زیوس یک سہبے اولمپس کو ہ ءِ سرا گردگان اَت کہ آئی ءَ دیست کہ جنین چکے آئی ءِ باگ ءَ سیل ءَ اَنت۔آ میٹس اَت یک بلاہ ئیں جنکے ،آئیءِ کوھنین دشمناں چہ یکے ءِ جنک اَت ۔بلئے نوں آ جنگ ءَ دیریں مدتے گوستگ اَت۔ ا ے جنک سک زیبا ءُُ ڈولدار اَت، زیوس چہ کوہ ءَ ایر کپت ءُُ آئی ءِ دمب ءَ کپت ۔آشاہینے بوت ءُُ بالے کت زیوس ہم شاہینے بوت ءُُ آئی ءِ پدا بال ئےِ کت ۔آ آپ ءِ سرا بال ءَ اَت کہ آپ ءَ بک ئےِ وارت ءُُ مائیگے بوت ۔آ اوں مائیگے بوت ءُُ آئی ءِ پشت ءَ اوژنا ءَ لگ اِت ،آ تیاب ءَ درکپت ءُُ مارے بوت ،زیوس اوں تیاب ءَ آتک ءُُ مارے بوت ءُُ آئی ءِ پشت ءَ شپور گران بوت ءُُ آئی گپت۔دوئیناں وتارا چوساد ءَ لوپ کت ءُُ تاب وارت ۔وہدے آ چہ آتھینے ءَ جتا ءُُ گستا بوت گڈا آئی ءَ یک مرّگی توارے اِش کت پدا یک مائیگی دْرپ ءُُ دْراپے! ،اے دوئیں ساہداری توار یکجاہ بوت اَنت ءُُ اے توار درچکی تاکانی توار ءَ ات کہ گوات اِت ماں سر ءَ پر بگوز ایت ،گشگان اَت ۔۔۔’’او زیوس میٹس یک چکے کار ایت یک جنکیں چکے بلئے اگان آ دگہ چکے، بیاریت گڈا آ بچکے بیت ءُُ آ تئی تحت ءَ پچ گپت انچو کہ تو کروناس ءِ تحت پُل اِتگ۔
دومی روچ ءَ زیوس پدا وتی باگ ءَ شت آئی ءَ دیست کہ میٹس ہمود انت بلئے زیوس گندگ ءَ گوں آئی ءَ اے بری بال نہ کت۔زیوس ءَ گوں آئی ءَ نرمی ءَ گپ جت ءُُ بچکند اِت آتھینے آئی ءِ نزیک ءَ آتک ،اناگت ءَ زیوس ءَ وتی دپ پچ کت ءُُ آ پلک اِت ۔ہمے نیمروچ ءَ آئی ءِ سر ءَ سک درد کت اے یک انچیں سردردے ءَ اَت کہ چہ وہد ءِ بندات ءَ ہچبر ہچ دیھ ءُُ انسان ءَ را نہ گپتگ اِت ئے۔آئی ءَ انچو گمان بوت کہ کسے آئی ءِ باتن نشتگ ءُُ گوں شتے ءَ آئی ءِ سر ءِ نرم ءُُ نازرکیں جاہاں شت کنگان اِنت ۔آئی ءَ ہیپٹاٹس ءَ را توار پر جت ہیپٹاٹس گوں ہتھوڑی ءُُ ککڈان آتک زیوس ءَ وتی سر سنداں ءِ سرا ایر کت ۔ہیپٹاٹس ءَ زیوس ءِ کانپول دوکپ کت۔ گوں کپ کنگ ءَ ہیپٹاٹس سٹ اِت ءُُ پد کنز اِت آدل ترک بوت پرچکہ آئی ءَ دیست کہ کانپول ءِ تہا یک جنکے ءَ آھن ءِ گد پوش اِتگ ءُُ یک شتے دست ءَ اِنت ۔
