پدا حادث پاد آتک،اوشتات،آمزن بالاد ءُُ شتنگے اَت۔ آئی ءَ جہل ءَ آرپیئس چارات ءُُ درائنت۔’’من تئی شررنگیں لوگ بانک ءَ یلہ کناں،یکے واپہ وتی دوستگیں رشنادیمیں ناکو زہگ اپولوءِ حاترا۔بلئے من،ہؤ من کہ بے رحمی ءَ نامداراں مرچی یک رحم دلی یے وتی نام ءَ کناں ءُُ پہ گچینی کہ وہدے تئی گپ منی تب ءَ نہ کپ انت۔ نوں دلگوش بو آرپیئس۔

تووتی لوگ بانک پہ ایوّلاہی چداں زرت ءُُ بُرت کنئے۔ آتئی امانت اِنت ءُُ تو آئیءَ چہ چداں تارونکی ءِ دنیا ءَ ماں روشنائی ءِ جہان ءَ برت کنئے بلئے یک گپے بزان ءُُ گوشدارا اگاں تو چداں درآہگ ءِ سفر ءِ وہد ءَ پشت چک جت ءُُ چار اِت کجام ہم سوبے ءَ۔۔۔ گڈا منی مہر، کہرے بیت ءُُ تئی سراکپ ایت۔ایروڈائیس پدا چہ تراپُلگ بیت،ءُُ پہ مدام۔برونوں۔۔۔‘‘

آرپیئس حادث ءُُ پرسیون ءِ دیم ءَ یک یک ءَ وتی سرجہل کت ءُُ منت گپت، سربُرزا کت ءُُ بالیں پریانی سرا بچکند اِت ءُُ رہادگ کپت۔حادث ءَ رااِشارہ یے کت ، وہدے آرپیئس تارونکی ءِ دنیا ءِ ڈگاراں مان دیان اَت ءُُ ایروڈائیس آئی ءِ پشت ءَ پادجنان اَت۔ آآئی ءَ گندگ ءَ نہ اَت۔ آئی ءَ جیڑاِت کہ آگون اِنت آپکّا اَت کہ آگون اِنت، آئی ءَ جیڑاِت کہ آئی ءِ پادبرمشاں اِش کُنت۔بلئے زمین ءَ ہشکیں کاہ سک بَز اَت اَنت۔

آسدّک نہ بوت ۔آئی ءَ دل ءَ گشت کہ بائدیں آآئی ءِ دم ءَ بگپت کہ بازیں شپاں آئی ءِ گوشاں کپتگ، آئی ءَ جیڑ اِت کہ آئی ءِ دم آئی ءِ گوشاں کپگان اِنت بلئے گوات ءَ بازیں نہ وشیں توارے مان اَت، پمیشکہ آئی ءَ پکائی ستک ءُُ باور نہ بوت۔بلئے حادث ءَ آئی ءَ را زبان داتگ اَت پمیشکہ آئی ءَ باور کنگی اَت۔ آئی ءَ گمان کت کہ زال آئی ءِ پشت ءَ اِنت پمیشکہ آیک شل ءَ گومازانی ڈگار ءَ تارونکی ءِ دنیا ءِ دروازگ ءِ نیمگ ءَ روان اَت۔ ہنچو کہ آسر بوت دروازگ پچ بوت۔ جہنم ءِ کچک انگت دگ ءِ سرا ہماوڑاواب اَت۔ آئی ءَ کچک ءِ سرا ہٹ جت۔ آسدک اَت کہ نوں آآئی ءِ بادبرمشاں بہ اِشکُنت اگاں آئی ءِ پدا پیداک اِنت؟

آئی ءَ پشت ءَ چک جت نہ کت، بلئے آپکّا ء سدّک نہ اَت کہ آئی ءِ زال آئی ءِ رند ءَ اِنت پرچکہ بزرا سائیٹکس کور ءِ سربر ءَ ڈنڈوار کانژگ ءَ اَت انت چوکہ گورمے ءِ سرا بٹ بہ بنت۔ پدا آئی ءَ دار ءِ پُل ءِ سرا آئی ءِ پاد برمشانی شبپنگ بوت، آئی ءَ کمو باور بوت۔۔۔بلئے ۔ہاں! بلئے آپرچہ چو نرم نرم ءَ پیداک اِنت؟ آئی ءَ آئی ءِ نرم رواجی دوست بوت بلئے اے وہدءَ گشے آدلمانگ اَت کہ زال گوں ترند رواجی ءَ بئیت۔

آیکدارءِ دیمی نیمگ ءَ شت، آئی ءَ ایوک ءَ وتی دیم ءَ چارات، وتی دنتان نجینت،آئی ءَ وتی گردن ءَ راہچوزور پردات کہ رگ ءِے ٹنگرّت اَنت۔آئی ءِ گردن ہنچو بوت گشے جگے ءَ بستگ کہ چک جت مکنت۔دومی دست ءَ وہدے آچہ تارونکی ءِ دنیا ءِ دار بند ءَ وہدے سرکپگ ءَ اَت گڈا گوات سک کشان اَت پرچکہ مزنیں آبشار ءِ آپ جہلیں چل ءَ سائیٹکس ءِ کور ءَ رچگان اَت انت پمیشکہ آئی ءَ وتی زال ءِ پادبرمش ءُُ آئی ءِ دم کشگ ءَ اِشکت نہ کت۔

