راجدپتر بنی آدم ءِ اولی ءُُ مستریں پجار اِنت بلئے مرچاں ما چہ وتی راجدپتر ءَ انچو گستا بوہان اَنت انچو ورنائی چہ زند ءِ بادگیر ءَ جتا بوہان بہ بیت۔مرچی سک کم مردم راجدپتر ءِ شوہاز ءَ درکپگ ءِ جہد کنت باز کم مردم چہ وتی پیراناں چہ وتی گوست ءِ بابت ءَ جست ءُُ پد کن وتی جاگہ ءُُ ہندانی بابت ءَ سرپد زورایت ،وتی کہول ءُُ کٹمانی بابت ءَ زانگ ءِ جہد کنت وتی حد ءُُ ابیلانی گیشواری ءَ سرپد بوہگ ءِ جہد کنگ ،منی ورناآنی تہا چشیں مردم سک بیت۔
اے گمان حبر نیاں بلکیں راست اَنت من وت اے بابت ءَ مزن شاہ دربرجاہ ءِ بازیں نودربرے سہل تران کتگ بلئے ایشانی تہا ہشتاد درسد مردمانی پسو اِناں بوتگ کہ آ وتی راجدپتر ءُُ کہول ءُُ کٹم ءِ بابت ءَ ہچی نزانان ہما بیست درسد اں ہو کتگ آ گیشتر وت ہسٹری بہرگ ءِ نودربر بوتگ اَنت کہ یاکہ سی ایس ایس ءُُ بی سی ایس ءِ چکاسانی تیاری ءِ وہد ان آہانی چم دریں مردمانی راجدپتر ی تاکاں وانگ ءِ وہد ءِ وتی جند ءِ ہند ءُُ دمگانی بابت ءَ ہم وانگ ءِ موہ رستگ گوں پمشکا آ چیزے زان اَنت بلئے اے بس نہ اِنت۔
پہ وتی جند ءِ راجدپتر ءِ شوہاز ی ءُُ زانگ مارا بائد اِنت وتی راجدپتر ،کہو ل ءُُ کٹم ،حد ءُُ ابیل درست پہ زبان یات بوتیں اَنت گڑا مئے راجدپتر بہہ گار نہ بوتگ اَنت۔
مرچی درائیں نودر پہ چیزے ءِ جہداں انچو گلائیش اَنت کہ دگہ ہچی ءِ پگر ءُُ سما نیست اِنت یکے شریں روزگارے کہ لاپے در بئیت ءُُ دومی انچو وانگے گچین کنگ کہ چراہی ءَ مردم بے روز مہ بیت ۔
دگہ ہچ چیز ءُُ ہچ وانگی یے بابت ءَ کسے ءَ اوں جست بگر آ ہچی نزانت ۔مرچی ہمک نودربر ءَ بچار یک جنرل بکے ،یک کون کیا ہے؟، دگہ چندے ڈان ءُُ لہتیں How write a good esay انچیں کتاب دستءَ ءُُ مدام ہمیشانی یاتگیری ءُُ رٹہ ءِ چک ءُُ پدان اَنت۔ اے دگہ کتاب وانگ کسے گوما نہ بیت اسل ءَ اے میار نودربرانی نہ اِنت بلکیں چاگرد ءُُ مئے سیاسی سروکانی اِنت۔
کہ اے دگہ ملکاں کم چہ کم ورگ ءُُ لوگ ءِ نیست پرچہ راجکاری سروک اے دوئین چیزان ہچ سرکارءِ نیمگ ءَ وتی راج ءَ دیاں بلئے مئے سروک ءُُ راجکار ہمے چیزاں چہ راج ءَ پچگران نوں بگش کجا بروت مردم ءُُ چونی ءَ دگہ چیزے ءِ پگرے بہ کنت آ بزگ چو پیپلز پارٹی ءِ نعرہ وڑ ءَ زندگی کنگان اِنت بزاں ’’ روٹی ،کپڑا ، اور مکان‘‘ چد ءُُ دیم ءَ مئے چاگرد ءِ مردماں انگت شت نہ کتگ۔
راجدپتر ءِ وانگ اے ھاتر ءَ ارزشت دار اَنت کہ ایشیءِ تہا نہ ایوک ءَ تو وتی گوست ءِ بابت ءَ سرپد بوت کنئے بلکیں وتی نوکیں باندات ءِ دروشم ءَ ہم بدل کت کنت کہ گوست ءَ ہیل برت کنئے ،بلئے مدام سوجکار راجدپتر ءَ مدام بادشاہانی کسہ ءُُ دروگ ءُُ پروپیگنیڈہ ءَ ابید دگہ ہچ بئے اوں نہ کن اَنت بلئے آ سرپد نیاں پرچہ وت وَ راجدپتری کتاب بہہ نہ وان اَنت چتور اے بہرگ ءِ بابت ءَ سرپدبنت بلئے اے راست انت کہ ’’ کہانیاں ہمیشہ بڑے لوگوں کی لکھی جاتی ہیں چھوٹے لوگ اس میں ظم ہوکے رہ جاتے ہیں ‘‘ اے مشہوریں لیکہ ئے ڈاکٹر مبارک علی صاحب ءِ کہ راجدپتری دنیا ءَ سک باز نامدا ر اِنت ءُُ سد ءَ برز راجدپتر کتابے نبشتگ ۔
اگاں راجدپتر انچیں بے سوبیں وانگی یے است انت گڈاں اے دگہ دنیا پرچکہ ایشیءِ ھاتر ءَ انچو زرو ک اَنت کہ وتی راجدپتر ءِ شوہاز ءَ سرجمیں دنیا ءِ تر و تاب ءَ کن اَنت دانکہ آہاں وتی راجدپتر ءِ بابت ءَ چیزے زانت ءُُ سرپد دست بہ کپیت ۔دومی نیمگ ءَ مئے زانتکار یں ،وانندگیں نودربر ءُُ رہشون اَنت کہ انگت ءَ وتی جند ءِ ہما جاہ مہ نندیں جاگہ ءِ بابت ءَ اوں ہچی سر پد نیاں ۔
اے درائیں گپانی مول ءُُ مراد ہمیش اِنت کہ راجدپتر ءِ شوہازی وتی جند ءِ شوہازی اِنت ،اگاں مردم راجدپتر ءَ بے حال ءُُ شموشکار بہ کنت گڈاں بزاں آہاں وتی جند اوں شموشکار ءُُ بے حال کتگ۔دنیا ءِ تہا آ قوم بہہ سوب مند بوت نہ کنت دانکہ آ وتی راجدپتر ءَ مہ زانت ءُُ وتی راجدپتر ءِ رگ ءُُ ریشگاں شوہاز کت مہ کنت۔