مکن ابّا 133مکن بابی… سوچ اے بیشکاریاں 133گْم کن اے مردم آزاریاں 133وتی پت ءَ بچار دانکہ مْرت ھم چرائی موریھم آزارا نہ بوت 133وتی پت ءِ کبر ءَ بچار مکن… ایدْزّی ءْ ڈنگی ابید بدنامی ءْ زروائی ءَ دگہ ھچ نہ دینت 133انسان بہ بوکہ انسانی ءِ تھا نیک نامی انت۔۔۔

بِل اے نا شریں کاراں 133بل منی بابی بل۔۔۔ من انسانیاوں اماں… من انسانے او منی مادر… من انسانے اوں بلے من اِیوڑیں انسانینہ اوں کہ میر دلسردا بنت۔۔۔من ایوڑیں انسانے نہ اوں کہ سردارکمبرانت 133من اے وڑیں انسانینہ اوں کہ نواب دلبودانت امّاں یک گپّے من ءَ … بگوش آروچی کہ میردلسرد چہ ماتءِ لاپ ءَ ودی بوت میریاَت 133؟آروچی کہ سردارکمبر پیدابوت زرداریات یا آروچی نواب دلبود ءَ چم پچ کرت انت نوابیات 133133؟

یاآروچی کہ تومن ءَ پیداکرت من دْزّیات اوں۔ 133؟چی چی بابی چونیں جنگ ءَ ئے… پیدبیگءِ وھداں کَینواب ءْ کَے دزّ بیت۔۔۔. رندءَ کسے ءَ را ھْدا بوابی دنت ءْ کسے ءَ ۔۔۔ بیتواربوت ئے امّاں۔۔۔ بگوش ناں پرچا بے توار بوتئیبگوش کہ رندءَ کسے ءَ را ھدا نوابی دنت ءْ کسے ءَ را دزّ کنت، ڈنگ کنت 133133133ھو ناں…؟ ھو من ءَ ھدا ءَ کہ دزّءْ ڈنگ کرتگ گڑاتو من ءَ نیکی ءْ نیکراھی ءِ پنت ءَ پرچا دئے۔۔۔

اگاں من بلوٹاں ھم نیک بوت نہ کناں پرچاکہ منء4َ ھدا ءَ دزّیکرتگ ڈنگیکرتگ ءْ ھدا ءَ کسی دست نہ رسیت نہ منی دست رسیت نَے تئی ءْ نیکہ دنیا ءِ کہ من ءَ ۔۔۔. ابوبابی پرچا کاپری گپءَ جن ئے… توبہ نعوذباللہ 133توبہ نعوذباللہ ھدا کس ءَ دزّنہ کنت۔ھرکس وتءَ وت دزّکنت، وتءَ وت ڈنگ کنت ھد کسءَ نہ گوشیت کہ برو دگرءِ لوگ ءَ بپروش 133دگرءِ مال ءَ نہ پْل۔۔۔ تو نوں ھنچو گمراہ بوتگ ئیکہ وتی ھدا ءَ ھم پجاہ نیارئے 133133؟

من ھداءَ پجّاہ کاراں۔۔۔ بلیامّاں تو وت گوش ئیکہ نوابی ءَ ھدا دنت.. اگاں نوابی ءَ ھدا دنت گڑا دزّیءَ ھدا پریا ایت 133133پرچا منی ھرابی ءَ ھدا ءِ نام ءَ نہ دئے۔۔۔. امّاں یا وَ بگوش کہ دلبود ھدا ءَ نواب کرتگ ءَ من ءَ ھدا ءَ دزّ یا وَ دلبود ھدا ءَ نواب نہ کرتگ 133دلبود ءِ شری ءَ ھدا ءِ نام ءَ دئے ءْ منی ھرابی ءَ منی سر ءَ مْش ئے۔۔۔؟ بلیتئی گناہ نہ انت منی ماتی 133تو ھم ھمیدودمان ءِ تھا رستگ ئیکہ من ءَ دزّ ءْ دلبود ءَ نوابی داتگ ئےِ۔ 133

