۲۱ اپریل ءَ گنجیں گوادر ءَ یک انچیں پُسگے ودی بوتگ اَت کہ آئیءِ کتہ کاری ءُُ ازم بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ بن ہشت زانگ بنت ۔درائیں پڑاں واجہ ءِ کاراں کس چیر دات نہ کنت آتریگدار،شاعر،آزمانک ،زبانزانتی ،لبزبلد،گشتن ،نمدی ،تاریخ،ہرچی کہ بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءَ است انت آہود ءَ اے واجہ ءَ اولی ءُُ بنکی کار کتگ۔
مرچی ہزار سہولت ءَ پد اوں کس آئیءِ وڑیں یک کارے کت نہ کنت ۔نہ ایوک ءَ یک مردمے بلکیں یک سرجمیں اکیڈمی ءُُ سرجمیں ادارگے آئیءِ وڑیں کارے کت نہ کنت ۔آ روچی ہچی نہ بوتگ اے مرد ءَ ہنچو کار کتگ اگاں اے درائیں دروسیلہ بوتین اَنت کمو پگر بکن کہ اے نادرائیں مردءَ چے چے کت کتگ اَت۔
اتکگاں وش ءُُ وشدلیں امیتے سیدؔ
انگراں لیٹان ءُُ جگر بریچان ءَ شتاں
ہو۔۔۔سید ظہور شاہ ہاشمی ءِ کسہ ہمے شعر کہ آئی ءِ وتی جند ئیگ اِنت ،ساختیات ءِ زانتکا ر باریں اے گال ءَ چتور مانا کن اَنت بلئے منی دل ءَ اے شعرءِ مانا گوں سید ءِ زند ءُُ آئیءِ مرگ ءِ جاور ءَ درشانگ ءَ انت۔بلکیں سید ءِ ودی بوہگ ءَ ہاشمی ءَ پہرے ماں دل ءَ بستگ کہ آئی یک بلوچ گسے ءَ چم پاچ کتاں بلئے وہدے آئی ءَ اے راج ءِ جانبڈ ءُُ سستیں مردم دستاں ءُُ وتی جند ءِ سرا گوستگیں زلم ءُُ زورکی دیستاں ،یا وتی نادراہی ءِ جاور دیستاں ،یا ہما بے شرپی کہ سید ءَ اوپار کتگ اِتا ں ہما درائینانی پشدر ءَ آئی ءَ گشتگ کہ ’’انگراں لیٹان ءُُ جگر بریچان ءَ شتاں ‘‘۔
سید ہاشمی ءِ کار پہ بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءَ ہما گران قیمتی لال ءُُ یاقوت اَنت کہ اگاں اے چہ بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ حرانگ ءَ درکنگ بہ بیت داں بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ حرانگ ہورک ءُُ ہالیگ بیت۔
سید ءَ پد بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءَ کار وَ باز بوتگ بلئے چشیں کارے نہ بوتگ کہ سید ءِ گیر بئیت انت ۔مرچی سیدءِ ودی روچ ءِ درگت ءَ نزاناں چے بگشاں چے نبشتہ بہ کناں۔
سید پہ بلوچاں انچیں نامے ءِ واہند اِنت کہ ہمک ندکارے ہمے واہگ ءُُ ارمان ءَ داریت کہ آئیءِ نام اوں چوسید ڈول ءَ بہ درپشیت بلے سید ءِ اگاں مرچی نام اِنت داں ایشیءِ پشدر سید ءِ کتہ کاری بوتگ انت ۔من ءُُ تو اگاں انچیں کارے بہ کناں داں بلکیں دپتراں منی ءُُ تئی نامے دربئیت انت بلئے مشکل ۔۔۔۔۔۔۔بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءَ را گپ کنوک وَ باز رستگ ،منی ڈولیں دونمبریں ندکارءِ اوں گنج اِنت بلئے یک کاری یے نہ گواہ ایت کہ چو سید ءِ پیمیں کارے بہ کنت۔
کہ انوں بلوچی ءَ را چو ساہ ءَ پکار انت ۔چو نہ انت کہ چشیں کارے نیست بلکیں زبان ءُُ لبزانک ہما پدردیں جان ءَ انت کہ ہرجاہ ءَ دست بجن داں ٹپے پرےءُُ ہمے ٹپانی کدینوک اوں باز انت بلئے درمان کنوک نیست ۔ما انگت ءَ وت ما وتی جیڑہاں گوں گلائش انت پہ زبا ن ءُُ لبزانک ءَ مئے گورءَ وہد نیست انت کہ کارے کت بہ کناں بلکیں یکے دومی ءِ پادچکی ءُُ ایرادگری ءَ ابید ما ہچی کت نہ کناں ۔
من لہتیں انچیں مردم زاناں کہ وتی منّ ءَ زبانزانتاں بلئے آوانی تنی وہد ءَ ہچی کار پہ زبان ءُُ زبانزانتے دیم ءَ نہ یتکگ چشیں زانتکاراں زبان چون کنت کہ آ زبان ءَ ہچی دات نہ کن اَنت ،من لہتیں انچیں شاعر زاناں کہ شعر ءِ بدل ءَ ایوک ءَ تُک بندی ءُُ سنگ ءِ برابر کنگ ءَ شاعری سرپد بنت ءُُ وت ءَ شاعر گشنت اَنت بلئے گار بنت ،لہتیں انچیں اوں زاناں کہ درائیں روچ ءَ زبان ،زبان،قوم قوم کن اَنت بلئے زبان ءُُ قوم ءِ مستریں دژمن ہمیش انت کہ نہ ہما قوم ءِ مردماں گوں مخلص انت ءُُ نیکہ گوں زبان ءَ بلئے زبان ءُُ قوم ءِ ٹیکہ ہمیشاناں گون اِنت۔پمشکا مئے زبان ءُُ لبزانک ءَ را دگہ یک سیدے ءِ پکار انت ۔
باریں کدی ہما سید ودی بہ بیت ،باریں کدی ہما سید بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ منتگیں کاراں وتی کوپگاں بزوریت ،بازیں کدی ہما سید بئیت ءُُ زبان ءُُ لبزانک ءِ درداں درمان بہ کنت ،ہما روچ ءِ ودار انت کہ ءُُ زبان ءَ را دگہ یک سیدے ءِ پکار اِنت ۔