’’تماش ءَ کن اِت بلوچانی ایم فل ءُُ پی ایچ ڈی ءِ ھاترا ءَ یک بنگپے گیش بوت۔۔۔۔۔‘‘ اے حبر من چہ انچیں کواسے ءِ دپ ءَ اِش کتاں دریگتے ا ے سہت ءَ من کر بوتین اَنت۔بلئے چے کنئے ’’ بے سریں راج ءُُ بے سریں سودا‘‘مئے راج ءَ را زانہ کدی سد بوتگ کہ باری مرچی بہ بیت ۔ہما مردم ءَ کہ وتی عمر پہ بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءَ ندر کتگ اَت ما اے ھاترا گل بہ کناں کہ مارا وتی ایم فل ءُُ پی ایچ ڈی ءَ بنگپے دست کپت یاکہ یاتگیری روچے مئے دپتر ءَ گیش بوت ،ہو ڈے بے زانتی اے دگہ زندگیں راجانی تہا اگاں چشیں شاہ زانتے بیران بیت داں ہپتگانی ہپتگ آہانی یاتگیری کنگ بیت ءُُ اے قول کنگ بہ بیت آئیءِ منتگیں کارسرجم کنگ بنت ۔بلئے حیر دل ءِ زنگاں دگہ جائے ءُُ جائے وہدے درشان کن اَنت انوں لہتیں بے سریں رد پہ بلوچی زبان ءِ مزن نامیں بچکند نویس واجہ بیگ محمد بیگل ءِ یاتگیری ءَ ندر اِنت۔۔۔۔۔۔
اے حبر وتی جاہ ءَ تچک ءُُ راست اِنت کہ واجہ بیگ محمد بیگل ءَ بلوچی لبزانک ءِ یک پڑے ایوک ءَ دیم ءَ بہ برتگ بلکیں آئیءَ اے کہریں امروز ءِ گم ءُُ گڑتیاناں انچیں گوناپے ءَ مئے دیم ءَ پدر کتگ اَنت کہ تہل ءَ ابید ہم مئے لنٹان بچکندے تالان بوتگ۔بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ ’’جوکر‘‘ بیگ محمد بیگل گندگ ءَ سکیں سادگ ءُُ سنجیدگیں مردمے بوتگ آئیءِ بلئے آئیءِ دیوان ءَ اگاں کسے نشتگ گڈاں آ جوانی ءَ سرپد بوت کنت کہ آئیءَ دیوان مدام گوں وتی وش لسانی ءَ براہ دار کتگ ۔آئیءَ درائیں کتاب زنڈیں دپار،جوکر،ءُُ برزخ درست پہ بلوچ راج ءِ ہما راستی اَنت کہ ہرکس دیستگ اَنت بلئے آئی ءِ مارگ ہمک مردم وسی کارے نہ بوتگ بلئے بلوچی زبان ءِ شاہ زانت بیگل ءَ اے چم دیست ءُُ راستی نہ ایوک ءَ مار اِتگ اَنت بلکیں انچیں گوناپے اوں داتگ اَنت کہ لس مہلوک ءِ دل ءَ اے ایوک ءَ تژن ءُُ بچکندے سامان اَنت بلئے راستی ءَ ایوک ءَ بیگل سرپد بوتگ ۔۔۔۔۔۔۔بیگل ءَ سرجمیں راج وتی گپتاراں چہ وشتام ءُُ شاتکام کتگ اَنت بلئے آئی ءِ جند بے گل شت۔۔۔۔۔ہو بے گلی ءِ منی بزانت ایش اِنت کہ آئیءَ را ہما وشی دست نہ کپتگ اَت کہ آئیءِ بیگل ودار بوتگ۔یک رندے کوئٹہ ءَ واجہ بیگل ءِ شرپ ءَ یک دیوانے بلوچی اکیڈمی کوئٹہ ءَ جم دارگ بوتگ اَنت دیوان ءَ پیشتریک انچیں سہتے اتک کہ من گوں بیگل ءَ ایوک بوتان چشکہ آئیءِ دیوان وَ مدام بَز اَت بلئے اے سہت ءَ من ءُُ بیگل ایوک اِتاں ۔چہ ءَ منا ءَ دیست ءُُ جستے کت کہ ’’ بیٹا تو کج ءِ مردمے یے ؟‘‘ من چشکہ من بیگل ءَ یک وانوکے اِتاں پمشکا انچو بے سری پسو دات کہ تربت ئے۔۔بیگل ءَ سر سرینت ءُُ گشت کہ ’’ ہو تربت ءِ مردم شر اَنت وانوک اَنت بلئے کم وانت اَنت ءُُ گش گپ کن اَنت۔۔۔۔۔۔