’’السلام علیکم ‘‘
’’علیک ءُُ سلام! وش اتک ئے‘‘
’’چے حال اِنت !ٹیت ،بمباٹ ئے ؟‘‘
’’ مہربانی کن!‘‘
’’ ٹھیک ٹھاک اوں ۔۔۔واجہ تو وَ برابرئے ،اِدا ٹیٹ ئے نشتگ ئے مردم گشنت کہ باریں تو کجا گارئے ۔باریں چون ےء؟‘‘
’’گاریں بروبری چی درد ءَ وارت ؟‘‘
’’منی بہر ءِ مانا ایش ان تکہ پہ تو وَ ہچ کمی نیاتکگ۔‘‘
’’اے گپ ءَ تئی پیرک شرتر زانت ، وتی پیرک ءَ جست کن۔‘‘
’’پیرک ؟ پیرک ءَ بل ! پیرک گنو ک اِنت ءُُ ناوانندہ ئے بزگ ۔‘‘
’’پیسرا وَ بروبر بوتگ ءُُ مزنیں زانتکار ے بوتگ ۔۔۔اگں نوں تئی پیرک گنوک ءُُ من گار ،گڈا پہ تو چی پش کپتگ ؟‘‘
’’بلئے تو ں تو کہ من دچارکپتگ ئے من گوں تو لہتیں جست کناں ۔‘‘
’’ من ترا گشت کہ ہرچی جست کنگی انت وتی پیرک ءَ جست کن ‘‘
’’بلئے تو وَ منی پیرک ءِ ہر چی زءَ سہی ءُُ ہرکار ءَ سرپدئے ،منی جستانی پسہ ءَ تو وت بدئے ،آئیءِ گپ منی سمجھ ءَ نیا اَنت۔‘‘
’’باریں بہ گش؟‘‘
’’ واجہ حمل کجا اِنت؟‘‘
’’ کجام حمل ؟‘‘
’’ہماکہ ہمراہ ئی بے دلیں دشتی بوتگ اَنت۔‘‘
’’گڈا تو کجا بوتگ ئے پرچہ ہمراہ نہ بوتگ ئے گوں ؟‘‘
’’اے چونیں پسہ یے ؟‘‘
’’تو کہ انچیں گپ کنےَ‘‘
’’ شریں پہل کن دمپرا نہ کناں ۔۔۔۔واجہ ہمے رندانی پرشتگیں تہت باریں انگت ایر انت یاکہ سوچگ بوتگ ؟‘‘
’’پرشتگیں تہت؟‘‘
’’ واجہ تو چو منی پیرک ءَ ہر چیز شمشتگ من دہلی ءِ تہت ءِ گپ ءَ اوں ۔‘‘
’’دہلی ءِ تہت بروبر انت ۔‘‘
’’گڈا من باریں اش کتگ کہ پرشتگ ؟‘‘
’’چوں پرشتگ ؟‘‘
’’ پرچاکہ تہت ءِ گرگ ءَ پد درائیں رند ہمے تہت ءِ سرانشتگ انت ءُُ تہت پرشتگ ۔‘‘
’’ ہاہاہاہا۔۔۔۔تو تچک دئیگی تہت ءِ گپ ءَ ئے یا ۔۔۔۔۔؟ اگں تو دہلی ءِ تہت ءِ گپ ءَ ئے گڈا اے وڑ چون بوت کنت کہ تو یک ٹوئیں فوجے بجن ئے پدا چو ش بہ کنےَ اے نہ بوتگیں گپے منی بابل۔۔۔‘‘
’’شریں واجہ ! تو منا ہما ناچیانی کلات ءَ بہ گش گوں کہ کجا انت ؟‘‘
’’کجام ناچیانی کلات ؟ بچا!! تو پکائی ءَ بلوچ خان ءِ نماسگ ئے ؟؟‘‘
’’ہؤ واجہ ! پرچہ زاناں ؟‘‘
’’بل ۔۔۔آگپ ءَ یلہ دئے تو وتی ہما جست ءَ بہ کن چی گشگ ء اِت ناچیانی کلات؟‘‘
’’ہو واجہ من ہماکلات ءِ جست ءَ اوں گندئے یک کٹمے کلات ءَ گپت ءُپ دانائیں مردم کلات ءِ جہل ءَ ڈہل ءُُ ساز جن انت دراہ ناچ کنان بنت ءُُ چہ کلات ءَ ایر کپنت ۔کلات یلہ بیت من ہمے کلات ءِ جست ءَ اوں ۔‘‘
’’اے جست ءَ تو ہما کلات ءِ واجہاں بہ کن کہ اے وڑیں ناچیاں آہانی کلات چو نیاگپتگ ۔آ زاناں وت چی کنگ ءَ بوتگ انت؟ مناپہل کن منی دلبند ءَ اے وڑیں ھال مان نیست ۔‘‘
’’تو وَ منیپیرک ءِ وڑ ائے من مپت ءَ پیرک ءِ گپ دلگوش نہ کتگ انت من روگاوں وتی پیرک ءِ کرا۔۔۔۔‘‘
’’پیرک ءَ سلامکن ! بگش ئی کہ من گارنیاں ۔
تئی نماسگ ءَ من ادرگیپتگ ءُُ تئی گنوکی ہم دیر نہ کنت‘‘