ماتی کدی تووتی پشک ءْ سریگ چاراتگ انت۔۔۔ توکدی وتی نشارءِپادءِ شلواردیستگ ءْ کدی تووتی نواسگانی گڑنگیں لاپ ءِ نیمگا چم شانک داتگ انت۔۔۔ تو کدی وتی اِیبچ ءِ نیمگا چم شانک داتگ انت کہ یک ماتے ءِ چْکّ انت بلے وتی مات ءَ پشک ءْ سریگ ھم دات نہ کنت۔۔۔ یک جنےءِ جود انت بلے وتی جن ءَ سلا متیں شلواریپاد ءَ دات نہ کنت۔۔۔ چکّانی پت انت کہ پت ءِ دیما چْک پہ دپارینان ءَ تلوس انت پیسک انت ءْ پدا ھمشام ءَ وپس انت۔۔۔.

امّاں کدی میردلسرد ءِ مات ءِ پشک ءْ سریگ چاراتگ انت۔۔۔ آئی ءِ مات ءِ گور ءَ ھنچیں پشک بیت کہ تئی گور ءَ انت۔۔۔ سریگ ھنچوش راڑ راڑ انت کہ تئی انت۔۔۔ توکدی سردار کمبرءِ جن ءِ شلوارءِ نیمگا چاراتگ آئی ءِ شلوارھنچوش اگڈ ءْ پچن انت کہ تئی نشار ءِ شلوار انت… توکدی نواب دلبودء4ِ چکّان ءَ ھمشامی ءَ دابءَ دیستگ 133؟آھر چوش پرچا۔۔۔ منی ماتی چوش پرچا…؟

من ھم ھنچیں انسانے اوں کہ میردلسردانت۔۔۔۔ من ھم ھمازمینءِ سرا اوں کہ سردارکمبر انت۔ 133من ھم ھما ھدا ءِ بندگ اوں کہ نواب دلبود انت بلےآسیر انت ءْ من لنگڑ 133آ گمْر انت ءْ من گِیمْر 133ھنگہ تو من ءَ گوش ئے کہ من دزّی مکناں۔ 133ڈْنگی مکناں 133

منی ماتی تاں وھدیکہ نوابی ءْ گلامی ھست من دزّی کناں تاں وھدیکہ منی ءْ منی وڑیں گریبانی ڈگارپہ میر ءْ سردار ءْ نواباں دھل کار انت من دزّی کناں… تاں وھدیکہ منی ڈولیں مردمانی ھک جنگ بیت من ڈنگی کناں من ءَ پھل کن منی مادر۔۔۔ من ءَ پھل کن من وتی مکہ ءِ دیم ءَ وتی ھرابیاں منّگ ءَ یاں۔۔۔. پہ ڈگارانی گرگ ءْ دست آرگ ءَ دزّی مکن بابی ادالت ھست۔۔۔.

کانود ھست ءْ من ادالت ءَ ارزی ھم داتگ منی چمروک 133133؟ھو امّاں تو ارزی داتگ۔۔۔ من ءَ سماانت کہ تو چہ مروچی ءَ پنچ سال ساری ھماوھدی ارزی داتگ کہ منی بے اْمریں پت بیران بوتگ ات ءْ نواب دلبودءَ مئے ڈگارزرتگ ات منی مادر۔۔۔. دنیا زانت کہ اے ڈگاڑمئیگ انت۔۔۔ ایزمین منی پت پیرکی زمینیبلیترا سماھست منی ماتی کہ ادالت پنچ سال انت مئیڈگار ءَ پرچامارا نہ دنت۔۔۔ کانودءَ اے پنچ سال انت پرچامئے ڈگارءَ چہ نوابءَ نہ پل ایت 133ترا گسما نیست امّاں۔۔۔

انّاں ابّا من یک بیوسیں جنیں آدمیاوں من ءَ چے سما ۔۔۔…ترا سمانیست منی مادر۔۔۔ من ھم زاناں کہ تراسمانیست 133من ترا بگوشاں منی ماتی کہ اے کانودءْ ایادالت پرمنءْ پرتویامئے وڑیں بیوس ءْ گریبانی ھاترا ٹاھینگ نہ بوتگ انت… ایکانودپہ میرءْ امیرانی پشتپانی ءَ جوڑکنگ بوتگ انت۔۔۔کمبرھرشپ ءَ دگرانی نیاڑیاں وتی ماڑی ءَ کارایت ءْ وتی دیماسیاہ کنت کانودآرا پناہ دنت 133

