا ءَ آئیءَ آرام ءِ روچ بزاں sunday ،اتوار ، یک شمبئے ءِ نام دئیگ بیت ۔زندگی اے روچ ءَ چنچو وش اِنت بلئے ہمے کہ روچ وتی گڈی سیمسراں سر بیت داں گمان بیت کہ زندگی سک وش اَت بلئے آسر بوت انچو کہ مرچی آسر بوھگ ءَ اِنت۔۔۔۔۔
یارمئے قوم ءِ تہا تامرانی ۔۔۔۔۔ٹک ٹک ٹک
چے بوت ؟ اے توار ۔۔۔۔۔۔۔؟
زانگ اِنت کہ اے توار کئی اَت ۔اے تیرانی توار اَت ،بریں لوگ ءَ بے ھال مہ بو کہ تو کجام ملک ءَ زندگی کنگ ءَ ءئے ۔یار باریں مرچی کئی لوگ تہار بوت ،کئے جنوزام ءُُ کئے چورا بوت ،کئی سالونکیں سر بے براہ بوت ۔یا ر چو مگش مئے جند ءَ یکے کشیت ءُُ گار کنت ۔۔۔۔یار داں کد ترس ءِ آماچ ءِ بئے یک روچے وَ اے بابت ءَ گپ کنگی اِنت مروچی بائد بہ بیت کہ اے کشت ءُُ ھون کہ بوھگ ءَ اِنت ایشیءِ پشت ءَ اسل مول چے اِنت ۔۔۔۔۔؟یا ر گوں من چشیں گپ مجن منا ترسیت۔۔۔ تو ترس ءَ سیاہ یئے گڈا برو لوگ ءَ جن ءِ شال ءَ پر دئے ۔۔۔۔۔۔ھئیو من ءَ ترسیت ترا اگاں ترسے دل ءَ نہ اِنت گڈان منی کرا چیا ٹیں ٹیں کنئے برو کوہ ءَ گڈا ۔۔۔۔دپ ءِ گشگ ءَ کس شیر نہ بیت شیر ہما اَنت کہ کن اَنت ءُُ پیشدار اَنت۔ من روگ ءَ اوں تو وتی ءَ تب ءَ یئے۔۔۔۔یار برو لگور ،ملک لگورانی اِنت برو لگور۔۔۔۔برو۔
دو روچ ءَ رند ھال شنگ بوت کہ بیبگر روزدئیگ اِنت کہ گار اِنت انوں داں آئیءِ گواہ نیست اِنت ۔ءُُ نوں سخی داد ہردے کہ چولاں گندایت آئیءَ را بیبگر ءِ گپ ءُُ تران گیر کائینت کہ آ چنچو دل پہک بوتگ بلئے دپ نہ اوشتی ءَ پرے حال ءَ سر کت۔۔۔۔
