بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءَ میرگل خان ءِ نام ءِ کسی پجاری ءَ نہ لوٹیت ۔آئیءِ شاعری ،دپتر یویشی ،رجانکءُُ پولکاری ہرچی کہ کارکتگ گوں شیواری ءَ کتگ ۔
چشکہ آئیء، گیشتریں کار زنداناں بندیگی ءِ موسم ءَ نبشتہ کتگ انت بلئے آئیءِ بودشت ءَ بچار کہ بے آسراتی ءَ آئیءَ چنچو چیز پہ بلوچ راج ءَ نبشتہ کتگ ۔اے مئے نزوری انت کہ ما مرچی دنیا ءُُ جہان ءِ آسراتیاں پد ہم ہچی کت نہ کناں ءُُ آہاں بے ہچی ءَ چنچو کتگ ءُ پیشداشتگ ۔
چنائی ءَ گل خان نصیر ءِ ہم سندیں درائیں ندکار ءُُ ادیبان وتی زند پہ بے آسراتی ءَ گوازینتگ بلئے آیانی کار ءُُ کرد پہ راج ءَ بے مٹ ءُُ بے درور بوتگ اَنت،آ تری سید بہ بیت کہ عنقا ،بیگ بہ بیت ،کہ ساحر،آزات بہ بیت ،عبدااللہ جان اے درائیں واجہ کار انی کتہ کاریانی برورانت کہ من مرچی چار لبز نبشتہ کت کناں ۔نگدکار مدام مدام گل خان ءِ شاعری ءِ سرا ایراد گران کہ آئیءِ شاعری یک وازے ،بوتگ آئیءَ ایوک ءَ لس گپاناں بحرے ءِ نبشتہ کتگ اَنت ۔
بلئے بگندئے آ اے چیزءَ بے حال بہ بیت کہ آ وہد ءِ جاور ءُُ لوٹ انچیں شعرانی بوتگ ،گل خان چشکہ یک ترقی پسند مردمے بوتگ پمشک اے گشگ کہ آئیءِ شاعری لس پہم ءُُ وازے بوتگ راست نہ بیت ہما جاہ ءَ کہ گل خان ءِ شاعری ءِ ایراد گرگ بوہگ ءَ انت گڈان دومی نیمگ ءَ آئیءِ ردانک ساڑاہگ بوہگ انت چشکہ آئی ءِ گیشتریں کار اردو زبان ءَ کتگ اَنت۔
بلئے ھیال بکن کہ آئی ہما اردو چنچو ڈولداری ءَ گوں نبشتہ کت گ انت آہاں بل کہ آئی ءِ وتی جند ءِ ساچست ءُُ پولکاری بوتگ اَنت بلئے بگر ایشیءَ کہ آئیءَ رجانک کتگ انت ،انچیں رجانک کہ کس ءَ گمان اوں نہ بیت کہ آ رجانک اَنت بلکیں انچو سمائی بیت کہ آئیءِ وتی جند ءِ ساچست اَنت چشکہ لانگ ورتھ ءِ کتاب کہ آئیءَ رجانک کتگ ’’ کوچ ءُُ بلوچ‘‘ ءِ نام ءَ اگاں ایشیء، رجانک ءِ لبز دور کنگ بہ بیت داں کس زانت نہ کنت کہ اے یک رجانک کتابے ۔
گل خان نصیر ءَ را ہردو زباناں جوانیں دست رسی یے بوتگ ( اردو ءُُ انگریزی) پمشکا آئیءِ رجانک چہ رجانک ءَ درنوکیں چیزے ءِ سمائی ءَ دنت ۔ واجہ ءِ لبزانی گچین زبان ءُُ بیان درست وتی مٹ وت انت پدا اے بودناکی ءَ بچار کہ آئی ءَ اے درائیں کار دران ڈیہیءُُ زنداناں بندیگی ءِ نوبتاں نبشتہ کتگ اَنت ۔
گل خان ءِ ردانکی زبان ءُُ بیان ءِ سراانگت ءَ ہچ پولکاری نہ بوتگ اگاں ایشیء، زبان ریچءُُ لبزانی کارمرزی ءِ سرا دل سیریں کارے کنگ بہ بیت داں اے حبر پہک بیت کنت کہ ردانک ءِ پڑاں گل خان نصیر چہ ہچ ردکار ءَ کم تر نہ بوتگ ۔
گل خان ءِ انچو کہ ساری ءَ گشگ بوتگ کہ درائیں زورءُُ آٹیگ گوں شاعری بوتگ بلئے آئیءِ ردانک پڑ ہم ڈالچار نہ کتگ ءُُ گونڈیں مدتے ءَ بازیں چیزے نبشتہ کتگ ات۔
واجہ نمدیانی اگاں لبز ءُُ بیان چارگ بہ بنت داں اے حبر پہکی گشگ بیت کہ آئیءَ را وتی زبان ءَ چنچو کمال بوتگ ۔واجہ ءِ نمدیاں چہ اے حبر پہک بیت کہ آئیءَ ہما جاورانی بابت ءَ کہ نبشتہ کتگ آئیءِ یک عکس ءُُ ندارگے چماں زاہر بیت دل گیشتکہ انگت ءَ ایشیء۔
بوہان انت چشکہ بازیں ردانک انچیں است کہ یکءُُ دو رداں چہ پد دل گوں آئی ءِ وانگ ءَ وانگ ءَ پِر نہ بیتءُُ بازیں انچیں ردانک نویس است انت کہ دم پہ سہت آہانی وانگ ءَ دل لوٹیت واجہ گل خان نصیر ہما لڑ ءِ ندکاراں گوں ہواریں ندکارے بوتگ۔