(سیمی بہر)
نوں اے یک ہنچیں گپے کہ ایشی ءَ ہرچ وڑیں مردینے اش بہ کنت گل بیت ءُُ گچینی پدا یک شاعرے ،پدرا انت کہ آرپئیس ءِ بازیں جنکے ءَ توسیپ ءُُ ستا کتگ ءُُ باز دلمانگ بوتگ کہ آ آہاں دوست بدار ایت ، بلئے آئی ءَ سوڈگ کت کہ بس ہمیشی دربجنت آ گو ں وتی نرمکیں توار ءُُ ایرجیگیں چماں انگت کسان سند ات ۔ آئی ءَ گوں ہمیشی آروس کت ۔آ گل ءُُ شادان نشت انت ،سک وش ءُُ شادان ات انت داں سالے ءُُ یک روچے ءَ۔

آ کور ءِ کش ءَ گواشاں نشت انت آ انچو گل ءُُ شاد ات انت کہ پہ مشکلے چہ لوگ ءَ درکپت انت مردم حیران ءُُ پریشان ات انت کہ آرپئیس پرچہ گندگ نہ بیت پرچہ آئی ءِ بے دروریں نل ءِ توار اشکنگ نہ بیت ۔ آہاں اہوت ءَ یکے دومی ءَ جست ءُُ پر س کت ۔

باز ءَ ہمے گشت کہ آرپیئس مرتگ ءُُ آ اپولو ءَ کشتگ ،پرچکہ آ مید یک ات کہ پرچکہ آچرائی ءَ شرتر نل جنت ۔ ایندگراں گشت آ یک آپی پری یے ءِ عشق ءَ گرفتار انت ءُُ آئی ءَ پدا آپ ءِ چیرا شتگ ءُُ ایوک ءَ گوربام ءَ آپ ءِ سپر کیت ءُُ آپ ءِ کش ءَ رستگیں کاشاں نلے زورایت ءُُ جنت ءُُ پدا واتر بیت ۔

دگہ بازیناں اے گشت کہ آئی ءَ نہ وشیں سورے گوں جاتوگے ءَ کتگ ءُُ اے جاتوگ ءَ وت ءَ انچو ڈولدار ءُُ زیبا کتگ کہ درائیں وہد ءَ آئی ءِ چپ ءُُ چاگرد ءَ ترات ءُُ ساہتے ہم آئی ءَ ر ا یلہ دات نہ کنت۔ہمے گڈی گپ ات کہ مردماں باور بوت ۔ آہانی گندک ءَ یکے اتکگ ات آرسٹیوس ، ایتھینز ءِ ورنائیں بادشاہ ،اپولو ءِ چک کہ آئی ءَ چہ آپی پری سرینے ءَ بوتگ ات ۔

اے سکیں شکاری یے ات آرسٹیوس ءَ سوڈگ کت کہ اے زیبائیں جاتوگ ءَ ہر چ وڑا بگند ایت آئی ءَ وت ءَ کور ءِ گواشانی تہا چیر دات ءُُ پہ چاروئی آ لوگ نگاہاں کت آئی ءَ دوشپ ءُُ دوروچ چاروئی کت گڈا آئی ءَ دیست کہ یک جنکے چہ لوگ ءَ درکپت ۔ آ ہمے گواشاں گران بوت، جہل ءَ کورءِ نیمگ ءَ شت ۔ آ جنک ءِ دمب ءَ بوت وہدے آ کور ءِ لمب ءَ رست ،آئی ءَ جنک ہمودا وتی گدانی کشگ ءَ دیست ۔

آئی ءَ بید ء دانکے ءَ آئی ءِ نیمگ ءَ درک بست ،آئی ءَ چو وکشی ئیں لدیئگ ءَ کاش لپاشان کت انت ایروڈاءئس ءَ پشت ءَ چک جت آئی ءَ دیست کہ یک درآمدے آئی ءِ نیمگ ءَ پیداک انت ۔ آ درشت آ نرم نرم ءَ کاہانی سرا تچان بوت ۔ دیم پہ گواشانی نیمگ ءَ آئی ءَ اش کت کہ آ، آئی ءِ پشت ہنشان ات۔

آ پدا پر تر ات ءُُ کور ءِ نیمگ ءَ تچان بوت نوں آئی ءَ نزانت کہ کجا روگ ءَ انت ءُُ کجا چیر بہ بیت ؟تچان ءَ آئی پاد پتاتگیں وپتگیں مارانی ہونڈے کپت مارا ہما دمان ءَ پا اتکاں ءُُ آئی ءِ پاد ءَ را بازین ڈنگے جت اش ءُُ آ زمین ءَ کپتگ ءَ ساری بیران بوت ۔

ءُُ آرسٹیوس درک ءَ آئیءَ کرا اتک ءُُ آئی ءَ را کاشانی تہ اکپگ ءَ دیست ات ۔ ایشی ءَ لاش ہما جاہ ءَ یلہ کت کہ کپتگ ات ءُُ اے لاش داں ہما وہد ءَ کپتگ ات آرپئیس آئیءَ شوہازاں ءَ اتک اے مغرب ءِ وہد ات آئیءِ بدن چہ اسپیتی ءَ درپشگ ءَ ات داں آئی ءَ سر بوہگ ءَ ہر مز اتکگ ءُُ شتگ ات آئی ءَ روح گوں وت ءَ برز ءَ برتگ ات آرپیئس ءَ بے ترک ءُُ تواری ءَ آ چارات ۔ آئیءَ نہ گریت آئی ءَ وتی لائر ءِ تار پہ نادلگوشی دست جت ءُُ آئی ءَ زہیریگی کت بلئے یکبرے ءَ ابیدآئی ءَ پدا دست نہ جت۔

آ یکوئی ہمائی چارگان ات آ لاگر ءُُ زرد تراتگ ات ،آئی ءِ ملگور شنگ اتگ انت آئیءِ پاد چہ لچان مین ات انت ۔ مرچی آ گیشتر زہگے گمان بوت آئی ءَ پدا چم ہمائی ءَ سک دات انت آئی ءَ آ اے وڑا چارگ ءَ وش نہ بوت ۔

آئی ءَ گمان بوت کہ وہدے آئی ءَ شئیرے حراب الہان کت گڑا آئی ءِ مورک انچو مُج ات ۔ آ پرے وڑا وش نہ انت آ گوں لائق ء مردگان نہ انت ،بائدیں وش ءُُ جوان بہ بیت آ گوں گشادی ءَ پرترات ءُُ گواشانی تہاگوزان بوت۔(برجاہ)
(Heroes, Gods and Monsters of the Greek Myths)