اے آتھینے اَت گوں وتی بورگیں چم ءُُ مزنیں برواناں آئی ءِ ودی بوھگ ءِ وڑ ءُُ پیماں آئی ءَ را عقل ءُُ ہوش کاراں مزنیں دزرسے بخشاتگ اَت اے ہما ات کہ آئی ءَ بنی آدم ءَ را اوزارانی کامرزی ھئیل دات ہمائی ءَ مردماناں تپر ،ننگار،جگ،پّرگ ءُُ شاگ جوڑ کنگ ءُُ کارمرزی گشت گوں ،آئی ءَ آئی ءِ جن ءَ را بندیک تاب ءُُ مود ءِ گوپگ ھیل دات۔آئی ءَ مردماناں حساب ءُُ کتاب اوں ھئیل دات آئی ءَ حساب ءُُ شمار ایوک ءَ مردین آدماں ھئیل دات اے زانت ءُُ سرپدی آئی ءَ جنین آدماں ہچبر نہ گشت آئی ءَ آریس ءِ سرا سک بد آتک آئی ءَ آریس ءَ را جنگ ءِ پڑ ءَ مدام ہژم دات پریشی ءَ آ سک گل ءُُ وش بوت ۔گوں وتی مزنیں زور ءُُ طاقت ءَ آئی ءَ جنگ ءِ پڑ ءَ آریس مدام جت پرچکہ آ جنگی پندل ءُُ رپکاں سک شیوار اَت ۔ہرچ جنگ ءُُ پیسر کماندار آئی ءِ پاداں کپت انت کہ آ ھاں جنگی رپک ءُُ ہنر ھئیل بدنت ۔سوڈگان ساری قاضی ءُُ منصف آں آئی ءِ منت گپت کہ آئی ءَ را ہوش ءُُ سرپدی بدنت اے ہمائی ءِ گشتن اَت کہ مہربانی ءُُ رحمدلی عقل ءُُ ہوش ءِ بنزیاہ اِنت ۔ایندگہ دیھاں ہچبر نزانت کہ اے گپ ءِ مطلب ءُُ معنا چی اِنت ؟ بلئے بازیں مردم سرپد بوت اَنت ءُُ آئی ءِ منت وار اَت انت درستاں بل آدیھانی دنیا ءَ مہر ءُُ دوستی ءِ مستریں دیھ اَت ۔اتھینز ءِ مردماں پمشکہ وتی زیبائیں شہر ءَ ہمائی ءِ نام پرکت اتھینے ءِ پشت ءَ بازیں گپ ءُُ کسہے است ۔جنگ ءِ پڑ ءَ آئی ءِ رپک ءُُ ہنر ،آئی عقل ءُُ ہوش ءُُ شیواری آئی مہربانی ءُُ رحمدلی۔ بلئے چو ایندگہ دیھاں آ ہم مدام حسدیگ بوت ۔آئی ءِ حسد ءِ مستریں کسہ گوں ’’ ارکنے ‘‘ ءَ اِنت ۔ارکنے یک کسان سالیں جنکے اَت کہ لائیڈیا ءَ نشتگ اَت آ جموئیں رنگ ءِ رجگ ءَ سک زبر اَت ۔آئی ءَ دوچگ ءُُ گوپگ وش بوت آئی ءَ انچیں گد دوتک ءُُ گوپت کہ ہچبر کس ءَ ندیستگ اَت ۔آئی ءَ انچیں سبکیں کوٹ دوتک کہ مردم ءَ نزانت آئی ءَ کوٹے گورا ،یا ناں ! انچیں گرمیں کوٹ دوتک کہ پژم ءِ کار نہ اَت آئی ءَ گدانی سرا انچیں دوچ دوتک ءُُ انچیں نکش ءُُ نگار پرکت کہ برے برے مرگ چہ دریگ ءَ اتک ءُُ ہمے دوچ ئے ٹگ جت انت کہ چیری یا انگور ءِ ہوش اَنت ۔آ کسان سالیں جنکے اَت ہرکس ءَ توسیپ ءُُ ستا کت ءُُ پدا ذوت آئی ءَ وت وتی گلائیگ اوں بنا کت ،آئی ءَ گشت ’’ من ،من درائیں دنیا یانی مستر ءُُ شرتریں دوچگر آں، ایشی ءَ اچ شکے نیست کہ درایاں مستریں ،چہ ازل ءَ ،نوں من چہ اتھینے ءَ ہم شرتریں دوچگرے آں۔’’اتھینے ءَ اے گپ اِش کت ۔دیھ وتی ایراد ءَ ہما دمان ءَ اشکن اَنت ءُُ ہمادمان ءَ گر انت پمشکہ آ زمین ءَ ایر آتک ،ہما میتگ ءَ کہ ھودا ارکنے جاہ منند اَت ۔جنک لوگ ءِ تہا دوچگان اَت ۔آئی ءَ دروازگ ءِ جنک ءِ توار اِش کت ءُُ در ءِ پچ کت آئی ءِ دیم ءَ برزیں زالے اوشتاتگ اَت ۔آ انچو زیبا ءُُ ڈولدار اَت کہ آئی ءَ زانت کہ اے دیھ یے پدا آئی ءَ بیم آتک پرچکہ آئی ءَ زانت کہ کئے اِنت ؟ آ آئی ءِ پاداں کپت ءُُ پریات ئے کت آئی ءِ سر کہ اتھینے ءِ پاداں اَت چہ برز ءَ اشکنگان اَت ءُُ درھگان اَت۔
