|

وقتِ اشاعت :   December 31 – 2017

مردم باید سوت گوش بداریت ،سوت زند ءِ یک براہداریں بہرے بلئے نزاناں پرچہ لہتیں مردم ایشیءَ سرپد نہ بیت ءُُ ایشیءِ ہلاپ کنت ،کہ اے گناہ اِنت ،ایشیءِ گوش داروک گناہ گار ،ایشیءِ جنوک گناہ گار ،ایشیءِ شنگ کنوک گناہ کار بلئے نزانت کہ سوتءُُ ساز وَ حدائی ہوراں گون اِنت ،حدائی گواتاں گون انت کہ لہم لہم ءَ درچکانی تاکاں سرین ایت داں زیملے تالان بیت ۔

جمبری گرنداں گون انت ،گریوگءِ وتی چاڑے کہ کندگ ءَ گون نہ انت ءُُ کندگ ءِ لذت ءَ جہانءِ ہچ تریں چمے دات نہ کنت پمشکا ساز ءُُ آواز باید بہ بیت ۔گپ سوتءِ بوہگ ءَ اَت کہ سوت باید بہ بیت وشی ءِ سہت ءَ سوت ءِ دگہ تامے ،گم ءُُ رنجانی مستریں دردوار اگاں راستی ءَ چارگ بہ بیت داں ہمے سوت اَنت ۔

بلئے سوت چہ سوت ءَ کار داریت ،وشی ءِ سوت ستر وش بہ بیت بلئے گم ءِ تالانی ءَ بے پردگ انت وہدے موڑ ءُُ چاڑ بند بنت ءُُ دل گماں چہ چکار بیت داں دستونکانی سوتے کہ پُردردیں توارے ءَ گوں تالان بیت داں آئی ءِ لذتے دگر ۔

پمشکا سوتے الم بہ بیت ۔ سوت گوشدارگ ءَ چہ مردم ءِ دل وش بیت گمیگی ءَ را ہمراہ یے گون بیت ءُُ وشی ءِ وہداں دل گیشتر وش بیت اگاں سوت ءُُ سازءِ ہوار بہ بیت پمشکا دل گیشت کہ سوت بہ بیت ۔سوت ایوک ءَ کار نہ دنت اگاں آئی ءِ گال جوان مہ بنت ،ایوک ءَ وشین گال اوں کار نہ دنت اگاں وشیں توارے آئیءَ را مہ سازیت پدا ایوک ءَ وشین توار اوں کار نہ دنت اگا ں زیملے جوان مہ بیت ۔

بزاں ہمے سے چیزانی ہوار ی ءَ سوت گشگ بیت وشیں گال ،وشیں توار ءُُ وشیں زیمل یک سوتے ءِ ساہ اِنت ۔ایشاں چہ یکے اوں گون مہ بیت داں آ سوت وش نہ بیت ۔دومی ہمک مردم ءِ وتی تب ءُُ مئیلے است انت چیزے ءَ گمی سوت دوست بیت چیزے ءَ وشیں سوت دوست بیت ،چیزے ءَ ترندیں زیمل دوست بیت ،چیز ے ءَ نزور ءُُ آستہ ایں سوت دوست بیت پمشکا سازندگاں ہروڑیں سوت گشتگ ءُُ ہمک وہد ءُُ پاس ءِ سوت گشتگ ،اے سوت گشی مروچیگیں چیزے نہ انت بلکیں اے داں ازل بنی آدم ءَ گوں ہمگرنچیں چیزے کہ مدام آئیءِ ہمراہ اِنت ۔

پمشکا سوت گشگ بہ بیت ۔اگاں سفر ءَ مردم درکپیت ءُُ سواری ءَ سوت گون مہ بیت داں سفر ءِ تام گار بیت پمشکا سواری مدام کلاں پیش سوت ءِ بابت ءَ پگر کنت کہ چے ڈولیں سوت ہوار کنگ بہ بیت ،پرچکہ بے سوت ءَ سفر نہ وش ءُُ بے لذت انت گیشتر ہما دور پندیں سفر ،منی یک دوستے گشیت کہ منی اول براں واجہانی شہر ءَ سفر کنگ ءَ اِتاں بس وَ ڈولدار ءُُ وتی مٹ وت اَت ،بس ءِ گرءُُ دار ہم جوان اَنت ۔

بزاں آپ ،پیپسی،شربت ورگ درست چوں بالی گراب ءِ پیم ءَ اِتاں بلئے بس ءَ را سوت مان نیست اَت پمشکا اے درائیں چیزانی ہچ لذت نیست اَت پمشکا دل ءَ اومان کت کہ جی پہ مشترکہ ءِ کلنڈیں بس ءَ کہ چشیں ہچی آھود ءَ نہ گواہیت بلئے سرجمین راہ ءَ سوت ءَ را الہانے پِر انت کہ سفرے گوں وتی نگیگیں جاوراں ہم وش کتگ ۔پمشکا سوت زند ءِ یک المی بہر کہ ہچبر سندگ ءُُ جتا کنگ نہ بیت ۔

نوکیں دنیا ءَ سائنس ءَ ہم پدر کتگ کہ انچو کہ ذہن ءَ سوت گوشدارگ ءَ تاہیر رسیت دگہ ہچی ءَ رست نہ کنت پمشکا دیمروئی کتگیں ملکاں زہگانی پیداکی ءَ گوں آئیءَ را چہ سوت گوشدارگ ءَ ہیل دارکن اَنت داں آ جوانیں سوتاں گوں آشکار بہ بیت ءُُ زندگی ءَ گیشتر زیبا سما کت بہ کنت ۔

سوت مردم ءَ را وش تب کنت ،نفسیات گیشت کہ آ مرد م کہ سوت ءَ دوست داریت آ مردم ءِ جند اوں مہروانیں مردمے بیت ءُُ آ مرد م کہ سوت ءَ سرپد نہ بیت آ بزاں ہچی نزانت آئیءَ بلے تُری دگنیا ءُُ جہان دیست ءُُ وانتگ بلئے آ پُرمہریں مردمے بوت نہ کنت دانکہ آ ساز ءََ چہ سرپد مہ بیت ۔بلکیں پمشکا واجہ مُجیب ءَ گشتگ کہ 
راز ءُُ نیاز ءَ سرپد اِنت 
کسے کہ ساز ءَ سرپد اِنت