بلوچی زبان ءِ نامداریں شاعر واجہ ممتاز یوسف کہ بلوچی لبزانک ءِ شعردوستداروکاں یک بلائیں مدتے بیت کہ آئیءِ شعری دپتر ءِ ودار بوتگ آ درستاں واہگ پیلو بوتگ ،بزاں واجہ ءِ شعرے کتاب پہ بازار ءَ نہادی ءَ جریدگ اِنت ۔
چنائی ءَ اے کتاب ءِ کار وَ دوسال ساری ءَ چہ بنگیج بوتگ بلئے فارسی ءَ گشنت کہ ’’ دیر آید درست آید‘‘ ۔واجہ ممتاز ءِ شمار تربت ءِ مستریں شاعراں کنگ بیت انچو کہ آئیءِ کتاب ءَ واجہ مبارک قاضی ؔ ءَ نبشتگ کہ ’’ من کہ ممتاز ءَ واناں من ءَ وتی کسانی گیر کیت ممتاز وتی شاعری ءَ چار مردم ہوار کنت ملافاضل ،عطا شاد،من ءُُ آ وت ‘‘ اے گپ واجہ قاضی ءِ وتی جاہ ءَ پہک اِنت اگاں ممتاز ءِ شاعری چارگ بہ بیت داں آئیءِ حیال ءُُ شعر گشی وت پدر بیت ۔
دیدگاں گوں ناز شانیت ،پہ ادب بچکند کنت
ترانگانی نیپگانیں دل زہیر اشکند کنت
یاکہ
دل تاں ممتازؔ زندگ انت داریت درد ءِ دامن ءَ
چم تانکہ دیست کنت ،ارس ءَ وتی واز مند کنت
واجہ ءِ شاعری کتاب ءِ نام’’ بے نام‘‘ ءَ بازیں مردم ابکہ کرتگ اَنت کہ مہرانکی شاعر واجہ ممتاز ءَ بائد وتی کتاب ءِ نام اوں انچیں مہراں سرباریں نامے بہ دات اِنت بلئے بے نام پرچہ؟بلئے واجہ ممتاز ءَ پہ وڑے اے جست ءِ پسو داتگ کہ ’’ منوتی شعرانءَ کتاب کنگ ءِ گناکاراں بلئے من زاناں کہ اے شاعری ءَ پونزے دیم ءَ نہ دنت نئے نوکیں تب ءُُ مئیلے ،نئے شرتریں زبان ءُُ بیانے پمیشا من اے کتاب ءَ رانامے نہ داتگ ءُُ بے نام کتگ ۔
اے مئے زانتکارایں وانوکاںی تب انت کہ اے کتاب ءَ چے نامے دینت ‘‘۔چنائی ءَ ہمک مزنیں مردم وتی کتہ کاریاں بہہ مانیاریت ہما کہ کسانیں مردم بنت آ مدام وتی گلا ءُُ ستا ءِ ہدوناک بنت کہ آہانی ہر مجلس ءُُ دیواناں توسیپ بہ بیت،واجہ ءَ وتی کتاب ءِ نامدات اوں ’’ بے نامانی نام ءَ ‘‘ کتگ ۔کتا ب ءِ نہاد دوسد کلدار انت،کتاب ءِ سرجم ءَ یک سد ءُُ پنجاہ ءُُ چار تاکدیم اَنت ،کتاب ءَ دستونک ءُُ لچہانی کساس ہفتاد ءُُ چار اِنت ۔
بلئے ممتاز ءِ وڑیں مزنیں شاعرے ءِ کتاب ءَ وَ چد ءُُ گیش شعر بائد ہوار بوتیں پدا اے وَ آئیءِ اولی شعری کتاب اِنت بلئے واجہ ممتاز ءَ چنائی ءَ سک دیر انت اے پڑ خیر آباد کتگ بلئے کدی کدی دلے امان کنت داں شعرے شعرے نبشتہ کنت ۔
نوں امیت انت کہ اے کتاب ءِ چاپ بوہگ ءَ رند یکبرے پدا ہما پیشی ممتاز بزا ں ہما شاعریں ممتاز جہہ جنت ءُُ بلوچی لبزانک ءِ شعرے پڑ ءَ چہ شعراں چکار کنت ۔
کجام درد ءَ یلہ داتگ کہ ممتاز
چہ شعر ءِ بندگ ءُُ پربند ءَ کپتگ
یاکہ
گوں منا ممتازؔ زمانگ کنت چیا مفت ءَ گلگ
من کہ وت یک بے سما ءُُ بے وت ءُُ ابدالے آں
یا
ما وتی ممتازؔ بہشتے مان داشت
دوزح یے ءِ روکیں آس ءِ ساہگ ءَ
واجہ ممتاز ءِ شاعری ءِ مستریں جوانی آئیءِ لبزی گچین ءُُ زیمل اِنت بزاں واجہ ءِ درشان یکے وَ بلوچی اِت دومی آئیءِ گچین لبز ہما اَنت کہ بلوچ لس وہد ءَ کارمرز اِش کناں سیمی آئیءِ دستونک کہ گیشتر گشندہاں حاص استاد نورخان بزنجو ءَ گوشتگ اَنت آ کمال اَنت بزاں واجہ ءِ شعرانی ہما زیمل اِنت اِشکنوک ءَ اچ وت سدگ نیلیت ۔
او منی دیوانگیں دل تئی کہ وہدے سر کپیت
مہرک ءِ مہر ءِ مسیت ءَ بے نماز ءَ درمیا
یاکہ
چو گشئے ممتاز کس نہ پہریزیت
غم جتیں زرد ءِ شیرکنیں درد ءَ
یا
رمگ ممتاز نہ مانیت واہگانی
اگاں مہرانی شوانگ بنگران اِنت
گپ وَ باز بوت کنت واجہ ممتاز ءِ شعر ءُُ گالاں بلئے آئیءِ بے نام وانگ ءَ پد بے درورءُُ بے مٹیں نامے کاریت ءُُ رند ءَ کسی گپانی حاجت ءَ نداریت ۔