دوستل دل ءَ گل اَت کہ شر بوت نوں اے اڈکہی کچکاں چہ آئیءِ جان رک اِت بلئے چش نہ اَت بلکیں ہمک روچ آئیءِ دل ءَ یک اجبیں ترس ءُُ بیمے است اَت ۔
چیزے روچ ءَ پد وہدے آچہ سنٹر ءَ درکپتگ اَت ءُُ دیم پہ لوگ ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اَت داں آئیءِ راہ ءِ اے نیمگ ءُُ آنیمگ ءَ چیزے کچک آئیءَ را ہ ءَ دگہ پیم ءَ چارگ ءَ اِتاں دوستل ءَ نزات کہ اے وَ اڈکہی کچک نہ اَنت اے پرچہ آئیءَ را چوش چارگ اَنت ۔
لہتیں روچ پہ انچو گوست بلئے نوں دوستل ءَ زانت کہ اے کچک پہ انچنائی ءَ آئیءَ را چارگ ءَ نہ اَنت بلکیں ایشاں بلائیں پیلے دل ءَ ءُُ یک روچے الم آئی ءِ سرا ارش کنگ بیت۔نوں دوستل ھیران اَت کہ آ چون بکن اے شہر ءَ چشیں دمکے نیست اَت کہ اے کچک آھود ءَ اوشتوک نہ اِتاں ۔
بازار ءَ یک روچ ءَ سنٹر ءَ پد دوستل گوں ہما ہاموشیں مردءَ گوں دوچار کپت دوستل ءَ پہ گیگ آئیءَ را ہوٹلے ءَ برت ءُُ چاہ واری ءِ سرا دوستل ءَ آئیءَ را درائیں ھال داتاں کہ چون چون آئیءِ راہ سر مدام کچکاں بستگ اَت ۔
ہاموشیں مرد ءَ آئیءَ را گشت کہ من ترا ہما روچ ءَ گشتگ اَت کہ نوں تئی وش ءُُ شادہی روچ آسر بوتگ اَنت ۔پرچکہ من ہم پیسر ءَ ہمے وڑیں اڈکہی کچکانی ارش ءِ آماچ بوتگوں ءُُ نوں منا دہ ءُُ دوہازدہ سال انت کہ ہمے کچکاں گوں مڑ ءُُ جنگ کنگ ءَ اوں ۔
دوستل ءَ جست کت اے کچک پرچہ چوش کنگ ءَ اَنت من ءَ گوں ایشاں ہچ وڑیں دست ءُُ داواہ ئے نیست انت من وتی جاہ ءَ وشوں آ وتی جاہ ءَ پرچہ وش نہ بنت ۔
پداا ے کچک اَنت شیر وَ نہ اَنت کہ ایشانی بادشاہی بہ بیت ۔ہاموشیں مرد ءَ گشت کہ تو چے ڈولیں گپ کنگ ءَ اِت مال ہمائی انت کہ لٹے گون اِنت ،شیر کشیں مرد ماں کرنے بیت کہ مرتگ ءُُ شتگ اَنت ،نوں پہ کزائی شیرے ودی بہ بیت ۔۔۔۔
پمشکہ اے کچکاں سوب کتگ کہ شیر کشیں مردمے اے دمکاں ناگواہی ایت پمشکا آوتی حاکمی ءِ برجم دارگ ءَ اول وَ اڈکہی کچکاں روان دنت کہ ہر ہما مردم ءَ بور اَنت کہ آوکیں وہد ءَ چرآں ترسے ودی بہ بیت اگاں اڈکہی کچک سوبمند نہ بوتاں داں راہ چاریں کچک آئیءِ درائیں حال ءُُ احوالاں ہما بنزہ ءَ سر کنت کہ اے درائیں کار کائینگ بنت ۔
دوستل ءَ جست کت کہ اے بنزہ کجا اِنت ،ہاموشیں مرد ءَ گشت کہ چنائی ءَ بنزہ ءِ دیم گوں رودراتک ءَ اِنت بلئے کچکانی سردار اد ءَ نہ اِنت بلکیں آسر زاہر انت بلئے کس آئیءَ ہچی گشت نہ کنت،اسل ءَ ہمائی ءَ شیر کشیں مرد ءَ را کشتگ پمشکا آئیءَ کس ہچ گشت نہ کنت ۔
دوستل ءَ پہ حیرانی گشت کہ دگہ شیرکشیں مرد نیست اِنت۔۔۔۔۔۔؟ ہاموشیں مردءَ پہ کندگ دوستل ءَ گشت کہ اے وَ کچک اَنت ایشانی جنگ ءُُ کشگ ءَ شیر کشیں مرد ءِ چے پکار؟
اگاں تئی ڈولیں چیزے ورنا دیم ءَ بئیت اے کچکاں پہ تچگ راہ نہ بیت ۔۔۔۔۔دوستل ءَ یکدم گشت کہ اناں مئے کارے نہ اِنت ایشانی جنگ ءَ بلائیں دلے لوٹیت آ روچے تو یکے جتگ اَت ہما اِنت منءَ شپ ءَ واب نیست اگاں من ہم یکے بجناں باریں منی ھال چے بیت ۔
ہاموشیں مرد ءَ یکبرے پدا گشت بچار تئی دیم ءَ راہ دو اَنت یا وَ دست ءَ وتاسے بکن ءُُ یک پہ یک اے کچکاں بجن دانکہ ایشاں ہم تئی ترس ءُُ بیم بہ بیت یا وَ ہاموشی ءَ اے ہلک ءَ چہ درا برو دگہ ملک ءُُ دیارے ءَ ۔۔۔۔من چتور اے ملک ءَ یل دات کن اَنت ادا منی کماش قبر اَنت ،منی سرجمیں ۔
زندمان گوں ہمے ھاک ءَ بندوک اِنت ۔۔۔دوستل ءَ گشت ۔گڈاں گپ وتاس ئیگ اِنت ۔۔۔۔دوستل ءَ یک بلائیں سہتے ءَ ہچ نہ گشت گڈی ءَ آئی ءَ ہاموشیں مرد ءِ گپ گپت ءُُ وتاس دست ءَ زرت ۔گومے گپ ءَ ہاموشیں مرد چہ ہوٹل ءَ پاد کیت روت ۔
دوستل انگت ءَ ہمے ہوٹل ءَ ٹوٹلے جنگ ءَ ات کہ آئیءِ چم یک کچکے ءَ کپتاں کہ ہوٹل ءِ دیم ءَ اوشتگ اَت وتی تیزیں دنتاناں گوں دوستل ءَ چم سہر دئیگ ءَ اَت ۔
دوستل ءَ یک زنڈیں ساہ ئے کش اِت وتاس دست ءَ کت ءُُ آس دات تیرے ہمے کچک ءِ برابر ہردو چمانی نیام ءَ تیر ءَ راہ کت۔ پدا دوستل ءَ ہما دمک ءِ اوشتاتگیں سے ایں کچک یک پہ یک جتنت ۔
نوں دوستل ءِ ہما ترس ءُُ بیم کہ است اَت آ نوں ہلاس بوت بلئے نوں آ سنٹر ءُُ وانگی نہ بوت آئی ءَ ہمے سوڈگ کت کہ باریں دگہ چنچو انچیں کچک منی ہلک ءَ است انت داں آ درستاں نہ جنت واتر لوگ ءَ نئیت انت ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