گشنت کہ آ ورنا پہ راج ءَ چے کت کنت آشپ ءُُ روچ ہیروئن ءُُ شراب ءُُ ایدگہ نشہ ءُُ سل کاریانی آماچ انت ۔نشہ ہما چیزءَ را گشنت کہ آ انسان ءِ دماغ ءِ تہہ روت ءُُ گڑاں آ انسان ءِ دماغ ءَ ڈن ءَ کشیت دور دنت ۔ پدا انسان گپ ءَ نجائی کشیت انت ۔آ وڑ وڑیں گپ جنت آ گشیت منی چے دیم ءَ کس نیست اے ملک ءِ مستر من وت ءُُ ادا من عاقلانی گشتن ءِ دیم ءَ کار انت آ چو اے وڑیں گشنت کہ وت ءَ شر بکن ءُُ دلجم بہ بئے کہ چہ دگنیا حرابیں مردمے کم بیت ۔اگاں تو وت ءَ داشت نہ کنے ترا جمبر ءِ گوات گران کنت تو دومی مردم ءَ بے وت ءَ دارئے گڑاں آ راہم گوات گوں تو یکجا بارت ۔اگہ حدا میاری ترا بجلی بہ گیت تو دومی مردم ءَ دست ءَ دور بدئے گڑا الم ءَ آ دومی مردم ءَ را بجلی گپت اگاں دومی مردم سیمی مردم ءَ را دست دوت بہ دنت آرا ہم بجلی نہ بخشی ات ۔ہمے وڑا ترا نشہ ءُُ سل کاریانی وتی امبازاں زرتگ گڈا تئی لوٹ ہمیش بیت ماں یک ءُُ دو ءُُ دو ءُُ سے بہ بنت ۔انچو کہ اردو ءَ گشنت کہ ’’ ایک مچھلی سارے تالاب کوگندا کرتی ہے‘‘ انچو کہ یک شہرے ءَ یک حرابیں مردمے بہ بیت آ درستاں حرابیں راہ ءَ بارت ءُُ پیش داریت ۔گشنت کہ اگاں ترا کسے ءَ گوں دژمنی کنگی بوتگ تو آئی ءِ چکاں مجن ءُُ مہ کش وتی نام ءَ مہ کن تو آئی ءِ چکاں نشہ ءِ نیمگ ءَ بر ءُُ ہیل بدئے ۔۔نشہ آئی ءِ خاندان ءَ چے روتگاں سندیت ءُُ ہلاس کنت ۔آ پدا ہچبر نہ گیشت کہ فلانی ءِ گوں مئے دژمنی بوتگ ۔آ ہمے گپ ءَ گشیت کہ نشہ ءَ مئے خاندان تباہ ءُُ برباد ءُُ ہلاس کت۔ گشنت کہ دگنیا ئے درست فوج یکجا بہ بنت آ انسان ءَ چو ہلاس کت نہ کنت چو ش کہ نشہ انسان ءَ ہلاس ءُُ برباد کت کنت ۔بلوچانی اے قول راست انت گڑاں مار ءَ ہم اے قولانی پاسداری کنگ لوٹیت دیمتر ءَ من وتی نودربر ءُُ نوجواناں گوں دستبندی کناں کہ ہمے سل کاریاں چے وت ءَ دور بدار اِت ءُُ دومیءَ ہم ہمے درس ءَ بدئے کہ نشہ باز حرابیں عادتے ایشی ءَ چہ وت ءَ ہمنچو دور بدار کہ ؤسمان چہ زمین ءَ دور انت ۔وت ءَ ہم انچو دور بدار گشنت کہ زر ءِ بدل کیت بلئے جان ءِ بدل نئیت۔ اگاں ترا جان است گڑاں پر تو جہان است اگاں تراجان نیست گڑاں پر تو جہان ہم نیست ۔اگاں ماں سگریٹ ءِ بدل ءَ قلم ءَ دست ءَ بکناں گڑاں مئے دست سک براہ دار بیت ماں وت وتی چماں گنداں کہ سگریٹ ءِ ڈبی سرا نمشتاتگ ئے ’’ خبردار ،تمباکو نوشی صحت کے لئے مضر ہے اور دل کی بیماریوں کا باعث ہے‘‘ گڑا مارا لوٹیت کہ ہرکجا نمشتگ ءِ گنداں گڑا آ را ماں شریا بوان انت ءُُ سرپد بہ بنت ۔مات ءُُ پتانی مستریں ذمہ واری ایش انت آ وتی چکاں چہ علم ءُُ زانت ءَ چے نزیک ءَ نشہ ءُُ سل کاریاں چہ دور بدار انت ۔پرچکہ پہ راجانی گلام دارگ ءِ واست ءَ مستیں سلاہاں چہ یکے نشتہ انت ۔
برو ہمود ءَ کہ ترا لوٹ انت
مہ رو ہمود ءَ کہ ترا سوچ انت