بلئے آئی ءَ گمان کت کہ آئی زال آئی ءِ رندگیری ءَ پیداک اِنت، آئی ءِ رتگ ءُُ رودرآہان اَت انت وہدے آگوات ءِ نیمگ ءَ برزادی ءَ آتک، آئی ءَ دیست کہ روچے شہمے تاروکی ءَ بُرّان اِنت آئی ءَ زانت کہ نوں اے روچ ءِ شہم اِنت کہ برزا جہنم ءِ دروازگ ءِ دپ ءَ کپگ ءَ اِنت نوں آسدک اَت کہ آئی ایروڈائیس چہ تہارونکی ءِ دنیا ءَ روچ ءُُ رُشنائی ءِ جہان ءَ آؤرتگ! بلئے آئی ءَ پکا آؤرتگ ؟آچوں زانت کہ زال آئی ءِ ہمراہ اِنت؟

آچون زانت کہ حادث ءَ گوں آئی ءَ مکر ءُُ ہُنر نہ کتگ؟ دیہہ آں کئے جست کت کنت؟ آہاناں آہانی دروگ ءِ جست ءَ کئے بکنت؟ اے حادث چوکت کنت؟ اے ظالم ءُُ ناروائیں حادث؟ کہ آئی ءَ نازاکیں اسکلییسں کشت ، اے واستہ کہ آئی ءَ نادرائیں یک مردگے پدا زندگ کت، اے سلّیں مکاریں حادث کہ وتارا زیرزمین ءُُ تہارونکیءِ واجہ کنت، تہارونکی دنیا ءِ اے اژمبیں دروازگ کبل ءُُ سانکلانی واہند، سے سرگی ئیں کچک ءِ واجہ ! پہ زیمر ءُُ لہتیں سُر ءُُ پہ دو ترمپ ارساں چوں رحمدل ءُُ مہروانے بوت کنت؟ آئی ءَ کدی تنتالس ءَ را آئی نک ءِ ہشکی ءُُ ہوشام ءَ ترمپے آپ بخش اِت۔

ہمے حادث ءَ سیسیپس ءَ را سنگے بڈ ءَ دات ءُُ پہ مدامی کلاگی کت کہ آسنگ ءَ بارت برزا ءُُ سنگ پدا جہل ءَ کیت۔ گوں وت دائمی زہر ءُُ گروناکی آں اے سیہ تاب ءِ دل موم بوت کنت؟ کہ اے زالے وتی مرد ءَ پدا بِدانت، اے حاترا کہ آئی ءِ مرد ءَ گوںآئی ءَ دزبندی کتگ؟آیا اے آئی ءِ زال بوتگ کہ گومازانی ڈگار ءَ آئی ءِ پشت ءَ اَت، داں دوزہ ءِ گڈی کش ءَ آئی ءِ ہمراہ اَت داں سائیٹکس کور ءِ کش ءَ ,داں تہا رونکی ءِ دنیا ءِ دروازگ ءِ دپ ءَ؟ 

اے پکاآئی ءِ لوگی بوتگ یا ایوک ءَ آئی ءِ گمان؟ آئی ءَ آپہ رحمدلی ءِ نام ءَ رد نہ داتگ؟ آئی ءَ وتی رحمد لی پمیشکہ پیش داشتگ دگہ ناروائی یے کت بکنت،آئی ءَ جادو نہ کتگ؟ آئی ءِ زال ءِ توار ءُُ بالاد جوڑ نہ کتگ کہ چداں درآہگ ءَ پد چو دہوت ء گوات ءَ بروت ؟ گڈا ہمے وڑاِنت؟ گڈا اے آئی ءِ گڈی ناروائی اِنت؟ گڈا ظالمیں حادث ءِ زبان ہمیش اِنت؟ مرگ ءِ دیہہ ءِ کلاگی ءُُ کُنتی لٹ ہمیش اِنت کہ مدام شاعرانی سراجنت اِش؟ آپکاگوں بید ء زال ءُُ آتکگ ؟

اے دراہ ہشکین بوتگ اَنت اگاں آگوں آئی ءَ گون اِنت؟ آپکا گون اِنت؟ آئی نرم نرم ءَ چک ترینیت ءُُ پشت ءَ چاراِت۔ آگون اَت! آئی ءِ زال آئی ءِ ہمراہ اَت۔ آئی ءَ وتی دست آئی ءَ را شہاردات کہ آئی ءَ گشادیءَ روچءِ رشنائی ءِ دنیا ءَ بژپ ایت۔ بلئے دست دھوتے بوت۔ آئی ءِ باسک ہم دہوت بوت۔ آئی ءِ بالاد ءُُ بدن چوگگ ءَ گوات ءَ بال بوت اَنت۔ آئی ءِ دیم آپ بوت۔ گڈا آئی ءِ دپ ءِ بچکند کہ کہ وش اتکی یے اَت ہم گار بوت۔ اے روشنائی گگ کوش ءِ دست ءَ درآتک ءُُ زیر زمین ءِ گار ءَ پُترت اَنت۔

(Heroes, Gods and monsters in Greek Myth )