ہیرونک ءِ نام ءِ اشکنگ ءَ گوں لنٹ پہ بچکند ءَ مہتل نہ باں ۔اگاں مردم اول سراں دست ءُُ دروت انت ءُُ گشیت کہ چہ ہیرونک ءِ دمگ ءَ انت چم رژنا بنت ءُُ تب اگاں نگیگ انت ءُُ دل ءَ گرانی یے ،جان ءَ دردے پر انگت ءَ لنٹ دارگ نہ باں ۔
اے الم ءَ نیکیں پالے برچکندگ بدیں پالے بوت نہ کنت ۔ اے راست انت کہ گوں ہیرونک ءَ ہمگرنچ کلیں دانک ءُُ کل گال گشتن نیمگ ءُُ نیمسوبزاں نیم راست انت ءُُ نیم دروگ انت ۔
بلئے منی اے گال ءُُ ہبرہچ پہ اے نسبت ءُُ نسب ءَ نیان ۔ من اسل ءَ ہیرونک ءِ نوک رواجی ءِ سراگپے گشگ لوٹاں ۔ہیرونک ءِ ہمیش نوک رواجی ءِ دوستی انت کہ کیت ءُُ بے سر ءُُ بنیں کارانی سراسرجم ءَ ہلاس بیت انت ۔اگاں سامی کلگ دیم پہ ہیرونک ءَ سپر بکن ات گڑا الم ءَ یک ءُُ دوسستگ ءُُ کپتگیں بجلی ءِ کمبہ ءَ چم کپاں ۔ ایشانی جاہ ءَ کنٹ ءُ منگ زرتگ تارسراداتگ ءُُ کار اش ٹہینتگ انت ۔
اے بزاں ہیرونک ءِ مردمانی اگل ءُ پہم ءَ درشان کنت مابلکیں دل ءَ بہ لیکاں کہ اے کار اول ہیرونک ءِ مردم ءَ آلم ءَ سازاتگ بلئے چوش نہ انت ۔بجلی ءِ اولی کمبہ دار ءِ بوتگ انت ءُُ انگت کہ آ ملک نمب ءُُ ارونانچ انت اود ءَ دار ءِ کمبہ داں روچ ء مرچی بدل نہ بوتگ انت ہوبازیں ملک ءُُ دولتاں اے رواج زرتگ کہ زمین ءِ چیر ءَ تاراں کل کن انت کہ وت یک نوک رواجی یے ۔
گپ دور شت مئے بنگپ نوکیں ہیرونک گہتر ہیرونک ءِ نوک رواجی انت ۔ اے دیریگیں گپے نہ انت کہ مردماں چہ کیچ ءُُ ملکاں لانک بستگ ہیرونک ءَ پہ دروچک ءِ شکار ءَ شتگ انت گلہ ءِ ورگ ءَ شتگ انت کوٹگ ءُُ تیجگ ءِ ورگ ءَ شتگ انت ۔
اے درست پہ پشت ء بست ءُُ بند بوتگ انت ۔بزاں مات کور ءَ اے کش ءَ آکش ءُُ سامی بگرداں تجاباں ہیرونک ءِ مردم ءُُ دہقاناں سندانی سرا بند بستگ انت ءُُ ءُُ پدا کور ءَ چہ گوز بزاتگ ہمیش شہہ ڈگاراں سک داتگ انت ۔آبادیں سالاں چم ءَ کار کتگ گلہ ءِ سر ءَ گوات چنڈینگ ءَ بوتگ ۔فصل ءِ ہساب گونی ءُُ بار پہ نہ بوتگ لوڈ ءُُ امبار ءِ ہساب بوتگ کلیں ہیرونک ءِ امت ءَ وتی کساس ءَ بہرے گپتگ ۔
رون ءُُ موش ءَ نپر چہ درملک ءُُ دور سریں راہاں چہ اتکگ انت ۔بلئے اے درست ہشک ءُُ مپت اگاں دروچکے پر اتگک مالدار ءُُ دہکان کار ہردوکانی چم ارسیگ بوتگ انت گلہ ہما فصل انت کہ بروارے ہمراہ انت نوں کہ اے نوکیں دور اتگ دوریں نپر ءُُ کاسد اتکگ انت کہ پمن یک گونی یے ءُُ پمن دوگونی ہما دشت ءِ کسہ۔ مردآباد انت سی ءُُ دوہنگام ءُُ ڈگارکاں ہرہنگام ءِ بہا شست کلدار نیکہ کیچی ہنگامک کہ پہ شش کلدار ءَ مردم روانت کاینت۔سی ءُُ دوہنگام ءِ ڈگارانی کشار ہلاس نہ بیت ۔
اے کیت میشی ءَ بدئے آکیت آئی ءَ بدئے نہ نیک نہ بد نیکی شرانت بلئے نیکہ گوں ناشراں ۔مرد ءِسرگوں کیچی ہنگاماں کپت ۔ہشت ہنگام ءِ گوں مچ ءُُ سیاہ آپ ءَ واجہ انت بچک بڈکاراں ہنگام ءُُ ہرے بستگ دوہزار ءُُ چارسدکل مچ ءِ واہند ہشت شریک ءُُ وازدار ہردیمگ مردم ءِ نام انت پسانی تند ءُُ گوکانی بنجاہ رد انت ۔اے مرد چون کٹیت ۔ ہو اے مردم چوں ہلاس بیت کٹیت تو بور ءُُ من بہ وراں ملا ءِ حال ءُُ احوال انت ۔
بلئے نیکی اول گوں وت گوں وت بکن رند ءَ پہ ہمساہگاں چاشت یے ۔مرد ءِ سرسامگی سنچک ءِ سراکپت ۔پہ سنچک کڑبے آرت ءُُ براں رسینت ۔ہمساہگے رہگوزی یے اتک کہ واجہ تو باز داتگ تو باز دیستگ ۔
اے چی یے ۔بیار کہ منی ہشتر ءِ دیمئے دئے لوگ ءَ کہ مردم شت زال ءَ پرس ات اے کڑب توکشتگ داں انت چیزے بیاورت انت کہ زہگ تلوساں پہ دپارے ۔نوں مردم ءِ ہوش سراشت ۔
میدان میدان پہ ہمساہگ ءِ در ءَ ہمساہک ملک ءِ سرا ان ۔میدان ءُُ تگ دیم پہ ملک ءَ ہمساہگ وتی کڑب ءَ سرتک کنگ ءَ انت ۔واجہ مرچی من سک نگیگ ءُُ منی چک گژن ءَ مرانت من باز داتگ اولی رند انت دست ءَ شہار دیگ ءَ آن۔ ہمساہگ ءَ گشت زاناں ملک دشت انت ہنگامے بہائے شست انت ۔منی وتی چکاں بہ پجیت بس انت ۔ بلئے بلوچاں گشتگ کیچ کہ جمبر انت گڑا اورنانچ ءَ ہور انت کہ کور کہ آپ کاریت بزاں ہیرونک آباد انت پنڈ ءُُ مور چوں مردم داتگ بنت ۔
ہمے حساب ہیرونک ءِ کوٹگ ءُُ تیجگ ءِ بوتگ ۔پداموسم ترند بوتگ ءُُ لوار ءُُ گوریچے دراتکگ گڑا یک پجیگ ءَ کلیں ڈگار ءُُ کلیں پسل پش اتگ ۔ہپتگ ءَ رند پہ وتی جند ءَ دانگے پشت نہ کپتگ زرت ءُُ کڑب پہ ریک کپتیں گون وت کتاں۔۔۔۔۔