بلوچی زبان ءِ نامدار یں شاعر واجہ اسحاق خاموش ءِ شعرانی نوکتریں مڈی اِنت کہ بلوچی اکیڈمی ءِ نیمگ ءَ چہ چاپ ءُُ شنگ بوتگ ۔ واجہ خاموشؔ بلوچی زبان ءِ ہما چندیں شاعرانی تہا اِنت کہ وتی تب اِش مٹ ءُُ بدل نہ کتگ بزاں ہما تب ءُُ مئیل کہ پیش آہانی شاعری ءِ تہا است بوتگ انوں داں گندگ بیت ۔زبان ءِ سادگی ءُُ لبزانی گیش مانگشی ءَ چہ پہریزی داں ازل خاموش ءِ شعرانی تہا پدر بوتگ ءُُ انوں داں است اِنت ۔انچو کہ مبارک قاضی صاحب ءَ ہمے کتاب ءِ پیش گال ءَ نبشتہ کہ ’’ اسحاق چہ شاعرانی ہما قبیلہ ءَ تعلق داریت چہ ہماہاں من ہم گون آں گوں ۔۔۔۔۔۔۔۔ اسحاق ءِ تہا بلوچی سجہیں رنگ ہوار اَنت۔‘‘ چرے گپ ءَ وت سمائی بیت کہ اسحاق خاموش مبارک قاضی ءِ ڈولیں شاعری کنت بزاں ہما سادگیں حساب ءُُ کتاب ءَ کہ آہانی تران دلجمی ءَ وانوک ءَ را سر بہ بیت ۔
واجہ خاموشؔ ءِ اے شاعرانی دیوان سرجمی ءَ ۲۸۸ ءَ تاکدیمانی تہا اِنت ءُُ ایشی ءِ لچّہ ءُُ دستونک ہوار اَنت بلئے گیشتریں کچ ءُُ کیل دستونکانی اِنت پرچکہ اسحاق خاموش وت دستونکی شاعرے زانگ بیت۔
روچ آسریں عشق ءِ قصہ ءَ کیا بگوشاں
واہگے ءَ شیطانے دردے ءَ حدا بگوشاں
زندگاں کہ ارزش بیت ،مردگاں اوں نامے بیت
گنگیں تئی اسحاق ؔ عہد ءَ من کیا ،چیا؟ بگوشاں
اسحاق یک مہرانکی شاعرے زانگ بیت ءُُ آئیءِ درائیں شعرانی تہا اے گپ جوانی ءَ پدرائی کنت دومی آئیءِ شاعری ءِ مستریں کٹ چاگرد اِنت بزاں چاگردی جیڑگاں ہر وڑ کہ سما کنت ہما رنگ ءَ آ بیان اِش اوں کنت ۔
بگش من جند ءَ آدینکے ٹہیناں
ترا سینگارگی اِنت یا کہ اِناں
گش انت کہ مرچی شاعری ءِ تب مٹ بوتگ ءُُ شاعری ءِ نوں گوں چہر ءُُ چیدگانی چمدار اِنت بلئے منی دل ءَ شاعری پیسر اوں چہر ءُُ چیدگانی چمدار بوتگ ءُُ اے شاعری ءِ اسل لوٹ اِنت بلئے مستریں گپ ایش اِنت کہ کئے چہر ءُُ چیدگاں چوں چے ڈول ءَ گالانی تہا کماہئیت انوگیں شاعری ءَ گیشتر منیر مومن ءِ رنگ زورگ ءُُ شاعری کنگ بوہگ ءَ اِنت بلئے منیر مومن ءَ یک عہدے دیستگ ءُُ داں ازل آ ہمے رنگ ءَ وتی حیالانی درشانی ءَ کنگ ءَ اِنت ءُُ آ ایشیءِ استاد اِنت ءُُ آ بے سریں چہر بندی نہ کنت بلکیں پُرمانئیں چہر ءُُ چیدگ کار مرز کنت بلئے اے دگہ چندیں انچیں شاعر اوں است کہ ’’ آزمان منی کیسگ ءَ اِنت‘‘ ڈولیں شعر نبشتہ کنت ءُُ ایشیءَ را نوکی ءُُ نوکیں چہر ءِ نام دنت کہ آئیءِ جاہلی ءَ ابید دگہ ہچی نہ اِنت۔بلئے گام ہما اِنت کہ تئی بہ بیت ہمے رنگ ءَ اسحاق ءَ وتی رنگ بدل نہ کتگ انچو مدت اِنت کہ آ شاعری ءِ پڑ ءَ گامبُری کنگ ءَ اِنت بلئے آئی ءَ وتی رنگ بدل کنگ ءِ جہد نہ کتگ پمشکا آئیءِ گالانی تہا مدام اسحاق ءُُ آئی ءِ خاموشؔ ءِ چہر پدر اِنت۔
واب امباز نہ بنت واب نبشتہ لوٹنت
ماہ ءُُ استال گشنت ،واب نبشتہ لوٹنت
یاکہ
وہد لوٹیت بادینگ قدح ءِ شراباں گوں
انتظار ءِ روچ ءُُ شپ بوتگ اَنت گِسر کُہن اَنت