دلبود گریبءْ بیوسانی ڈگاران زہ ایت ءْ وتی لاپ ءَ رودین ایت ادالت آراشرپ دنت 133بلیمن پہ وتی چکّانی گڑنگیں لاپ ءِ سیری ءَ چہ سیٹ جمال ءِ پْریں دکان ءَ چارچنک دان زوراں من دزّیاوں کانودوتی دستان منی گردن ءَ سک دنت ءْ ادالت من ءَ پاھوءَ کش ایت کہ دودمان ءِ گندگ تریں مردم من اوں ءْ بس.. بلیماتی ایگپّ تئی پہم ءْ زانت ءَ در انت۔۔۔..

اناگہ ءَ پادبرمشء4ِ توار ءَ زباد ءْ سْدکت کی سپاھیگ آئی ءِ دمب ءَ انت کہ آئی چہ سیٹ جمال ءِ دکان ءَ چارچنک دان دزّ اتگ۔ماتی منءَ بل لوگ ءَ پتراں ءْ وت ءَ چیردیاں سپاھیگ منی دمب ءَ انت ءْ ھمیش انت پادبرمشءِ توار انت اِش۔توانّوں دزّی کتگ پیداک ئے بلکیں…؟

انّاں امّاں یک دزّےءَ را پناہ دیگ منی دین ءَ درِاِنت 133من وتی اشراپیں جودءِ کبر ءَ پہ تئی بیشکاریاں بدنام کت نہ کناں۔۔۔ من دزّءِماتنیاں 133133برو برو دگہ جاھیوتءَ چیربدئے 133133آچہ لوگ ءَ درکیت 133

شپ تھارانت 133سک تھار استال وَ استال انت ما ءَ ھم جمبران وتی سیاھیں چادر ءَ ھنچوش مانپوشتگ ات چوش کہ گریبیں ماتے پہ وتی لنگڑیں چکّانی ھاترا چہ میتگ ءَ رستگیں پنڈگءَ ماں چادربندایت 133مات 133مات کہ بے ماتءَ اے جھان نہ بوتگ ءْ نیبیت 133مات کہ بیماتءَ بھشت ھم دوزہ انت۔۔۔ مات کہ کدرت ءِ دادانی بنزہ انت…

مات کہ وشیانی ھین انت بلیمرچی یک بچّےءَ مات ءِ ھبرنہ زرتگ ات ءْ ایتھاریں شپ ءَ پہ وتی سرءِ چیر دیگءَ کڑءْ کونڈاں پٹگ ءَ ات۔۔۔ اناگہ ءَ آئی ءِ سرپہ گوکانی بند جاہءَ کپت۔شریں جاھےآئی ءَ وتی دل ءَ گوشت، شپ ءَ ھمداں گوازیناں بلےآراگوکاں پہ کانٹ مان بندان کرتءْ پناہ نہ دات۔بچّے ءَ راکہ مھکیں مات ماں وتی مھر ءِ ساھگءَ پناہ نہ دنت آراگوک کجا پناہ دینت۔آچہ پلوسانی ترس ءَ گوں ھمیتھاری ءَ تچان ات۔پاد موش ءْ دست موش کنان ءَ بانڈمےءَ آئی ءِ سرکپت بانڈم کہ مارءْ زیمانی جاگہیبلےآرا مار ءْ زیمانی ترس نیست ات آئی دمب ءَ کپتگیں سپاھیگ چہ مار ءْ زیماں زیاست ترسناک ترات انت۔ ۔

آئی ءَ لوٹ ات کہ ماں ایبانڈم ءَ پہ وتا چیر اندرین مچّ بوت۔کہ بانڈم یکے ءْ پہ یک کچّکےءَ بیت دو کچک ءَ یکجاہ ماں یک ھونڈے ءَ کدی کتگ کہ انشپی بکن انت۔آمیلانک بوت گوش ئیزاناں آئی ءِ سرا ھوش اتک راستییک بدبھےءَ کہ مھکیں مات ءِ مھر ءِ ساھگ ءَ جاہ مہ رسیت ارماں جہان ءَ دگہ کجاجاہ رسیت… آرا ھیوان ھم وتی ھندءَ جاہ نہ دینت 133آبیچارءَ لگ ات.. زباد!

