تہاری ءَ مان شانت ۔ ہنچو سرد بوت کہ زمین بست چو تحتگ ءَ بوت ، کور ءُُ دریا ہم بست ءُُ برپ بوت انت۔ یدار ءُُ بوجیگ گوں دریا ءُُ زراں ہوار بست انت ،درائیں جنگل برپ بوت انت ،ماڑی ءُُ بادگیر ترکاں بوت انت ، کس ءَ گپ ءُُ حبر کت نہ کت ، دم مردمانی لنٹانی سرا بست۔شہر ءُُ دیہاتاں ، پٹ ءُُ گیاباناں ، جنگل ءُُ کوچگاں مردم چہ مردی بیران بوت انت ، مردمانی لاش چو آس ءِ دار ءِ بار ءَ کپتگ ات انت ۔

پائیتون ءَ انگت ءَ وتی نریاناں نہ داشت ،آئی ءِ اپس انگت درک بندان ات انت دیم پہ برزادی ءَ ،چہ زمین ءَ گرمی ءُُ رشنائی ءَ کشان ات انت ۔آئی اپس ہمنچو برز ءَ شت انت اودا گوات پہ دم کشگ ءَ تنک بوت ۔ پائیتون ءَ وت آہانی دم ءَ چہ دراتکگیں زرد ءُُ سہریں اشکراناں دیست کہ تنکیں گوات ءِ تہا سبز تراتگ ات انت ،آئی ہنچو گمان بوت کہ آئی ءِ ہڈانی مجگ بدگان انت ۔

نوں اپس کہ گنوک گشتگ ات انت بدل ترات انت ہماناتوانیں دستاں کہ مہار ات انت آئی ءَ سردات انت ءُُ دیم گوں جہل ءَ زمین ءَ کت ، نوں درائیں برپ آپ بوت انت ،ہاراں سریلہ دات۔ کوچگ ءُُ دیہاتانی بستگیں دیوال آپ ءُُ برت انت ۔ درچک چہ روتگاں آپ ءَ گوْتک انت ءُُ جنگل آپ ءَ گوں وت ءَ برت انت پٹ ءُُ میدان چہ آپ ءَ پُر بوت انت آئی ءَ اپس جہل تر آران کت انت نوں آپ گک دیان ات وہدے آپ لہڑگرگ ءَ لگ ات گڈا آپ ءِ گکاں چو جمبرئیگ ءَ بست۔ مرتگیں ماہیگ زمین ءِ سرا ترپل ات انت ۔

آپی پریاں کور ءِ کر ءَ نشت ءُُ موتک کت ۔ پائیتون ءَ دیست کت نہ کت چہ آپ گکاں زمین ءُُ آسماں مج ات آئی ءَ اپسانی مہار چہ سرین ءَ پچ کتگ انت یا مہار سستگ ات انت بلئے نوں آپس چہ آئی ءِ دست ءَ درکپتگ ات انت آیک برے پدا برزی نیمگ ءَ شت انت اپساں وتارا چہ گک ءُُ مجاں برز ءَ برت ۔ آہاں دیانی راہ یے گپت بلئے سک اشتاپ گشاد شت انت آہاں ہرچ زورے کہ مان ات آشت انت ۔

انچو گشادی ءَ کہ زمین ءِ چپ ءُُ چاگرد کنگ پرآہاں ساعتے ءِ کار ات گوں ہمے گشادی ءَ آہاں آزمانانی ہم دل دران کتاں آہاںیک آزمانے ءَ چہ دومی آزمان ءَ ترانج بست آئی ءَ روچ ہنچو شپ ءُُ شپ ہنچو روچ کت کہ گشئے زہگے گوں چراگے ءَ لیب ءَ بہ بیت ۔

اے درچ ءَ ہما مردم کہ تنگا زمین ءِ سرا زندگ ءُُ منتگ ات انت چو چراگ ءَ شپ ءُُ رو چ ءِ رژنائی ءُُ تہاری ءَ سک بہمنت انت پرچکہ آحیران ات انت کہ چو اشتاپی پرچہ شپ بیت ءُُ پدا روچ۔

برز ءَ اولمپس ءِ سرا دیھ کہ وتی باگ ءُُ کلاتاں نشتگ ات انت ۔آہاں جہل ءَ بلائیں ژیمبگے اِش کت۔زیوس ءَ جہل ءَ سرکش ات آئی ءَ اپس گوں روچ ءَ تچان ءَ دسیت انت کہ گاڑی ءَ کشان ات انت ،آئی مردم مران ءَ دیست انت کہ بازینے مرتگ ات ، جنگل سچان ات انت ، ہارءُُ ہیروپ ات ءُُ تہہ کشیں سردے ءِ ات ۔ آئی ءَ پدا اپس گاڑی چار ات ءُُ دیست کہ اپس گاڑی ءَ را اپولو تاچگ ءَ نہ انت بلکیں دگہ یکے کہ آ آئی ءَ پچہ نیاورت ۔

آپاد اتک ،وتی سلاہ ئےِ کش ات انت ءُُ یک گروکے شاپت ئےِ ۔ اے گروک گوات ءِ دل ءَ دران ءَ شت پائیتون ءَ لگ ات آئی ات چہ اپس گاڑی درکت ءُُ ڈن ءَ دور دات ،آمرت آئی ءِ بدن روک بوت چو استالے ءَ ءُُ روچ ءِ اپساں زانت کہ آ بے مہار ءُُ بے سوار انت ،آ پدا وتی دائمی منزلءَ سرجنان بوت انت ءُُ پدا آسمان ءِ رودراتکی نیمگ ءَ اوشتات انت۔

پایئتون ءِ سرچکیں ملگوری گیوار پہ وتی نازاکیں برات ءَ موتکی بوت انت ۔آہاں پہ گریوگ ءَ بس نہ کت ۔ آکور ءِ کش ءَ مک بوت انت ہمودا کہ آکپتگ ات تما وہد ءَ کہ اپولو ءَ آہاناں تسلا نہ دات ءُُ دل ایکم نہ کت انت ،ءُُ آاناں درچک ءِ دروشم ءَ نیاورت ۔ ادا اے انگت ہمے کور ءِ کش ءَ مک انت ءُُ امبر ءِ شیرگ ءِ ارس گریونت۔

ہما روچ ءَ پد ایوک ءَ روچ ءِ دیھ ءَ ابید کس ءَ اے اجازت نہ انت کہ آ روچ ءِ اپساں بتاچ ایت ۔ بلئے روچ ء مرچی پائیتون ءِ کردگارے ءِ پدانی نکش است انت ۔ زمین ءِ دوئیں کنڈ گوں برپ ءَ ڈک اتگ انت ۔ کوہ انگت ءَ آس شان انت پرچکہ یکبرے روچ آہانی لاپ ءَ ایر شتگ ات۔
(Heroes, Gods and Monsters of the Greek Myths )