اے کسہ ءِ سرا شر حیال گور کنئے مرگ ءِ کسہ باپرنگ ءِ کسانیں میتگے ءِ کہ نام ءِ بمنڈا انت ۔ ادا ءَ کار ءُُ ازمت کنوکیں کہولے جہ منند ات ۔ مات ءَ گوں وتی پنچیں چکاں وتی لوگ ءِ نزیک ءِ کوہانی ایر کپانی زمیناں زمین کاری کت ۔
یک روچے آ کار ءَ اتاں کہ ہور ءَ ایر دات ءُُ پدا ہور ے کہ گوما گوات ءُُ توپان ءِ بندات بوت ۔ گریبیں زال ءَ نہ زانت کہ چے بہ کنت ۔ آئی ءَ جہد کت کہ آ گوں چکاں دہ دہ ءَ وتی لوگ ءَ بہ روت بلئے موسم سک ہراب ات پمشکا آیاں درچکی بن ئے گپت ءُُ نشتاں ۔ ہمے نزیک ءَ آیاں کڈو ءُُ دیست کہ چرآئی ءَِ مزنیں دو ت ءُُ آڈہور ءِ بوہگ ءَ ات ۔ آہاں اشتاپ اشتاپ ءَ وتارا کڈو ءِ کرا سر کت ءُُ کڈو ءِ گرم ءَ آیاناں توک ءِ پترگ ءَ پہ دلبڈی دات۔
بزگیں ارواہاں کڈو ءِ توک ءَ آیاں چونیں چیزے دیست ۔ باز ترسناکیں بالاد ءِ کہ آہانی چم پرآئی ءِ سرا سک اتاں ۔ مرگ نیوہونی چار کہ بازار ءِ مردم ماں ہمے نام ءَ توار پرجتگ ات ۔آبرز ءُُ بارگ ات گوں دراجیں پٹاں کہ پٹ ءِ پاد ءِ پنچاں اتنت ۔
نیلیں ترپناکیں چم چشکہ میہ ءَ مک ءُُ دگہ چے دراجیں ءُُ چوٹیں ناکن کہ وتی شکار ءَ راتلک ءَ کپوت کنگ ءِ واستہ ساڑی ۔ مات گومے بالد ءَ باز پہ پراہ دلی ءَ دست ءُُ دورہ بوت ءُُ وتارا مزن دل پیشدارگ ءِ جہد ءِ کت مئے دوزواہ ءَ پہ ماآس ءِ روگ کتگ آس ءِ چپ ءُ چاگرد ءَ بہ بئے ءُُ وتی گداں ہشک کنئے۔ملکوت ءَ وتی چماناں بندکت ءُُ مات گو چکاں وتی چم ءُُ دیم ءُُ لنٹانی گوں مزنیں چمگ ءُُ چمائی ءِ کت ۔
بزاں حیال بہ کنئے اے ملکموتیں آئی ءِ پہ نامہ چکاں توار کت گڈا آئی ءَ مستریں بچک ءَ را وار کت نگیبی نوں سک ہور نہ انت تو برو بست ءِ سرا ہما مئے گپتگیں بلائیں مشک ءَ بیار کہ ما آس ءِ سرا ایشی ءَ را کوہل بہ کنیں مستریں بچک ءَ مات ءِ گپاں سرپد بوت تچان بوت دیم پہ لوگ ءَ ۔۔سہتے ءَ پد مات ءَ دیم پہ دومی چک ءَ ترینت ءُُ گشت نگی ہا چونیں ترا؟ تچکے پر ءَ برو ءُُ وتی پساں بہ گر ءُُ زوت زوت گوں وتی گہار ءَ واتر کن ءُُ بیا آئی ءَ دم پہ سہت چکاناں چمک ءُُ چمائی کت۔
گڈانگی ہاتتک دیم پہ لوگ ءَ ءُُ ہمے سیمی چک نگی کاہر ءَ پدا چارمی چک تماسانگ ہمے پیم ءَ تتک ءُُ شت ۔ پدا مات ءَ کستریں چک اومبنگ ءِ نیمگ ءَ چک ءَ را چکرینت ءُُ گشت من زانیں کہ تئی برات ءُُ گہاراں ہما سراتگیں ورگ وارت ہلاس کت انت برو اشاں بگش کہ ورگاں اد ءَ بیار ات کہ ما اد ءَ گوں وتی دوزواہ ءَ ہور ورگ بوریں ۔
من منا انچو بزگ مہ کن ڈں ءَ ہور انت سارت انت اومبنگ ءَ گشت ۔ مات ءَ مزنیں دیم سرینوکائی لونس تاب دیوکائی ءَ چمک ءُُ چمائی ءِ کت بچ ءَ راکہ بہ تچیت ءُُ بروت بلئے آئی ءِ اشاناں کمار نہ کت ۔
تو چیا منا پچگ ءُُ لونسک دیگ ءَ ات؟ آئی ءَ جست کت ۔ مات ءَ وتی چماناں پرترینت ءُُ اسپیت کت ءُُ ہما گونڈوانی وڑا دست ءِ تک جتنت تتک ءُُ اے چک ءِ ایوک ءَ یلہ دات ءُُ شت ۔ وامبنگ شریں سہتے ءَ داں آس ءِ سرا نشت پدا آئی ءَ آسنی ٹکرے زرت ءُُ آئی ءَ را گرم کنگ ءَ لگ ات ۔
لاپ کشان بوت ملکموت ءِ تہت ءِ چیر ءَ پتر آئی ءَ سے رندا ہمے سہر ترینتگیں آسن آئی ءَ را گت دات ۔ملکموت ءَ وتارا اے کپ ءُُ آکپ ءَ سرینت پدا واب کپت ۔ اومبنگ ءَ آئی ءَ پدا آسن گت دات دمانے ءَ پد پدا گت دات گت دیاندانکہ ملکموت ءَ گشت ’’ اللہ اے نپاد اے نپاد ءِ منگڈ منا وپسگ نئیل انت۔
ہمے گپ ءَ گوں پاداتک ءُُ تہت ءِ چیراچارگ ءَ لگ ات،آئی ءَ چے دیست؟ کندہ ءِ ناتراشتیں ءُُ جاہلیں استل ،اومبنگ ملکموت ءَ آگپت ءُُ گریوان ءُُ کوکار پہ گشت درست تتک ءُُ شتاں چہ من بلئے تو تو منا یلہ نہ کنے ءُُ نہ روئے ۔ گومے گپاں گوں آئی ءَ اومبنگ ءَ را گپت ءُُ ہمے آس ءِ سرا بریتک ءُُ یکیں دپار ءَ وارت۔