گھتر انت کہ سپاھیگانی دستءَ برو۔ زباد ملپدء4َ گونڈیں شھرءِ یک گونڈیں زمیندارےءِ یکیں چکّ ات کہ ماں وتی شھرءِ اسکول ءَ داں دہ جماعت دربرتگ ات ئےِآئی ءِ دلءَ کش ات کہ گیشتربوان ایت بلے آئیءِ پت ءَ آراآروس دات ءْ چہ وانگءَ زبھرکرت۔آروس ءَ پدآگوں وتی پتءَ شپ ءْ روچ وتی ڈگارءَ کارکتگ ات ءْ چکّانی لاپ درکرتگ ات۔چریڈگار ءَ آوان ءَ دگہ دولتے نہ رستگ ات۔

بس ھمنکدرات کہ کسی وام اش پرنیست ات بلے وھدےآئیءِ پت ھوتمان ھدا ءَ وتی مال کرت گڑانواب دلبود پرے نیمونءَ کہ ھوتمان آئی ء4ِ دھکان بوتگ آوانی ڈگارئےِ زہ ات چہ ڈگارءِ زنگ ءَ پر زبادءَ وس کرت کہ دگہ جاھیپوریات بکنت بلیھچ پہ ھچ۔آئی پہ سرکاری نوکری ءَ ھم زورجت بلینہ آراھنچیں مردمے ھست ات کہ چرائی روءَ منسب دارگٹّ بوتیں اتنت۔

ءْ آرانوکری ءَ بہ زرتیں ات اش ءْ نیکہ آئی ءِ گورا زرّھست ات کہ منسب داران ءَ ملام ء ےِبداتیں ءْ نوکری بگپتیں۔ گڑنءَ وھدےآئی ءِ بیکاری ءْ بے روزگاری دیست تچان ات آئی ءِ لوگءَ راوتی ھمبازاں ھنچوگپت ئےِ گوش ئیزاناں وسوءِ جنکّ انت ئےِ ءْ آئی وتی لوگءَ راچہ گڑنءِ ھمبازاں درکنگءِ ھاترابیچارکرت۔وڑوڑیں ھیال آئی ءِ دل ءْ دیما اتک ءْ شت انتءْ پدءَ ۔

133133133یک شپے ھنچیں آتک کہ آئی ءِ وتی چکّانی لنگڑی دیست نہ کرتءْ پہ نائیلاجی چہ یک سیٹےءِ دکان ءَ کمیں زرّ دزّ اتءْ پدا گوش ئیزاناں دزّیء4ْ ڈنگی آئی ءِ کسب بوت۔انشپی ھم آئی ءَ چہ سیٹ جمال ءِ دکان ءَ چارچنک دان گندیم ءِ دان دزّاتگ ات کہ سپاھیگاں دیستگ اتنتءْ آ بانڈم پہ بانڈم تچان ات۔بابی من زانت کہ تومنی سرا گار کن ئے۔ایش انت مروچی من ترا کجاگندگ ءَ اوں۔۔۔

آئی ءِ مات سھی بوت کہ زباد دزّی ءَ گرگ بوتگءْ زندان ءَ انت یکروچےآئیءِ نیادءَ آتک گڑا زباد ءَ گوشت :ھو امّاں۔۔۔ آشپی کہ تومنءَ وتی مھروانیں زالنسران جاہ نہ دات۔من ءَ ماں اے جہان ءَ ھجّاجاہ نہ رست یک بانڈمےءَ منا کْچکّےءَ ھم جاگہ ندات۔کچکّ کہ بنی آدم ءِ ابدی ءْ نبی گلام لیکگ بیت۔آھر من لاچاربوت اوں کہ وتا سپاھیگانی دستءَ بدیاں، دگہ ھچ راہ اوں نیست ات اماں.۔۔۔۔

من ءَ تئی پتءِ کبر شات نہ بوت بابی کہ آ جنتّی ءِ کبر تئی بیشکاریانی سبب ءَ بنّام بہ بیت۔(ہلاس)