شاعر اللہ ءِ اے مہلونک یک ساہدارے یک سرگے دارایت یک پیشانی یے کہ برے برے مجینگ ءِ کار ءَ کیت دوچم گوں مچاچ ءُُ برواناں یک پونزے کہ برے برے دوست ءُُ بیلی ءِ راہ داتگیں پلاں بوچنت یک دپے کہ پہ ورگ ءُُ گپ جنگ ءَ کارمرز بیت سی ءُُ دو دنتاں گوں یک للکے ،یک زنوکے ،دو دوست ءُُ پاد ءُُ یک لاپے اوں دارایت ۔آ یک ساہ یے دارایت الم ورگ لوٹیت۔

اے مہلونک یک دلے اوں داریت اے دل چی یے ؟ کہ باز مردم ایشی ءِ ستا ءَ کنت ءُُ باز مردم ایشی ءَ ملامت اوں کنت اے دل اللہ ءِ یک پریشتگے کہ شیتانے ہمیشی پٹ ءُُ لوٹ ءَ من من شاعر ءِ دل ءِ دریگ ءَ سر کش ات داں گنداں شاعر یک نیم مرتگیں زند ءِ ہمرائی ءَ اوستانی ہشکاوگیں گیابان ءَ گوں درداں سربار وتی جند ءِ شوہاز ءَ سرگردان انت مود پہ دیم انت پاداں شپاد گور ءِ جامگ چاک چاک گژن ءُُ تن ءِ آماچ اللہ ءِ اے مہلوک دگنیا ءِ چماں گنوک گشگ بیت ۔

شاعرے وہدے شعر گش ایت تہ آئی ءِ گوشدارگ ءَ پد گوشداروک الم اے وڑ گشیت کہ شاعر وَ پہکا گنوک انت کہ اے پلاں ماں آس ءَ سوچ انت ،وشبو ءَ ماں گوات ءَ یل ءَ کن انت ءُُ ارسانی شیپاں چہ انارکاں تاچین انت ءُُ زار ءُُ پریات کن انت بلئے آئی پریات ابید چہ جند ءِ گوشاں دگہ گوشے ءَ سر بوت نہ کنت ۔شاعر اللہ ءِ اے مہلونک یک رندے مہر ءِ جنگ ءَ شہید کنگ بیت لہتیں دوزواہیں شاعر ،شاعر ءِ ادیرہ ءِ سر ءَ مشتے حاک دور دنت ءُُ واتر بیت ہمے وڑ ءَ دراجیں کسہ ہلاس بیت ۔اندیمیں چمانی شپ رنگیں تہاری رژناہی ءِ سہبے کاریت دگہ کسہ سرکش ایت ۔

شاعر یکبرے پد ا زندگ بیت نوکیں آشوبے کاریت مہر ءِ مرتگیں درچک پدا تاک ءُُ لمب بیت سچگ ءَ پد پل پدا تر ءُُ تازگ بنت ءُُ وتی وشبواں شاعر ءِ دل ءِ دمک ءُُ دراں تالان کنت درد چہ دل ءِ بنزہ ءَ دور تچ انت ارسانی شیپ ہشک بنت شاعر پدا گوں توامیں زند ءَ مرگ ءَ ہکّل کنت ءُُ محکمیں جہد ءِ ہمراہی ءَ سوبمندی ءِ منزل ءَ گام جنان بیت تہ گوشداروک پدا الم گوشیں بچار شاعر ءِ مٹ ءُُ بدل نیست چونیں وشیں گال ٹہین ایت بچار دوست ءِ چنچو ستا ءَ کنت۔

دوست ءَ ماہ یے جوڑ کنت ءُُ وتارا یک کبگے دوست ءَ را پل گش ایت ءُُ وتارا کنٹگ ۔شاعر اللہ ءِ اے مہلونک ،وتی دگنیا ءَ وتی حدا وت انت بچار وابیں چماں پچ کنت مرتگین دلاں زندگ کنت واہگانی بہاراں سبزین ایت دلکش جوڑ کنت ۔

ویرانگاں گلباگ کنت ءُُ گلباگاں ویران وتی دل ءَ کش ایت دوست ءِ پادانی چیر ءَ دور انت چماں کش ایت ماں آئی ءِ راہسر ءَ چیر گیج ایت ہزاراں درد ءِ سوچن آئی ءِ دل ءَ پیوست بیت بلئے انگت زندگ انت شاعر ءِ دل پریشتگے یا شیتانے ۔۔گپ پہ وانوکاں پشت کپتگ شاعر گنوکے یاکہ سارینے من گشت نہ کناں پرچہ کہ ہردو بیماری شاعر ءِ تہ ءَ است انت ۔