برے برے من ماں دل ءَ جیڑاں کہ ماں دنیا ءِ وش بہتاں چہ یکے مناں کہ من وتی ماتی زبان ءِ وان گءُُ نبشتہ کنگ زاناں ۔بلئے اے نیکیں پال ہما وہداں منی بہر ءَ کپت وہدے من چندے براس مٹیں سنگتاں ( کہ آیانی بارہ ءَ جہل ءَ نبشتہ کناں ) گوں نندگ ءُُ پادآہگ بزاں چہ آیانی بے مٹیں دیواناں دربرت انت ۔

پمشکہ من وت ءَ وش بحت گشاں کہ منی سنگتی گوں ایشاں انچیں دروشمے ءَ بوت کہ اے گل ءُُ وشی ہچ منی گمان ءَ نہ ات کہ منی ایوکی ہم برے برے پہ من چہ مراہگاہ ءُُ پرمہریں دیوان ءَ کم نہ انت ۔بزاں آ اے وڑ کہ اگاں من وت ءَ چہ امیروز ءِ کاراں بہ گیشیناں تہ الم ءَ بلوچی وانگی یے دستانی دل ءَ ایر کناں ءُُ گوں دلگوشی ءَ وانگے بندات کناں ءُُ گواچنی ءَ چوش کہ من ءَ ہمے وہداں وشی رس ایت تہ منی حیال ءَ منی اے دگہ وہد ءِ وشی چہ ہمے وہد ءِ وشیاں کمتر انت ۔

چی ءَ کہ مات ءِ مہر ءُُ آئی ءِ بلد کنائینتگیں زبان ءِ شیرکنی انچوش وش ءُُ تمادمدار انت کہ تاں ابد ماں انسان ءِ سینگ ءَ چو ’’ سدابہار‘‘ ءِ درچک ءَ سبز ءُُ میزران بیت ءُُ چوناہیگا اے سرحال ءِ بابت ءَ گپ سک باز انت بلئے نوں من وتی بنگپ ءِ نیمگ ءَ کایاں کہ آ ہم یک دورے ات۔کہ من وہدے ماں دربرجاہ ءَ ہشت تبک ءِ وانگ ءَ پد (غزیبی ءُُ نیستی ءَ ) پہ گیش وانگ ءَ موکل نہ دات ۔

بلئے منی اے دگہ ہمتبک پہ گیش وانگ ءِ ہاترا ءَ شر شریں درب جاہاں شت انت ۔بلئے من ءَ نیستی ءُُ لاپ ءِ جل ءَ برت ءُُ پوریات ءِ کورچات ءَ چگل دات ۔ماں زندماں ءِ ہمے گر ءُُ چیلاں وہدے لاری ءِ ہلاینگ دربرت تہ چہ پیش ءِ نسبت ءَ کمو آسرات بوتاں ءُُ برے برے اے کار ءَ کہ من ءَ موہ دات گڑا من گوں وتی تڑب ءِ سنگتاں ماں لبزانک ءَ بہرزرت ۔

بلئے بہ گشاے من شمارا اے گپ ءِ گشگ ءَ بے حٰال بوتگاں کہ من کدی ءُُ چون ماں اے ( لبزنک ءِ ) پڑ ءَ وتی گام ایر کرت انت ۔جی ہو من سال ۲۰۰۶ ءَ چہ بلوچی زبان ءَ وش گپترارتیں شاعر واجہ دین جان تاہیر ءِ دلبڈیاں سکین زرت کہ یکروچے ماہتاک ’’ گدروشتیا‘‘ ءِ تاکے آئیءِ دست ءَ ات آ وانگ ءَ ات ۔منی لوٹگ ءِ رد ءَ آئی ءَ من ءَ دات من ’’ گدوشیا‘‘ گوں دلگوشی ءَ دنت ۔

من ءَ گدرشیا ءِ تہ ءِ درائیں ندکارانی سسا ساچ دوست بوت انت ۔چوش بہ گش کہ چہ ایشی ءِ وانگ ءَ پد من ءَ گیش پہ بلوچی زبان ءُُ وانگ ءُُ نبشتہ کنگ ءِ سکین رس ات ہمے پیم ءَ وہد دیما رداں ات تہ یکروچے واجہ دین جان تاہیر من ءَ گشت کہ ماں عزت اکیڈمی پجگو ءَ واجہ مکلک ابرار ءِ نام ءَ یک مشاعر ہے بووگ ءَ انت الم ءَ بہر بہ زور۔۔۔

