باز بَرءَ اے من مسیت ءِ مُلّا آنی دپ ءَ چے اِشکُتگ کہ مظلومءِ بدعا داں عرش ءَ روت ءُُ ھچبر ھالیگ ءَ نئیت ۔چونا ءَ اگاں بیچارگیں مظلوم ءُُ بزگیں مردم ءَ را تو بِچار آئی بزگی وت پَدّرا کنت کہ اے ھُدا ءِ ھاسیں بندگ اَنت۔

گوں اِیشی ءَ کار مدار اِت۔ھُدا ءَ را وَ پہ کَسءَ بد نئیت کہ اے سیاہ اِنت ایشی ءَ بزگ بکن ءُُ اے اوں ھدا مہر ءِ واھگدار نہ اِنت کہ یکے ءِ سِل ءُُ پوست کمو اِسپیت اِنت آئی ءَ را سیر ءُُ اَزگار بکن۔

اے چیز ھدا ءِ تہ ءَ نیست اَنت، آ نُوں ھاوند وت زانت ءُُ سرپد اِنت کہ باریں ایشاناں چی ءَ چوبزگءِ کُتگ اَنت۔ بلے من اے زاناں کہ بزگی زندگی ،زندگی یے نہ اِنت۔ ھرکجا ملوری، تکانسری ءُُ کم شرپی ۔۔۔۔ وانگجاہ ءَ من ءَ تَبک (period)نہ بیت من آزات باں گڑا برے برے من وانگجاہ ءِ چپراسیانی بان (کمرہ) ءَ رواں گوں آیاں مشکُولی کن آں۔

یک روچے من آیانی بان ءَ رَوگ ءَ اِت آں گڑا وت ما وتا یک دومی ءِ گون ءَ گپ ءُُ تران ءَ اِتاں،رحمت، ذاکرءُُ عبدالقادر وتی بزگی ءُُ بے وسی ءِ گِلگ ءَ اِتاں۔ گڑا من کمو وتارا داشت کہ باریں چے چے گوْش اَنت۔

رحمت بیچارگ گوْشگ ءَ اَت کہ ھما رندی۔۔۔۔۔ پولیس ءِ بھرتی بُوت تَچگ ءَ مارا کُشت ءُُ ایئر اِش کُت، بھرتیءُُ زُورگ تیوگءَ بے تَچوک بُوتاں۔تیوگ ءَ زَرّ والہ ءُُ اَزگاریں مردمانی زھگ بھرتی بوتاں ۔گڑا منی دلءَ نہ مَنّ اِت ،من ھما یانی کُوٹی ءَ پُترت آں ۔من جُست کُت رحمت! چے گِلگ کنگءَ ئے؟۔ منءَ پَسّہ ءِے دات کہ سر! ھمے نوکریانی گپءَ ایں۔

گڑا وتی لگاشوکیں گوْانکو(ٹچ موبائل) ءَ را پَچ ءِے کُت من ءَ گوْشت ءِے سر!اِدا بچار لہتیں ’’لیویز‘‘ ءِ نوکری اَتکگ کاگد پُر نہ کن ئے؟بلے اے رَندی ’’انٹریو‘‘ ءُُ تَگ ءُُ تاچ کوئٹہ ءَ بنت،من کاگد پُر کُتگ ۔من آئی ءَ را پسّہ دات کہ بیچارگ اے نوکری کجا مئے ءُُ شُمئے وڑیں گریباناں رَس اَنت۔اِدا ھرکس ءَ را وس(شفارس)است گڑا آئی ءَ نوکری رسیت۔

گوں وزیر ءُُ گزیراں پجّاروکی ءُُ دزرس است گڑا برو کوئٹہ ءَ لیویز ءِ بھرتی ءَ ۔منءَ گوْشت ءِے ھان بزاں سر اے تئی راست اَنت۔ سر! ما ھمے گپّ ءَ اِتاں کہ گوْستگیں ۔۔۔۔۔ پولیس ءِ بھرتیءَ ماتیوگیں گَریب تَچگ ءَ اَتکاں ،بلے اَزگاریں مردمانی زھگ بھرتی بُوتاں ،ھما کہ گوں وزیرءُُ گزیراں گون اَنت ھمایانی مردم لَگّت اَنت۔سر ! ھمیش اِنت مارا گریباناں نوکری اِش نہ دات، بھرتی اِش نہ کُت آیاں اؤں نوکری ءِ سرا سالے نہ جَت۔

ٹرینگ اِش ھلاس بوتاں وزیر اعلیٰ ءَ پدا بیچارگاناں لوٹارینت۔۔۔۔ بزاں پہ پوک اِینکس بلوچ شہید کنگ ءُُ جَنگ بُوتاں ۔اے ھمے نوجوان اِتاں کہ اِیشانی ’’شفارس‘‘ بُوتگ اَت، وزیر ءُُ کاسگ چَٹّانی مردم اِتاں۔

تَچ اَنت گَریب ءُُ نوکریاں آ بَراَنت۔مئے ھَکّاں ھُدا وت گِیپت، اے تیوگءَ مئے ھَکّ اَنت۔ من یکرندے دل ءَ گوْشت کہ اے رحمت گَل اِنت کہ اے تیوگیں پولیس کُشگ بوتگاں ، بلے پدا من آئی لُنٹانی ھُشکی ءُُ بزگی دیست کہ آ گوں دلِ سِتک اے گپّاں کنگءَ اَت، الّم چہ آئی دل ءَ آہ یے دراَتکگ کہ ماں عرش ءَ شُتگ ءُُ ھالیگ ءَ ھِچ نیاتکگ ۔ من آئی بزگی ،نادانین ءُُ سادگیں گَپاناں اِشکُت گڑا من پہ کندگے چہ آیانی کُوٹی ءَ دراَتک آں۔