واجہ انور صاحب خان بلوچی زبان ءِ نامداریں شاعرے ءِ جہت ءَ پجارگ بیت ۔واجہ ءِ شاعری ءِ تنی وہد ءَ چشیں پولکاری یے نہ بوتگ کہ آئیءِ شعرانی جتا جتائیں تک ءُُ پہناتے دیم ءَ بئیت انت بلئے آئی ہمک دیوان ءَ کہ شعر وانتگ باج برتگ ،ہمک مجلس ءَ کہ نشتگ کہ الم ءَ آئی ءَ را شعری داد رستگ اے دگہ گپے کہ بلوچی لبزانک ءَ واجہ انور صاحب خان ءَ را شاعری ءِ آ لڑ ءَ ہوار نہ کتگ کہ عطا ،سید ،کریم ،مرادءُُ اے دگہ بہ بنت۔

بلئے واجہ ءَ را بلوچی لبزانک ءِ نوکیں شاعریءِ دومی ءِ دور ءِ مزن نامیں شاعرانی لڑ ءَ چوکہ قاضی ،منیر،زبیر ،میر ،عارف،ارشاد ہمے رم ءَ مستریں شاعر گشگ بوتگ ۔واجہ ءَ نہ ایوک ءَ دستونک نبشتگ کتگ بلکیں آئی ءَ آزات لچہ ءُُ لچہ اوں نبشتہ کتگ واجہ شعرے سے ءُُ چار چاپ بوتگ ۔اگاں منی تہا بود ءُُ لاحقی یے بوتیں داں واجہ ءِ درائیں کتابانی بابت ءَ گپ کتگ اَت بلئے واجہ ءِ چیزے دستونک نبشتہ کن اَنت کہ من ءَ سک دوست بنت 
ہروڑیں رنگ ءَ بہ رج دنیا ءِ 
چہ وتی رنگ ءَ شمشکار مبو
اوشت ،میلانکیں سریچکی کردے
زند ءِ بے جنزی ءَ سنگار مبو
واجہ ءِ شاعری ءَ چہر ءُُ شبین ءِ ہمرائی ءَ چیدگانی جوانیں کارمرزی یے گندگ بیت بلئے راستی ءَ اگاں بچار اِت داں واجہ ءِ شاعری ءَ ہما کہ ندارگ ءِ امبار اِنت آئی ءِ درور باز کم شاعری ءِ گور ءَ دست کپیت چوکہ آئیءِ اے بند ءَ بچار اِت کہ 
شپ ستر پندل بہ سازیت گوات ءِ ہمراداری ءَ 
مشتگیں کندیلے انورؔ تا سباہ رژن ءَ بلیت
نوں بچاراے ندارگ کہ آئیءَ لبزانی تہا بیان کتگ ہمک شاعرے ءِ وسی کارے نہ اِنت واجہ ءِ ہمے ندارگ کشی آئی ءِ شاعری ءِ مستریں توسیپ اِنت اگاں واجہ انور ءِ دستونکانی تہا آئیءِ چیدگ ءُُ ندارگ کشی ءِ سرا کارے بہ بیت داں پہ بلوچی لبزانک ءَ یک بلائیں مڈی یے درکیت ۔
مہر ءُُ دوستی ءِ شعر واجہ انور ءِ شعراں باز کم اِنت بلئے آئیءِ ہما کہ لبز گنج ءُُ بے تکلیفی اِنت آ اوں بے مٹ اِنت آوتی مہر ءِ درشان ءَ دگہ تاب ءُُ پریسی مان نہ کنت بلکیں تچکی ءَ وتی مہری ءِ درشان ءَ کنت چوکہ 
تئی حاتروللہ واب اوں ہرام انت 
نزانئے محبت کجام دردے نام اِنت
یاکہ 
شرابی کدہاں چم آسکی دیدگ خماریناں
تہار ماہیں شپ ءِ سیاہی تئی مہپر شیپاریناں 

ہزار توسیپ کناں کیگد بلئے تو انگت ءَ زہر ئے
نیاں انورؔ اگاں مرچی وتا زہرے مچاریناں 
ہمے مہر ءِ درشان آئیءِ شاعری ءِ زیباناکی اِنت اگاں حدا ءَ آئی ءَ را زند ءُُ بحتے بداتیں بلکیں انچیں گال ءُُ دستونکاں چہ بلوچی لبزانک ءِ مڈی آئی ءَ چکار کتگ اَت بلئے دگہ شرگدارے واجہ ءِ شعرانی حاص دستونکانی سرا کارے بہ کنت داں واجہ ءِ کد ءُُ بالاد ہما نریں شاعرانی سرکیلاں سر بیت کہ مردم حیران بنت اے شاعر کجا بوتگ؟؟؟
اے درد دل ءِ زرتگاں من نگد ءِ حساب ءَ
جست کن چہ دل ءَ رند ءَ بدئے جست ءِ جواب ءَ 
تاموریں شپ انت نیست چراگ منزلے دوریں
انورؔ تو رواں کن گوں دل ءِ آس ءِ زراب ءَ