دنیا ءِ تہا ہما مردم مرچی دیمروئی کنگ ءَ اِنت کہ آ دوتل ءُُ دوپوستی زانت ءُُ سرپد بیت۔ہما مردم سوبمندی ءِ برزیں آزماناں سر بیت کہ آگوں ہمک مردم ءَ یکوڑ تران بکنت ءُُ ہمک مردم ءِ ہاترا ءَ وتی جند ءِ گیرت ءَ ببا بدنت ۔مرچی کامیابی ءِ ہاترا جہد ءُُ محنت کنگ نلوٹ ایت ایوک ءَ مردمانی ہمرائی ءَ بکن ،جی جی ،ہوہو انچو کہ انگریزاں وشیں گالبندے پرے مردمانی ہاترا داتگ بزاں YAS MAN جوڑ بہ بنت ۔چشیں مردمانی انچیں بلائیں کچ ءُُ کیلے است انت کہ نام اِش پہ گرگ ہلاس نہ بنت مزن ءَ چہ مزنیں مردم ءُُ کسان ءَ چہ کسانیں مردم اے وئیل ءُُ عادت ءَ دوچار بوتگ اَنت ۔۔۔۔۔من ہم بوتگ اَنت ،تو ہم بوتگ ئے بلئے گپ اِش انت کہ اے زانہ نوکیں دور ءِ دود ءُُ لوٹ انت کہ ہرکس دوتل ءُُ دو پوست بہ بیت ۔۔۔؟جی جی کنوکے بہ بیت۔۔؟ما کہ وتارا بلوچ گش اَنت ءُُ پہ وتی بلوچ گشگ ءَ پہر بندی کن اَنت ۔۔۔۔۔ایشیءِ بزانت ہمیش اِنت کہ حق ءِ گپ ءَ مجن،چرپ زبانی بہ کن ،وتی نپ ءُُ پائدگ ءَ ہمراہاں گوں دروگ بہ بند ،ربیہہ ءُُ دھوکہ دئیگ ،بے زبان بوہگ،ہما اردو والا گشنت ناں ۔۔۔خوشامد کنوکے جوڑ بہ بو ۔۔۔منی دل ءَ مئے عہدی مردم وتی مانشانی تہا مارا زاہ ءُُ بد کنگ ءَ اَنت ،مئے کردانی سرا زار زار گریوگ ءَ اَنت ۔۔۔۔۔آ ہمے بے کردیں قوم ءِ ہاترا وتی زند ندر کتگ اَنت کہ ہمک گام ءَ دھوکہ ءُُ ربیہہ دئیگ ءِ چک پدان اِنت ءُُ بے لجی ءَ بچار کہ ہمے لجباری ءَ اوں پہر بندایت ءُُ گل انت کہ من پلاں مردم درواِتگ ءُُ دھوکہ داتگ۔ من دل ءَ اے سوبمند ی ءُُ دیمروئی ءَ سکیں لجباریں کردے تری ہرکسے بہ کنت ۔
اگاں تو یک مردمے ءِ جی ءُُ جان ءَ مکن اِت آ اوں زانت کہ اگاں من بدیں کارے کت گڑا من بکشگ نہ بیں ءُُ ہمے ترس ءَ بوت کنت آ بدکردی مہ کنت بلئے اگاں آ بزانت کہ کس منا جست کت نہ کنت پلاں مردم منی دست چیر ءَ اِنت پلان منی جی ءُُ جانی اِنت گڑاں آ شیکل بیت ءُُ وتی بدکردی ءَ بہہ یل نہ کنت ۔اے اوں پگر کنگی گپے کہ ما پرچہ انچو ترس ءِ آماچ اَنت بنی آدم ءِ مستریں ترس آئی ءِ زند اِنت ءُُ زند کسی پاداری چیزے نہ اِنت مرچی اگاں نا گڑا بانداہ الم ملکومت کیت ءُُ زند ءَ وتی ہوار ی ءَ بارت ءُُ روت گڑا ترس پرچہ ۔۔۔۔۔مرچی اگاں پہ گپ کنگ ترس ءَ سیاہ ءُُ اسپیت ئے باندہ زانہ راہ رواجی مرگ اتک نہ کنت ،سائیکل ءِ سوار ءَ مرگ اتک نہ کنت ،وت کشیں تراکے ءِ آماچ بوت نہ کنئے دگہ حدائی عذاب ءُُ نادراہی ءَ زانہ مرگ بوت نہ کنت مرگ وَ ہرہساب ءَ یک نہ یک روچی آہگی اِنت ءُُ جہان ءَ کس زانت اوں نہ کنت کہ آئیءِ مرگ چون ءُُ چے ہساب ءُُ کدی کئیت اِنت اگاں ہمے جوان مردی ءُُ نہ ترسی ءَ تئی مرگ نبشتہ اِنت گڈاں کسے داشت نہ کنت ءُُ منی دل ءَ اے ڈولیں مرگے کہ بنی آدم ءَ نصیب بہ بیت دگہ چے لوٹ واہگ ۔۔۔۔پمشکہ ترس یلہ کنگی اِنت ءُُ اے دست بندگ ءُُ منت گرگ ءُُ دوتلی ءَ را نوں بس اِنت ۔
گیر بیار عہد ءََ وتی ورنا یلیں
تئی پد ءُُ پدریچ بوتگ برنگلیں
اے گپ اوں وتی جاگہ ءَ راست ءُُ تچک اِنت کہ ہرکس ءَ وتی ساہ دوست انت ءُُ ہر کس کہ جہان ءَ اتکگ آ وشالی ءُُ سوبمندی ءِ واہگءَ دار اِیت ،بدار ایت اے ہر ہمک مردم ءِ بنی حق اِنت ۔۔۔بلئے ہمے سوبمندی ءُُ وشالی ءَ اگاں وتی تمردی ءُُ پہکی ءُُ وتی ئید ریچی ءَ بہ کٹ اِت داں پرائی ءَ ءُُ پہ چاگرد ءَ ہردوکاں جلواہ ناک ءُ شرتر بیت ۔مرچاں ہرکس گونڈگری لوٹ اِت کس تچکیں راہ ءَ سرگرگ نلوٹ ایت ہئی ءَ پہ دہئیں کہ من پشت کپت اَنت اڈے تئی جان ءَ انچو آٹئیگ مان نیست کہ گوں آ گاماں شت بہ کن اِت زمانگ روگ ءَ اِنت گڑاں شر نہ اِنت کہ ہما گاماں برو کہ روآ کت بہ کنئے ۔۔۔۔اگاں منزل کمو دیر ءَ سر بیت چے بیت۔۔۔؟ پہ شان وَ سر بیت کن اِت چہ جائے کہ دومی ءِ پچوکان بوہگ ءُُ جی جی کنگ ءُُ دوتل ءَ چہ وَ گہتر اِنت۔ اگاں گہتر ءُُ شر اِنت گڑا دپ ءِ پُر ءَ بگش کہ دست بندی ءَ بس اِنت۔۔۔۔۔۔
*****
