بلوچاں گشتگ کہ’’ راہ پہ روئگ ءُُ کار پہ کنگ‘‘اے بتل ءِ بزانت ءَ زانتکارے بلکیں گہتر بہ کنت بلئے من سرپد باں کہ کریم ءِ ہما شعر وت ایشیءِ معنا ءَ بس اِنت کہ ’’زند پہ جیڑگ ءُُ مرگ پہ مودگ ءَ آسان نہ بیت ،ہشکیں نندگ ءُُ زالی زارہاں گزران نہ بیت‘‘ بزان ایوکءَ گپ ءَ کنگ ءَ ہچی نہ بیت۔
بلکیں چیزے کنگ ہم ۔بلئے مرچاں چوش نہ اِنت ایوک ءَ گپ بیت بلئے کنگ نہ بیت ۔اے وہدءَ کجام ہم یک بلوچے ءَ را جست بہ بیت کہ نوں چے کنگی اِنت ؟ تئی عزت پامال کنگ بوتگ ،ترا کار ءُُ روزگار نیست انت ،تئی گپاں کس گوشدارگ ءَ جاڑی نہ اِنت ،تئی لبزانک اچ ءُُ پد روان اِنت،تئی دودءُُ ربیدگ اچ تو پچ گرگ بوئگ ءَ اِنت،نوں چے کنگی اِنت؟ پہ گشگ بازیں گپے ترا گشگ وَ بیت بلئے ہمے گپاں چہ چنچو کارگشاد ءَ کیت ءُُ چنچو گوات بارت آ ہم تئی دیم ءَ انت ۔
اے وڑیں جاوراں نوکیں حیالے چتور ترک کت کنت،مردم گپ وَ باز جن اَنت ءُُ ہرکس چہ دومی ءَ گیشی ءِ دمب ءَ اِنت بلئے ’’کار ءِ جست ءَ مکن یکے من ءُُ یکے منی ناکو‘‘ کجام ناشری ءُُ سل کاری اِنت کہ اِدا بوئگ ءَ نہ اِنت بلکیں جی آر ملا ءَ پمشکا گشتگ کہ ’’ کجام گناہ اِنت کہ چیر اِنت چم ئے ماں وابیں چم‘‘۔
ہچی نیست بلئے سنٹ گوں نودان اِنت ،یکجائی ءِ وہدانت بلئے بہر بہر ی اِنت ،یکے دومی ءِ اوپاری ءِ وہد اِنت بلئے تو بجن کہ من جناں ،تو بیچک کہ من چِکاں ،زانتکاریں سید ءَ گشتگ کہ ’’تو بیچکءِ من ہم بیچک اَنت اگاں بہ سدیت تاوان ہر سے اینان اِنت‘‘ ترا ،من ءَ ،ءُُ ہما ساد ءَ را۔۔۔۔۔
بلئے ‘‘ مہ لگ ایت دانکہ سرا پیسرا نزانتیں کس‘‘اے وڑیں یک چاگردے ءَ کہ زند برہنگ ءُُ حیال بیگار اَنت چے بوت کنت ۔کس ہچی کت نہ کنت بیدئے یکے دومی ءِ ایرجنی ءَ ۔۔۔۔۔کس اے پہمگ ءِ جہد ءَ نہ اِنت کہ ملامت کئے انت ءُُ کئے میاری کنگی اِنت ناں ۔۔۔ہما کہ منی بہر ءَ شر کپتگ ہما ہروڑ ءَ شر ءُُ گہتر اِنت دومی ءَ را پشتِ مرگ۔۔اے وڑا ہرکس دلگران ءُُ دلپروش بیت۔نوباہندیں ورنا اچ کجا سکینے بہ شوہازاں ہردے کماش ءُُ پیر جیگ پہ جیگ اَنت۔
یک اردو شعرے یات کیت کہ ’’ چاہئے سونے کے فرین میں جڑ دو۔۔۔آئینہ جھوٹ بولتا ہی نہیں ‘‘ اے مئے چاگرد ءِ راستیں عکس اِنتءُُ چہ ازل ءَ کس ءَ را دوست نہ بوتگ کہ باری مرچی بہ بیت ۔گڑاں اے پوچکیں گپانی بزانت؟؟؟؟ایشی ءِ بزانت ءَ ہما وت بشوہازیت کہ وتی اندر ءَ رژنائی یے دیست کنت ،ہما کہ ایوک ءَ گپ کنگ ءَ نلوٹ ایت ہما اِش بزانت،ہما کہ وہد ءَ زانت ءُُ اے ہم کہ وہد پدا نئیت انت ہما اِش بزانت ،مئے وڑیں مردمے ایوک ءَ ہما سقراط ءِ گپ ءَ زانت کنت۔
کہ ’’ من ہمیشی ءَ زاناں کہ من ہچی نزاناں ‘‘۔نامداریں شاہ زانتے ءَ گشتگ وہدے یک چاگردے ءَ اے پگر ءَ ردوم زرت کہ ہرچی یے است درست منی برکت ءُُ منی لاحقی ءَ بزان آ چاگرد داں دیر ءَ منت نہ کنت ۔کمو چماں شانک بدئے تئی ءُُ منی چاگرد ءَ اے گمان ءَ ترک کرتگ ۔ اگاں انوں اے توم ولگوْج کنگ نہ بیت داں ایشی ءِ آپدارکنوکانی کمی نہ اِنت ءُُ نیکہ اے زوراکیں درچکے ءَ دیر نہ کنت ۔
’’ من میاریاں میاریاں میاری باتاں ‘‘ہمے گپ ءَ اگاں کسے بجنت داں بلکیں نوکیں رژنے شہم ات بکنت بلئے حیف پہ بحت ءُُ تالہ کہ چشیں سرے ودی نہ بوتگ ۔ زالمیں عطا ءَ وَ شپ نہ بکش اتگ ءُُ گشتگ کہ ’’ شپے کہ بام مساریت چشیں شپ ءَ را سوچ‘‘ بلکیں شعر منا ءَ یات مہ بیت پہلی۔۔۔بلئے حیال ءَ دلگوش کن کہ عطا ءَ شپ ہم نہ بکش اِتگ ءُُ گشتگ اگاں شپے گوں وت نوکیں بامے میاریت آ شپ چے کار ءَ کیت ۔۔۔۔۔
من ءُُ تو وَ حدا ءِ جوڑ کرتگیں ہما شئے آں کہ مارا اشرف المخلوق چہ درستیں شئے ءَ مستر لیکگ بوتگ بلئے مئے کرد ءُُ کتہ کاری چہ درستیں کمتر ءُُ پگری حساب ءَ جہل تریں کارانت ۔بلوچاں ہم گشتگ کہ ’’ میری پہ نام ءَ نہ بیت پہ کار ءَ بیت‘‘ما درست نامی بلکیں میر بہ باں بلئے کارے؟؟؟؟