من حیران بوتاں کہ واجہ ءِ اے گشتن ءِ مول ءُُ چے اِنت؟ منی پہم ءَ در اَت من وت ءَ را گیگ کت ءُُ دگہ یک جستے واجہ ءَ را کت کہ ’’ واجہ بیگ تئی یک انچیں کارے کہ انگت ءَ تئی دل ءَ سرجم نہ بوتگ ؟آئی ءَ من ءَ را ہورت چار اِت ءُُ گشت کہ ہو’’منی واہش بوتگ کہ یکبرے پدا جوان بہ بنت دانکہ چیزے دروگ انگت نبشتہ کت بہ کن اَنت بلئے نوں وہد منا چد ءُُ گیش موہ نہ دنت کہ چیزے انگت نبشتہ کت بہ کن اَنت‘‘ اے تران ءَ رند ءَ دیوان بز بوت بلئے اے حبر واجہ ءِ بیگ ءِ منی دل ءَ نشتگ اَت ۔چنائی ءَ واجہ بیگل ءَ وتی زند ءَ نامداری ءُُ شرپ رستگ اَنت پرچکہ آئیءِ شرپ ءَ آئیءِ زند ءَ بازیں دیوان ءُُ مراہ گاہ جم دارگ بوتگ اَنت کہ آہانی تہا وت آئیءِ جند پاگواجہ بوتگ ۔بلئے زند کئی پادار بوتگ کہ باری بیگل ءِ بہ بیت۔آئیءَ وت وتی مرگ وتی چمان گوں دیستگ اَت پمشکا دیوا ن ءِ گڈی ءِ آئیءَ وت گشتگ اَت ’’اب کہ ہم بچھڑے توشاہد کبھی خوابوں میں ملیں‘‘ بزاں اے گوں شما منی گڈی دیدار اِنت نوں دربر کوئٹہ ءَ آئیگ نہ بیت ۔
بیگ محمد بیگل ءَ بلوچ لبزانک ءِ یک سرجمیں پڑے ایوک ءَ وتی پیریں بلئے محکمیں کوپگاں زرتگ اَنت آ پڑ بلوچی ءِ تژن ءُُ بچکندئیگ اَت ۔داں مرچی چشیں ندکارے ناگوائیت آئیءَ اے پڑ ءَ چشیں کارے نہ کتگ ۔اگاں کسے ءَ بیگل ءِ کتاب وانتگ اَنت گڑا آ زانت کہ بیگل ءِ نبشتہ کنگ ءِ درشانداب گوں کئی ءَ دپ وارت ۔۔۔۔۔من کہ بیگل وانتگ داں منی نز ءَ واجہ اردو ءِ مزن نامیں نبشتہ کار ءُُ بچکندے نویس پطرس بخاری ءِ درشانداب ءَ گیشتر دپ وارتگ ۔من مدام پطرس ءَ واناں منی بیگل ءِ گمان بیت ءُُ ہردے بیگل ءَ واناں داں آہود ءَ منا پطرس ءِ گمان روت ۔ہردوکانی اسلوب ءُُ درشانداب یک اَنت ۔ہردو چاگرد ءِ ہما پہنادانی سرا گپ کن اَنت کہ کس ءَ آ پہناتانی مارگ ءِ جہد نہ کتگ ۔اگاں کسے اے بیگل ءِ کاراں گوں پطرس بخاری ءِ کارانی گوما دیم پہ دیم بکن دان آ سرپد بوت کنت کہ بیگل ءِ درشان چہ پطرس ءَ چون ءُُ چتور گہتر بوتگ۔اے بابت ءَ اگاں وہد ءَ موہ داں وت انچیں کارے کناں بلئے انوں اے موسم نہ اِنت۔منی دل ءِ یک زنڈیں واہشے بوتگ کہ ہمے زانتکا ر ءُُ شاہزانتانی ویڈیو گلگدارے دیم ءَ بیاراں اے درگت ءَ گوں یک ءُُ دو مزنیں ادارگان من تران اون کتگ اَت بلئے ’’وائے مئے بے زانتے، ءُُ وائے مئے سروک‘‘ہمے زوتان چار ءُُ پنچ انچیں نام ءُُ سروک ہچ ماں گسر بوتاں کہ آہانی کنڈ ءَ داں کرناں کس گپت نہ کنت آ تری ماما جمالدینی بہ بیت،امیری ،ءُُ صابر بہ بنت یاکہ بلوچی زبان ءِ استال بیگل بہ بیت۔۔۔۔۔۔باز مردم ءَ من ءَ اے اوں گشتگ اَت کہ اگاں ترا ادارگ کمک نہ کن اَنت گڑاں تو وت اے کار ءَ بہ کن بلئے اے نودربری نوبت ءُُ بے روزگاری ءَ منی واہگ ایر جیگ کتگ اِتاں ۔