’’ جی مسکین جنک ،من اتھینے آں ،ہما دیھ کہ تو کلاگ گپتگ نوں تئی نہ کشگ ءِ توجیلے است ؟‘‘
ارکینے ءَ وتی سر سرینت ،گریت ،جواب دات نہ کت ۔۔۔
’’ باز جوان‘‘ اتھینے ءَ گشت نوں پہ، مرّگ ءَ تیار بو‘‘ تو دیھ کلاگ زرتگ تئی آسر مرگ انت ‘‘ ۔
پدا رکینے پاد آتک ءُُ گشئے ’’ مزن نامیں! تھینے چد ءُُ پیسر کہ من بہ مراں ءَ وتارا سوگاتے دئیگ ءِ اجازت ءَ بدئے ؟‘‘ آ لوگ ءَ شت وتی دستاں دوتکگیں یک کوٹے آورت ئےِ ءُُ آئی ءِ را دات ئے ءُُ گشت ئےِ ’’ بزور اے کوٹ ءَ وھد اولمپس ءَ سک سرد بوت ایشیءَ گورا کن اے ترا چہ گوریچ ءُُ سردی ءَ دارایت چہ منت اے کوٹ ءَ بزور پرچکہ من سدکاں کہ چشیں کوٹ ءِ تئی گورا نیست ‘‘ اتھینے ءَ وتی سر ترند ءَ سرینت ءُُ گشت’’ مسکینیں جنک ،تو وتارا وت مرگ ءِ دپ ءَ دئیگان ئے تئی بودناکی ءَ ترا پہر ءُُ ناز ءِ زہر چو زوم ءِ تج ءَ مانگیتکگ ہما کہ زیبائی ودی کنت مرگ ءَ کار ایت ۔بلئے اے یک ڈولداریں کوٹے ءُُ ستا ءُُ ساڑا کرزایت ۔من ترا یک موہ یے دیاں ۔تو اے گوہ وارتگ کہ تو چہ من شرتر دوتک ءُُ پرجت کنئے ،چہ من شرتر۔۔۔ تانجو کیا جوڑ کتگ؟ تانگ کیا ھیل داتگ؟،بندیک ءُُ تاب کیا شرکتگ انت کارگاہ کئے ءَ ودی کتگ ؟ چہ جمبرانی شینکاں من پہ وتی پت زیوس ءَ نپادی چادرے جوڑ کت پرچکہ آئی ءَ گرمیں گندلاں واب وش بوت ءُُ من اے نپادی پوش چہ روچ ءِ شہماں رجینت ءُُ تو گشئے کہ تو چہ من شرتریں دوچگرے یے ۔شر! نوں ترا یک موہ یے رستگ ءُُ بکن ءُُ پیشدار تنکہ تئی وتی جند ءِ میتگ ءِ مردم بچار انت ءُُ بگش انت مرچی ءَ چہ ہپتمی روچ ءَ من ءُُ تو پدا دوچار کپاں تو وتی کارگاہ ءَ ہمے کہچر ءَ بجن ءُُ من وتی جاہ ءَ ۔نوں منی ءُُ تئی چکا س انت تو ہما دوچ ءَ بدوچ کہ شرتر دوتکے کنئے ءُُ من ہمائی ءَ دوچاں کہ من شرتر دوتکے بکناں ۔پدا من ءُُ تو دوئیں وت دوچاں مردماں شان دئیں مردم بگش انت کہ کجام شرتر انت۔ اگاں تو کٹ اِت من تر پہل کناں بلئے اگاں تو برگ بوت ئے گڈا منی تماہ انت کہ گوں ترا چو ں بکناں ! تو رازی ئے ؟‘‘
’’ ہاں ،بالکل ‘‘ ارکنے ءَ گشت منت وار دوستانکیں دیھ پہ زند ءِ بکشگ ءَ ‘‘
’’ تئی زند تینگہ نہ رکّ اِتگ ‘‘ اتھینے ءَ گشت‘‘
