بیا شپ کجلیں بادگیر ءَ منی سہتے بہ نند
گوں من ءَ ترانے بہ کن
کسہ ءُُ زنگاں دل ءِ درائیں بہ ریچ
انشپی ماہیکان رزا اِنت ترا
ہروڑیں تہمت ءُُ بہتامے دل ءَ کیت اِنت بہ بند
نوں وتی دید ءِ تلبگار ءَ مہ دْروہ
چنچوکرن اِنت کہ ودار ءَ اِنت تئی
ڈڈریں سینگے گوں بستگ گماں
توشگے زرتگ ترانگانی تئی
گیرءِ پدیانکاں سرکنان اِنت وتا
ہچ ندنت گواہ ءُُ دروشم ءِ بنزہ
تالہ ءَ نیست میار
نیست گناہ
نوں کہ دردانی گیاب وت اُشک اِنت
ہور ءُُ شرتگ اوں منا کِرکن اَنت
بیا منی موجیں حیال ءِ چیدگ
دیرمانیں تئی اوپارگاں نوں تُرْک جتگ
سبز ءُُ میتاپ اِنت زہیرانی ڈگار
مُج کتگ اوست ءِ چراگاں میمیں
گڈی ایں گال اَنت زندمانی ءِ
کاسدے نیست انت دلانی راہ ءَ
سرکتگ گواتاں گوں کلوہ یے من
’’بیا منی واہگ ءِ گرمیں جنت‘‘
بے ترا وش نہ بیت کوئٹہ من ءَ
