اے دگہ نقاد اَست اَنت بیا اَنت ءْ مارا گیشر منظور بسمل ءِ ساچشت ءِ مجگ ءَ مئے دیم ءَ ریس ءْ پرّیس بکن اَنت آ اَمید اِنت کہ انچوش کن اَنت کہ منظور بسمل ءِ شعر ماں بلوچی شعری لبزانک ءَ سک پْر ارزشت اَنت آ ما نوں تھنا ” ساھار ” سرا ھبر کنیں کہ بسمل ءِ ھپتمی شعری دپتر اِنت۔ْ
یکرندے پدا ما اے ھبر ءَ درّائیناں کہ منظور بسمل ماں دراں ڈیھان اِنت ۔ کار ءْ روزگار وت یک منزنیں اڑے آ باز رْکاوٹ ودی کنت لبزانک ءِ تہا آ دگہ مْلکانی لبزانکار کہ ما ونتگ اَنت آیانی سرکار ءَ وتی وتی نبشتہ کار ءِ زند ءِ دْرائیں سہولت دیگ بوتگ اَنت آمعاشی مسلہ ءَ ھَلّ ئےِ کْتگ اَنت آ گڑا نبشتہ کار ءِ تھنائیں دلگوش گوں لبزانک ءَ بوتگ آ بلے مئے بلوچ نبشتہ کار چو نہ اَنت آ مارا ھچ دابیں support ءْ سہولت نیست آ ما کار وت بکن ئیں آ وت نبشتہ بکن ئیں پدا وتے چاپ بکن ئیں ? اِنچو مْشکلات آنی دیمپان بوھگ ءَ پد اوں ما وتی نْگرھیں نَد دَور نداتگ ءْ سیاھی ھْشک نہ کْتگ اَنت آ اے منظور بسمل ءِ گوں بلوچی زبان ءَ مھر ءِ آخری درجہ ءَ بارت ءْ سر کنت کہ اِنچو اڑ ءْ مشکلات ءِ باوجود اوں گوں لبزانک ءَ یک ڈول ءَ ھمگرنچ اِنت اگاں مئے پگر ءِ نگاہ مسبت ءْ positive بہ بنت
ساھار ءِ پچ کنگ ءَ گوں مارا اول سرا نظم گِندگ ءَ کا اَنت آ دْراہ 20 نظم اَنت آ ایشانی تھا مارا گوں وتی اھد ءِ ساپیں آدینک گِندگ ءَ کا انت کہ اے شاعر ءِ بْنیادی لوٹ بیت آ نظمانی تہءَ ھمک یک نظمے چاگرد ءِ زندگیں کردار اَنت مئے بلوچی شخصیت آنی رْڑنائیں کردار اَنت انچو کہ ” بابا قاضی “، تو است باتے دائما ” بانک عندلیب ءِ نام ءَ اِنت، علیم دشتی ءِ نام ءَ ، کمبر قاضی ءِ نام ءَ ، لطیف جوھر ءِ نام ءَ ءْ ھمے پئیم آ دگہ نظم اوں چاگرد ءِ گْمنام ایں بلوچانی زگریں اکّاسی ءَ کن اَنت
بْرز ءَ انچو کہ جاگہ ے ما گآوشتگ اَت کہ بسمل ءِ زند گوں وتی کاراں انچو ناگیگ کْتگ کہ وت یک نظمے ءِ دروشم ءَ وتی کسّہ ءَ چْش گوشیت آ نظم ءِ عنوان ” کار جاہ ” اِنت
” وانگ، مْلور ءْ مامانگ
من چی بکناں ”
کار جاہ ءِ ماھول ءْ چاگرد ءْ فکٹری ءِ تہءِ مردمانی کردار اوں منظور ءَ پہ اِشارتّی بیان کتگ اَنت آ منگڑ، مار ءْ زْوم، گْراگ ءْ گْراز آ اے لیلْک اَنت ءْ زانگ بیت کہ اے لیلْک پہ بنیادم ءَ سک تاوان دِہ اَنت آ اِد ءَ بسمل ءَ ھمے علامت پہ ھما مردماں کارمرز کْتگ اَنت کہ مدامی گوں آئی ءَ ماں کارگس ءَ ھمراہ اَنت آ آیانی برخْرد، گوں منظور ءَ پِیش آھگ چتور اِنت آوت بسمل ءِ زبان ءَ بیا گوشدار ئیں
” مار ءْ زْوم
گیگ ءَ وش کن اَنت ءْ ڈَنگ جَن اَنت
یکے اِنگو کشیت کہ بیا
یکے دنت تیلانک برو
کشّ ءْ ڈلانی چاگرد ءَ سر کپت منی
ھچ گیگ نہ گِنداں بے واراں ”
ھمے ٹکّر ءِ تہءَ مردم اے اندازہ ءَ سرجم ءَ جَت کنت کہ منظور بسمل ماں دراں ڈیھ ءَ گوں وتی کار ءْ روزگار ءَ چنچو بے وار اِنت آ ءْ انگت مھلوک منظور بسمل ءِ سرا بْھتام بند اَنت کہ درمْلکاں نشتگ ءْ عئیش کنگ ءَ اِنت عئیش کنوک مارشتاں گوں لئیب نہ کن اَنت آ زند ءَ وتی گِھتر کن اَنت آ وتارا آسودگ کن اَنت آ نئیکہ چو بسمل ءَ ازاب بنت آ گوں درداں ھمتران بنت، گوں زھیراں آس ءِ سوداگری ءَ کن اَنت ۔ اے کسانْکیں نظم ءِ تہءَ بسمل ءَ سرجم ءَ وتی کار ءْ روزگار ءِ ھالات بیان کت اَنت دانکہ مردم سرپد بہ بنت کہ بسمل چنچو گوں وتی ھمراھاں ناگیگ اِنت
” گَرّی کْڑیل اَنت ھمراہ ءْ ھمکار منی ”
چوناھا یک ساچشت کارے اے الّم ءَ لوٹ اِیت کہ منی ماھول ءَ انچیں وانندہ اِیں مردم بہ بنت ءْ بہ نِند اَنت کہ مدامی علمی باوست بہ بیت، مدام شعری ماھولے بہ بیت آ یک دومی ءَ گوں بحث ءْ باوست کنگ بہ بیت کہ چَہ ایشی ءَ شاعر ءِ علم ءِ شَھَارگ گیش بیت ءْ شرتریں ساچشت درشان بکنت پمشکہ بسمل اے چاگرد ءَ ایر جَنت کہ آئی ءِ ھرّوچی ایں ھمراہ علامتی دروشم ءَ بیان کتگ اَنت ءِے منظور بسمل ءِ گورا نظم ءِ انگت بھتریں نمونگ اوں گِندگ بیت ما پمشکہ نظم ” کار جاہ ” دیم ءَ آورت دانکہ مردم چہ بسمل ءِ جاوراں آشناہ بہ بنت اے نظم ءِ تہءَ علامت ءِ پیشدارگ وت یک منّ اِتگیں ازمی فَنّ یے ما مدام دیستگ کہ بازیں مردمے کہ دراں ڈیھ ءَ روت وتی وطن ءَ بیھال کنت ءْ ھما ماھول ءَ کہ گِند اِیت ءْ نِند اِیت، ھما وڑ وتارا کنت بلے یک احساس مندیں مردمے ھچبر چوش نکنت ما گوشت کنیں کہ منظور بسمل درمْلک ءِ روگ ءَ گوں وتی وطنے بیھال کتگ گڑا اے ھبر پھک رَد اِنت آ نظم ” آس ” ءِ اول سراں دلگوش بکن اِت
