گمان بوئگ ات کہ آمنی دستءَ پہ دائمی لگوشگ دور روگ ءَ ساڑی اِنت۔ ہمے رنگءَ کہ دستانی مُچاں ریک ماں بکنے ءُُ پدا بہ پرْنچے ریک دستان تھا نہ مان انت آ اوں ہمے رنگءَ منی زندگی ءَ حانگءِ وڑا نہ اَت آچمّاں سِست چٹا گار بوت۔

وھدءِ زوراکاں مارا ہردکاں ا درپہ در ھاک پہ سرکُت ماہ ءُُ روچ ءُُ سال پر گوْستاں بلے آشموشگ ءِ وڑا نہ ات آگوں من شموشگ نہ بوت آئیءِ یات گیر ساھت ءُُ دمان اِتاں نادرْاھجاہ ءِ دیم پہ دیم اوشتاتگتیں زال گشے بیگواہ بوتگیں ءُُ وھدءِ تھار ءُُ مجیں دنزانی تھا گار بوتگیں پری دروشمے درْوشم ءَ جنگ ات۔ من دُرْاہیں زند ءِ جیڑہ ءُُ ھیال گرنچی ءَ گُک بست ءُُ یک کرّا بزاں دُوربُرت ءُُ ایر کتاں۔


شوہاز تلبءِ شوہاز یتگ ات ءُُ نہ بھت ءُُ تالہ دستءِ دلءَ ایرکت دیم پہ دما ھدیم ءَ ڈک دارتگیں مھگونگ منی مھگونگ نہ اَت وھد بدل بوتگ اَت جندءُُ زنداوں بدل بوتگ اِتاں نہ من ’’آ‘‘ مقبول اِتاں نہ آ ماہ پری منی ’’ماھل‘‘ اَت۔
ہر دو بزگ بزگیءَ دست بستگیں وھدءِ ارجانئیں دو ،ارسگواریں پنڑوکتیں۔