من آئی ءِ گشگ ءَ رد ءَ اے دگہ روچ ءَ ماں دیوان ءَ ساڑی بوت آں کہ ماں دیوان ءِ بندات ءِ گوں واجہ حفیظ سنجر ءَ ڈیک وارت آئی ءَ منی ءُُ واجہ تاہیر ءِ نام نبشتہ کرتانت کہ آ ( سنجر) دیوان ءِ جار چین ات ۔
ہمے پیم ءَ دیوان ءِ پاگواجہ واجہ ملک ابرار واجہ سعید عزیراللہ واجہ صادق راہچار واجہ ظہورزیبی ءُُ گوں دگہ بازیں ندکار ءُُ سنگاں کہ دیوان ءَ ساڑی ات انت ۔ گوں آیاں سلام ءُُ دراہباتی ءَ پد منی دل باز وش بوت کہ پہ ماتیں زبان ءِ دیمری ءَ آیانی جہد ستا کرزانت ہمے ساہت ءَ من ماں دل ءَ گشت:

داں جہان است انت 
مئے زبان است انت 

دیوان باز شریں پیمے ءَ آسر بوت ۔یکروچے من گس ءَ نشتگ ات آں تہ ہالگر ءِ توار ءَ منی دلگوش وتی نیمگ ءَ ترینت ہالگر چارات تہ واجہ دین جان تاہیر ءِ نمبر انت سلام ءُُ دراہباتی ءَ پد واجہ ءُُ دراہنت مالہتیں سنگت مرچی پکنک ءَ روگ ءَ ایں کائے گوں ۔۔۔۔منی دپ ءَ دراہیت کہ سنگت کے کئے انت ؟تہ ءَ آئی ءَ درائینت غلام نبی باہند حفیظ سنجر مہر اللہ مہر شئے مرید ،ساجد واہگ منظور سادگ۔۔۔

منی ہم ہوکرت ءُُ آیانی ہمریانی ہمراہی ءَ پکنک جاہ ءَ شت ءُُ سر بوت ایں تہ پکنک جاہ ءِ ندارگ وتی مٹ وت ات بازیں سئیل ءُُ سواد پد تنا وہدے وردن ہم تیار بوت انت ورگ ءَ پد مئے بلوچی مشاعر ءَ بندات بوت کہ اد ءَ ہم دیوان ءِ جار چین واجہ حفیظ سنجر ات ۔

ماں دیوان ءَ ہریکے ءَ وتی وتی شعر ونت بوت تہ دراپاد انت پہ واتر بوگ ءَ چن ءُُ لانچ کنگ ءَ ات انت تہ واجہ مہر اللہ مہر ءَ من ءَ باز دلبڈی دات ءُُ گشت ئے تو وتی لہتیں پر بند منی ءَ بہ دئے من ماں ماہتاک گدروشیا ءَ چاپ اش کنائیناں ۔

من واجہ ءِ منت وارا ں کہ آئی ءَ منی شعراں گدروشیا ءَ چاپ کنائینت انت ءُُ من ءَ پہ گیش بلوچی زبان ءِ دیمری ءَ سکین ئے دات کہ اگاں من بہ گشاں اے ایوک من نہ یاں کہ آئی ءَ من ءَ پہ بلوچی زبان ءِ وانگ ءَ نبشتہ کنگ ءَ سکین داتگ بلکیناں واجہ ءَ منی وڑیں سک باز نوکباہنداناں دست ءُُ گپتگ ءُُ ماں بلوچی لبزانک ءِ تہ ءَ شریں نامے ءِ واہند جوڑ کرتگ انت واجہ ءِ اے کردانی یک درورے ماہتاک گدروشیا انت کہ گدروشیا ءِ درائیں ندکار واجہ مہر اللہ مہر ءِ جہدانی برککت ءَ دیم آیگ ءَ انت ۔