اے گپ ءَ نزاناں گوں کجام لبزاں گیشوار بہ کناں کہ گپ بدنامی ءُُ رسوائی ئیگ اِنت حیران بوئگ ءِ آجت نہ انت ،پرچکہ حیران ءُُ ہبکہ مدام ہما مردم بنت کہ آہاں سد ءُُ بود ہردو است بیت بلئے مئے تہا سد ءُُ بود ہردو نیست اِنت ما نیکہ سُدے دار اَنت ءُُ نیکے بود ءُُ لائکی مئے تہا اِست ۔بود ءُُ لائکیں مردم ہما بنت کہ آ پہ وتی زبان ءُُ قوم ءُُ راج ءِ بابت ءَ سُدے بیت ءُُ آ ایشانی دیمروئی ءَ کار ءُُ کردے ءَ دلمانگ بیت ءُُ مدام ہمے پگر ءُُ وسوسانی تہا بیت کہ چو ن ءُُ چتور بہ بیت کہ قوم گوں زبان ءَ دیم ءَ بروت ۔ما وتا بچار اَنت کہ ما چنچو بودناک ءُُ سُدی ایں مردماں ۔
زار چہ بے سمائیں انسان ءَ
حیف چہ بے سریں راج ءَ
انچو گمان بیت اے گال پہ مئے ہاترا بندگ بوتگ اگاں چہ اے یک افریقی کوہنیں قولے۔۔۔۔۔اے گپاں من پرچہ نوشتہ کنگ ءَ اوں وت نزاناں پرچکہ گوشداروکے بہ بیت؟ماروک ءُُ پہموکے بہ بیت؟ کار کنوکے بہ بیت؟ اگاں نیست انت گڈاں اے گپ ءُُ گال بے مانا ء ءُُ پوچ اَنت ۔۔۔۔من ہمے سرپد بان کہ مئے راج ءَ چیزے سروک ءُُ رہشون است اَنت آہاں وتی روچ ءُُ شپ پہ قوم ءُُ راج ءَ ندر کتگ اَنت ہمیشانی تہا چیزے ءَ وتی ازم ءُُ ہنرے پداں قوم ءِ پجار جہان ءَ تالان کتگ اَت ءُُ چیزے پہ وتی کار ءُُ کرداں قوم ءُُ راج ءِ گوں دل ءَ گشادی کتگ ات ۔ہمے سروک ءُُ ازمکارانی تہا یکے مردے پنام شادؔ کہ سرجمیں بلوچستان ءَ عطاشادؔ ءِ نام ءَ نامدار اَت ۔واجہ ءِ بیرانی روچ ۱۳ فروری ۱۹۹۷ اَت کہ ہمے ماہ اَت۔ بلئے چہ جائے کہ مرچی من واجہ ءِ بیرانی روچ ءِ درگت ءَ چیزے نبشتہ بوکتیں بلئے من یک شیگان ءُُ پیگورے پہ ہما مردمان نوشتگ کہ سرپدی ءَ پداوں چرے روچ ءَ وتارا بے زانگ کتگ اِش ۔۔۔آاوں انچائیں مردم نہ اَنت بلکیں زبان ءُُ لبزانک ،قوم ءُُ راج ءِ دیمروئی دیوک ءُُ سروکی ءُُ رہشونی ءِ جارجنی ءَ مدام چار گام دیم ءَ اَنت ءُُ اے ہماآنی حق اَت عطا شاد ءِ بیرانی روچ پہ شوک بداشتیں بلئے بیزار چہ آئیءِ روچ ءِ دارگ ءَ وت دگہ کاران گوں انچو گلائش ات انت کہ سما اِش نیست ات ہمیشانی تہا یکے من اوں گون اِت انت ۔۔۔۔۔
عطا روچ ءِ انچو پہ بے گومی گوست ءُُ شت مئے نامدار ءُُ مستریں ادارگاں بائد کہ اے روچ پہ وش ءُُ شات کامی ہنچش بداشتیں کہ درامدیں مردمے ءِ دل بہ ستکیں بلئے حیف ءُُ ہزار ارمان کہ چش نہ بوت۔
عطاشاد ءِ روچ بلوچستان ءِ سک کم دمگاں دارگ بوتگ اَت بلئے تربت ءَ وتی دود برجم داشتگ اَت ءُُ عطاشاد ءِ روچ پہ ڈولے داشتگ اَت بلئے ہما ہند کہ اے روچ دارگ ءِ کلاں گیش حاجت اَت ( کوئٹہ) آہود ءَ دارگ نہ بوتگ پرچکہ اے بلوچستان ءِ سرشہر اِنت ءُُ درائیں چست ءُُ ایر ہمدا بنت اگاں ادا چہ ہچی مہ بیت گڈاں ہچ نہ بیت ءُُ اِدا کہ بہ بیت گڈاں باز بیت۔اے حبر بژن اِنت کہ بلوچستان ءِ مستریں ادارگ بزاں بلوچی اکیڈمی کوئٹہ ءَ اوں اے روچ نہ داشتگ اَت ۔ایشیءِ تہا ہمودءِ کارگشادانی انچو میار نہ انت کہ انچو ہما باسک ءُُ ممبرانی اِنت کہ آہاں اون اے واہگ دارشان نہ کتگ اَت کہ عطا شاد ءِ روچ دارگ بہ بیت ءُُ کارگشادانی میار ہمیش اِنت کہ آہاں اے گپ دیم ءَ نیارت کہ اے روچ دارگی اِنت ۔بلوچی ءَ گشنت اَنت کہ کار پہ کنگ راہ روگ آسر بیت ۔ما وتی کار بندات وَ کتگ بلئے آئی نیمگ ءَ مئے گام سک سست اَنت گوستگیں سال ءُُ ماہانی حساب ءَ چہ اے سال ءُُ ماہ منی دل ءَ جاورانی حساب ءَ کمو گہتر ءُُ وشتر اَنت اگاں ما چرے روچان نپ ءُُ سیت نہ زرت گڈاں وہد رند ءَ مارا موہ نہ دنت پمشکامارا بائد اِنت کہ ما وتی راجی بامرد ءُُ ازمکارانی دلبڈی ءُُ یاتگیری ءَ گیشاں چہ گیش مراگش جم بداراں دانکہ دنیا سہی ءُُ سرپد بہ بیت کہ بلوچ قوم است ءُُ سلامتیں قومے ءُُ آئیءِ اوں یک راجدپترے است انت آئی گوراں اوں ازمکار ءُُ راجی بامرد است اَنت۔
عطا ءِ روچ ءِ درگت ءَ ایوک ءَ یک مجلسے اکیڈمی ادبیات ءَ کتگ اَت ءُُ پہ وڑے کتگ نامیگیں مردماں ایشی تہا بہرزوری کتگ بلئے منی دل ءَ اولی ءُُ بنکی حق مئے بلوچی اکیڈمی کوئٹہ ءِ بوتگ پرچکہ عطا ءِ درائیں شعرے کتاب ہمے ادارگ ءَ چاپ بوتگ اَنت ءُُ عطا ءِ وتی نزیکی اوں ہمے ادارگ ءَ گوں بوتگ اَنت ۔بلئے چے بگش ئے پرچکہ حبر کنگی نہ اِنت ءُُ بے گوانکیں عطا پہ بے گوانکی ایرشت پہ مانش ءَ کس ءَ ترِک ءُُ توارے اوں نہ کت۔۔؟؟؟
