|

وقتِ اشاعت :   September 2 – 2018

یک تامرے ءِ کسہ انت کہ منا سک دوست بیت آیک انچیں مردے کہ ایوک ءُُ تہنا یک بلائیں کوہ یے کوچیت ءُُ راہ یے پہ وتی کسانیں میتگ ءَ پہ جوڑ کنت۔چرے کسہءَ یک گپے پدر بیت کہ بنی آدم ءِ جوزگ آئی ءَ ہرچی پرمات کنت ءُُ آ کتے ہم کنت بلئے ہمے جوزگ دل ءَ بہ بیت ،یک لس مردمے گوں اتوڑی یے ءَ یک بلائیں کوہے بکوچیت ارزانیں گپے نہ انت بلئے اے آئیءِ زرد ءِ جوزگ اَت کہ آئی ءَ را اے گرانیں کارے پہ ارزانی ءَ کنگ پرمات۔

ہمے رنگیں دنیا ءَ بازیں کار است انت کہ بنی آدم ءَ کتگ ات کہ بہ گندئے بندات ءَ اے دگہ جاہلیں مردماں گشتگ کہ اے گنوکے چو کدی بوت کنت !!!! بلئے آہاں ہما کار کتگ ءُُ پیشداشتگ ۔سائنس ءَ مرچی چنچو دیمروئی کتگ آئی ءَ چون چونیں کار کتگ ہمے درائیں کارانی بندات ءَ درستاں گشتگ کہ نہ بیت بلئے آ ہان کتگ رند ءَ درستاں توسیپ کتگ ۔

ہمے کار بیت داں درست گش اَنت شاندار،زبردست،زندہ باد۔۔۔۔ ہمے گال رد ہمے تامر ءَ اوں گشگ بوتگ ۔اگاں کسے ءَ اے تامر دیستگ داں گیش گشگ نہ لوٹیت ءُُ اگاں کسے ءَ نہ چاراِتگ داں منی سوج انت ک ہبچارایتے۔۔۔۔۔منافقے ،دروگ،لالچ اے درائیں چیز اں کہ مرچی مئے چاگرد مانرپتگ ءُُ ہردومی مردم ہمے چیزانی آماچ انت ۔

اے درستانی بن ءُُ بنزہ ہمے جوزگ ءِ آٹیگ نہ بوہگ اِنت ۔یک کارے کہ کنگی اِنت ءُُ آ اگاں نہ بیت داں بنی آدم دگہ راہ ءُُ درے شوہازگ ءِ جہد کنت پرچکہ تچکیں راہ سک ءُُ گران اِنت،پمشکہ آ دروگ بندیت ،دگہ مردمے رد دنت ءُُ وتی کار ءَ کنائینیت چشیں مردم ہزاران لکھاں است انت کہ وتی کاراں دومی مردمے ءِ کمک ءَ کنت ءُُ سوباں وت زوریت بلئے چشیں مردم باز کم انت۔

کہ وت کارے بہ بیت ءُُ سوباں دگہ مردمے ءَ بدنت ۔اگاں درائیں مردم کاراں وت بہ کن اَنت ءُُ سوباں پہ اے دگہ مردماں بِل ات داں دنیا کہ مرچی اے رنگ ءَ انت چتور زیبا ءُُ وش بیت۔

استادی ءُُ شاگردی آ روچاں دگہ حساب بوتگ بلئے مرچی دگہ حساب انت درور باز انت بلئے دئیگ اِش نلوٹاں کہ استاد دلگران بنت ۔اگاں یک دوستیں مردمے ءِ ہاترا تو وتی زند ءُُ ساہ ءَ ندر کنئے ءُُ آئی ہمک کار ءَ پہ سر ءُُ چم کنئے آ دل ءَ گشیت کہ من ایشی ءَ دروہگ ءَ اوں آگل انت کہ من ایشی ءَ رپینگ ءَ اوں ،منی ایشی ءَ رد دئیگ ءَ اوں بلئے آ بد بحت نزانت۔

کہ آئی ءِ جند ءِ نمبر مہر ءُُ دوستی ءِ چکاس ءَ کم بوہان اَنت گڈی ءَ انچیں روچے کیت کہ آ تئی ہچ وڑیں دردواری ءَ نہ کنت پدا سک پشومان بئے یک شعرے یات پیداک اِنت کہ ۔

دشمنوں سے پیار ہوتا جائے گا
دوستوں کو آزماتے جائے

برے برے گمان بیت کہ اے مردماں چتور دومی مردم ءِ دروہگ ءُُ رد دئیگ وش بیت،وتی مپت ءُُ ناحقیں مزن کنگ ءَ باریں چنت مردم ءِ جہلاد کنگ ءَ چتوریں وشی ایشاں رست کنت اگاں مزن بوہگی انت ،پہ وت مزن جاہ ءُُ جلالے گرگے انت،داں کارے انچیں بہ کن کہ مردم وتی تئی گلا ءُُ ستا ءَ بکنت دومی مردم ءِ عیب کشی ءُُ جہل جنگ ءَ کس مزن نہ بیت بلکیں انگت ءَ کستر ءُُ کم شرپ بوت کنت ۔زانتکاراں مدام گشتگ وتی کرد ءَ شر بہ کن دومی ءَ عیباں بِل۔

بلئے ما چون کناں دومی ءِ عیباں مدام درشان کن اَنت ،دومی ءَ را ایر جناں بلئے وتی کر دءُُ کتہ کاری ءَ بہہ نچار اَنت ۔من مرچاں دگہ حسابیں مردمے ءِ سما بوہگ ءَ انت آ ایش کہ دیم ءَ توسیپ ءَ بکن کندگ ءُُ مسکرا بہ بیت بلئے باپشت ءَ ایرجنی ءُُ ڈوبارگ اے چتوریں وڑے؟؟

من انچیں مردم دیستگ ءُُ زاناں کہ یک مردمے ءِ حرابیاں چہ سرپد اِنت باپشت ءَ آئی ءَ را زاہ ءُُ بد کنت بلئے وہدے دیم پہ دیم بنت د اں کندگ ءُُ مسکرا عیب کشی ءِ جاہ ءَ توسیپ ءُُ ستا انت ۔

چو پرچہ ہمے منافقی اِنت ،ءُُ مئے چاگرد ءَ را اگاں کلاں گیش چیزے ءَ نکس داتگ داں آ ہمے منافقی ءَ داتگ بلئے مارا چے، ما باپشت ءَ ہما مردم ءَ را یاکہ ہما چیزءَ را سک ڈوبار اَنت زاہ ءُُ بد کناں بلئے وہدے دیم پہ دیم بنت گڑا شاندار ،زبردست ،زندہ باد۔۔۔۔۔۔