آ پہ وتی دم ءِ بالا کنگ ءَ یک کورے ءِ کش ءَ نشت اے پکارئیں کورے نہ ات ۔ بلکیں چو کورجوہ یے ءِ وڑا ت کہ آئی شہستے چہ کور ءَ دراتکگ ات ءُُ سینگ ءُُ کوتکانی شہم ءَ جہلاد ءَ ایر روان ات ۔

ایشی آپ سک ساپ ءُُ روشنا ات ۔ روچے ءِ شہم آپ ءِ سرا کپان اتاں ءُُ آپ چو آدینک ءَ ات ءُُ ایشی ءَ تہا درچک ءُُ آسمان چپوکانی درا بوہگ ءَ ات انت ہمے وڑا روچ ہم آپ ءِ تہا ر ءَ درپشگان ات۔ نرگس ہمے آپ ءَ چارگ ءَ ات کہ آئی ءِ یکے ءِ دیم ءِ عکس دیست۔ آئی ءَ وتی چم پلپیٹینت انت ءُُ ہمے عکس شری ءَ چارات اے عکس انگت ہمد ات۔ اے عکس آئی ءِ تینگا دیستگیں درائیں شرنگیں بالادانی ءُُ جنیان تہ ازیبدار ءُُ ڈولدار تریں عکس ات ۔

اے ہنچیں شررنگے ات کہ آ وت بلئے آئی ءِ پشت روچ شہم ہنچو کپان ات انت کہ آئی ءَ ایوک ءَ ہنچو دیست کہ آئی ءِ ملگور دراج ءُُ بزانت چو جنکانی وڑا آئی ءَ ہمے عکس یک وڑا چارات ءُُ چارات بس ! بلئے سیری نزانت آئی ءَ مارات کہ اگاں آ شپءُُ روچ اے عکس ءَ بچارات بلئے انگت آئی دل پُر نہ بیت آئی ءَ وتی دست شہارات بلئے آپ سرایت ءُُ آئی ءِ عکس گار بوت ۔

’’ اے آپی پری یے ‘‘ آئی ءَ گشت ۔ آپی جنین چکے ،آپ ءِ دیہہ ءِ جنک انت بے شک آئی ڈولدارتریں جنک۔ آئی لج کنت ۔ منی وڑا آدست جنگ نہ سگ ایت او ایش انت پدا اتک ۔ ہمے عکس آپ ءِ تہا آئی ءَ را گوں دلمانگی چارگ ءَ ات ۔یکبرے پدا آئی ءَ وتی دست نرم نزم ءَ برت بلئے پدا کہ آپ سرایت آئی ءِ عکس گار بوت ۔

’’ من ہمیدا جہلاں داں آگوں من وتی دوستی ءِ اقرار ءُُ بکنت‘‘ ۔ آئی ءَ گوں وت ءَ گشت آ بلکیں انوں لج بکنت ، بلئے آزیور گوں یک ءُُ ہور بیت ءُُ چہ آپ ءَ درکیت ‘‘ ء

ُُ آئی ءَ چیہال جت‘‘
’’ درا بیا او منی شررنگ !‘‘

ءُُ ہمے وڑا یکو ءِ توار اتک کہ نرگس ءِ پد کیر کنان ءَ ہمے کور جوہ ءِ سر ءَ اتکگ ءُُ سربوتگ ’’ او منی شررنگ ‘‘ 
’’ منی وتی گوشاں اشکت منی وتی گوشاں اشکت ‘‘ نرگس ءَ گل ءَ بالائی ءَ چیہال جت ۔ آگوں من دلگوش انت ہو ناں ! ناں ؟ تو ہم من ءَ دوستدارے ‘‘ 

’’ من ءَ دوستدارے ‘‘

’’ من! بے شک ! گڈ سرا من ءَ وتی درور رس ات ۔من ءَ پہ دوست ءَ یکے دست کپت درا بیا ! بیا درا! او چون زاناں تو گشئے چہ آپ ءَ بہ درنیایاں ؟’’ بہ درنیایاں !ایوک ءَ جواب ۔

’’ چو مگش، پہ حدا چو مگش پرچکہ داں کہ تو درمیائے من ہچ جاہ ءَ نہ رواں ! من کول کناں !‘‘

’’ من کول ‘‘ 
تئی توار چو تئی حسن ءِ وڑا جلوہ ناک ءُُ وش انت ءُُ من ہمیدا نشتگاں داں زندگاں پہ تو!‘‘ 
’’ زندگاں پہ تو ‘‘ 

نرگس ہمیدا نشت ، ہمے کور جو ءِ سرا سر ءِ جہل کت ءُُ نشت ءُُ آپ ءِ تہ اہمے عکس ءَ چارگ ءَ ات ۔ آئی ہمے عکس چارات ءُُ چارات ءُُ بس ءُُ اناگت ءِ سرا آئی ءَ گوں عکس ءَ دزبندی کت ءُُ کہ چہ آپ ءَ دربیئت۔ءُُ ہدا آئی ءَ مدام آئی ءِ جواب ہم اشکت۔آئی ءَ گوں آئی ءِ پریات کت، دزبندی کت ءُُ آئی ءِ توسیپ ہم کت ۔۔۔۔آئی ءَ ہمے نندگی جاہ ءَ روچ سپ کت انت ءُُ شپ روچ ،آ اے جاہ نہ سرات نان ءُُ آپی نہ بوت ۔

آئی ءَ چہ ہمے عکس ءَ وتی چم دور نہ کت انت آداں ہمنچو مدت ہمیدانشت کہ ہمے آپ ءِ کس ءَ آئی ءِ پاداں بوتگ جت ءُُ زمین ءَ مین شت انت ۔ آئی ملگور دراج بوت انت ءُُ درچکانی ساچان ءُُ تاکانی وڑا آئی ءِ چنارنگیں دیم ءُُ زردیں سک زرد ترات انت۔

آئی ءِ دیم چو اسپیتیں پل ءِ تاکاں بوت ۔ آنرگسی بلے بوت کہ کور جو ء کس ءَ رودایت ءُُ و ت وتارا ماں آپ ءِ تہ اچارات اے داں روچ ء مرچی ہمے وڑا گندگ بیت ، ہمے وڑا بیچارگیں ایوک ۔ اگاں توآئی ءَ وڑے ءَ توار بجنے یا گپے بگوشے گڈا آئی ءَ ہما وڑا جواب دنت ۔
(Gods,Heroes and Monster in Greek Myth)