انگت ءَ انور صاحب خان ءِ ٹپ آزگ اِتاں کہ بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ دگہ یک کماندارے واجہ غوث بہار ءَ ہم اے دنیا ءَ یلہ کت ءُُ بلوچی لبزانک ءَ را ابتک ءُُ حیران کت۔بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءَ پہ اگست ءَ ماہ شات نہ بوتگ ہمے ماہ ءِ زوتان بلوچی زبان ءِ دو مزن ئیں قلات اچ ما گِسر بوتگ اَنت ۔
اگاں ہمے حساب ءَ مئے رہشون ءُُ بلوچی زبان ءِ کماندار بلوچی زبان ءِ بیرک ءَ یک پہ یک یلہ دیان بہ کن اَنت داں آکبت باریں چونیں دروشمے کاریت ۔پرچکہ بلوچی زبان ءِ ہمے کماش ءُُ رہشونانی برکت انت کہ اے جاہ ءُُ مقام ءَ سر بوتگ ءُُ ایشانی کنڈ گروکیں سرے انگت ءَ گواہ نہ کنت کہ مردم پرآہاں پہرے بست بہ کنت ۔بلوچی زبان ءَ را راست انت کہ نوک باہندیں لبزانت ءُُ نبشتہ کار است انت بلوچی نبشتہ کنوکانی کساس ہم بد نہ انت بلئے چشیں کماشیں سرے کجا بیار اَنت کہ بلوچی زبان ءِ ہمک تہر ءُُ پڑاں چہ سرپد ءُُ شیوار بہ بیت ۔۔۔۔۔؟
واجہ غوث بہار بلوچی لبزانتانی پڑ ءَ ہما نام اَت کہ آئی ءِ بندوکی بازیں پڑاں است انت آ وت نہ ایوک ءَ یک شاعرے ءَ ات بلکیں یک جوانیں آزمانک نویس ءُُ نبشتانک نویس اَت ءُُ شاعر ءِ پڑ ءَ واجہ غوث ءِ نبشتگیں کتاب ’’ بلوچی دریاب‘‘ وتی مٹ وت اَت ۔
اے اولی رند اَت کہ بلوچی شاعری ءِ بحر ءُُ وزن بلوچی حساب ءَ گیشواری ءِ جہد کنگ بوتگ ۔چشیں ندکار باز کم اَت کہ آ گوں بلوچی دریاباں شعر نبشتہ بہ کنت بلئے اپسوز کہ واجہ ءِ ہمے کار آوکیں پدریچاں دیم ءَ نہ برت ءُُ باریں پرچہ واجہ غوث بہار ءِ جند ءَ ہمے کار گامے دیم ءَ نہ برت ۔
اے راز گوں آئی ارواح ءَ گور ءُُ کپن بوت بلئے آئی داتگیں شون ءَ را بائدیں آوکیں ءُُ نونیں ندکار دیم ءَ بہ بر اَنت ۔بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ مستریں نزوری ہمیش اِنت کہ آ وتی کماشانی کرتگاں کاراں پدا بہہ دیم ءَ گامے ءَ نہ براں ہما کہ آواں کار کتگ یا حدے ءَ سرجم کتگ ہما کار انگت ءَ منتگ انت ایشی ءِ مستریں درور واجہ سید ہاشمی ئیگ اِنت ۔واجہ سید ہاشمی ءَ بلوچی زبان ءِ بازیں پڑے ءَ کار وَ بندات کتگ اَت بلئے آئی کارانی آسر کنوکے داں مرچی ءَ دست نہ کپتگ ۔
نچو کہ من پیسر ا ءَ گشگ ءَ اِتاں کہ بائد وَ ہمیش اَت کہ ما وتی کماش ءُُ رہدربرانی منتگیں کاراں دلگوشی بدیاں ءُُ آوانی سرجم کنگ ءِ جہدے بہ کن اَنت بلئے مارا وَ یکے دومی ءِ پاد چکی ءَ کجام موہ بیت کہ من منتگیں کاراں سرجم کنگ ءَ دلگوش بدیاں ۔
بلئے اے وہد انچیں زالمے کہ کس ءَ بہ بکشائی ءُُ ملکموت ءَ چو کہ وتی کارست تیز کتگ ءُُ یک پہ یک مئے سروکاں گار ءُُ بیگواہ کنا ن اِنت زمین راستے کہ سنٹ نہ بیت بلئے داں ہما وہد ءَ کہ ایشیءِ دہکان ءَ را تاوان ءُُ زورے پہ ایشیءِ سرسبز ءَ کنگ ءَ مان بہ بیت ۔
بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ اے پیریں دہکان نوں نیست بنت آوانی ایوک ءَ سر ءُُ سوج مئے گورا پشت کپ اَنت بلئے ما گوں ہمے سرءُُ سوجاں داں کجا م کچ ءَ وتی لبزانک ءِ اے سورگیں زمین ءَ سبز کت کناں اے گپ ءِ گواہی ءَ وہد وت دنت ۔
یکرندے من بلوچی اکیڈمی ءَ نندوک اِتاں کہ داں گپ گپ ءَ دیوان ءَ مردے ءَ گشت کہ غوث ءِ نام ہرکجا کہ اتکگ کما ل اتکگ ءُُ آ درائیں مردم لائقِ توسیپ بوتگ اَنت آ تُر ی غوثِ اعظم بہ بیت ،غوث بخش بزنجو بہ بیت یا غوث بخش صابر یا کہ غوث بہار بہ بیت درست بے مٹ ءُُ بے دروریں کردانی واجہ کار اِتاں ۔
اے مئے بد بحتی اَت کہ من چہ آوانی سوب نہ زرت مرچی کہ آ رپتگ اَنت ءُُ غوث بہار اوں ہمے رپتگاں شمار بوت نوں مئے ہوش ءَ سار کتگ کہ اے وَ نگراہ بوتگ اَنت ما مپت ءُُ حدا ایشاں کُٹ سرپد بوتگ انت ۔