آئی ملگو ر ءُُ زلپ گوات ءَ شنگ ات انت ءُُ آئی، گوات گوں آئی ءَ چو بیرکے ءَ پر بحت آگوات ءَ نوں سک بے وار کتگ ات بلئے آئی ءِ سر پد نہ بوتگ پدا ی ک اژمبیں دم ءِ توارے اتک گوات ءَ توار آئی ءِ گوشاں کپت ءُُ گشان ات کہ مترس من سیا ہ گوات اوں سالونگ ءِ ربالو من اتکگاں کہ ترا بہ براں سالونک ءِ لوگ ءَ“ اے توار نوں نرم ات آئی ءَ باور بوت آئی ءِ ترس گار بوت۔

پدا آئی ءَ دیست کہ چو کوہ ءَ بال انت، آ چو تاکے ءَ گوات ءَ بال ات دی ءَ آئی ءَ دیست کہ چہ وتی جند ءِ قلات ءِ سرا پہ بال گوزان انت، آئی ءَ جیڑاِت اگاں اے وہد ءَ قلات ءِ مردم من ءَ بال ءَ بگنداں گڈا آگیشتر انت کہ بٹے بال انت آ پرے گپ ءَ سک وش ات آ آئی ءَ پچ نیار انت آئی ءَ کسانیں کوہانی جمپ گوازینت انت آئیءَ کسانیں کورے ہم گوازینت دگہ کوہی بندے ءَ ہم سر گوست، گوات آئی ءَ بران ات آ بیدے زور ءَ گوات جہل ءُُ برز بون ءَ روان ات۔

آنیم رشنائیں جاہاں گوزن ات گلابی ئیں رنگانی تاگوست آ دگہ کوہانی سرا گوزان ءَ داں یک دگہ کلاتے ءَ سر بوت۔ کہ آئی ءَ ٹل چو نگر ہ درپشگ ءَ ات۔ نرم نرم ءَ آ ہمیشی ءِ پیشگا ءَ ایر کپت اے ہورک ءُُ حالیگ ات۔اود ہچ چوکیدار ءُُ پاسپان نیست،کچک اوں نیست ات، ہچ نیست ات ہشکیں ساہگ ات انت ءُُ کلاتے ماہکان دروشمیں سنگ ات انت آئی ءَ کس ندیست۔ بلئے بلائیں دروازگ پچ بوت یک گالی یے ءَ چہ وت ءَ پچ بوت ءُُ ہچ بوان ءَ داں آئی ءِ پادانی کر ءَ اتک آ ہمے گالی ءَ گران ءَ داں دروازگ ءَ اتک گوں آئی ءِ پتر گ ءَ دروازگ بند بوت۔ آئی ءِ سر ءِ برز ءَ گوات ءَ چراگے روک ات ءُُ آئی ءِ دیم ءَ گران بوت۔

آ ہمے چراگے دمب ءَ بوت۔ ہمے چراگ ءَ آ یک دویان جاہے گران ءَ یک کوٹی یے برت چراک تر ات ءُُ سے دگہ چراگ ترات ءُُ اتکاں گوں ہمے چراگ ءَ ہور بوت انت ءُُ شت انت دیوال ءَ لگ ات ہمودا روک ات انت آہاں کوٹی رشنا کتگ ات۔ اے یک کسانیں کوٹی یے ات بلئے وش سمبہینگ بوتگ ات۔ آئی ءَ ہمے کوٹی برزی دپ ءِ نیمگ ءَ شت کہ آ چہ درا زر ءِ نیمگ ءَ ہچ ات ءُُ زرا ماہ ءِ ماہکان درپشگ ءَ ات۔

یک ٹیبلے گوات ءَ گران ءَ اتک آئی ءِ دیم ءَ سے پادگانی سرا تچکی ءَ اوشتات ءُُ ہمے ٹیبنل ءِ دی ءَ یک کرسی ءِ ہم اتک ءُُ مک بوت۔ درانہ بوکیں دست ٹیبل ءِ سرا سہر ءُُ ٹکرانی بلور ءُُ رزان ایر بوان بوت انت رزان چہ وردن ءُُ بلور چہ گلابی ئیں شراب ءَ پر بوت انت۔ ’من ترا پرچہ نہ گنداں“ آئی ءَ گوں ترندی ءَ نہ گندگی ہذمت کار ءَ گشت آئی ءَ گوں ادب جواب دات مارا ہنچو ششگ بوتگ ءُُ منی لوگ واجہ؟ آ کج انت“۔”چہ دور ءَ پیداک انت نوں نزیک انت من ءَ چدوگیش گشگ ءِ حکم نہ انت“ آ وتی گوات ءِ سفر ءَ پد سک شدیک ات۔

آئی نان ءُُ شراب وارت انت۔ پدا ہمے چراگاں آ دگہ کوٹی یے ءَ برت کہ آئی ءِ تہاکوٹی آپ دانے است آئی ءِ بووش ءُُ گرم ات۔آ ہمے آپ دان ءَ پترت ءُُ جانے ششت نرمیں جان پکی گدے آئیءَ را دئیگ بوت۔ آئی را نگرہ ءِ شکے دئیگ بوت وشیں بوہانی شیگ ءِ ہم دئیگ بوت آئی ءَ وتارا تیل جت ءُُ پدا ہما کوٹی ءَ شت ءُُ وتی لوگ واجہ ءِ ودار ءَ بوت۔ نوں آئی ٗ۔ کوٹی ءِ تہا توارے ساش کت یک گرانیں توارے بلے سک نرم ءُُ سبک گپ ءَ ات۔

آئی ءِ گالوار ہنچو نرم ءُُ سبک ات چوکہ واب حیال ءُُ لیکہ ”تو روح ئے مناں تئی لوگواجہ“ تو درائیں دنیا ہانی ڈولدار تریں جنکے تو ہنچو زیباءُُ جلوہ ناکے کہ گوں وت مہر ءُُ دوستی ءِ دیہہ ءَ حسد کتگ آئی ءَ کس نہ دیست آئی ءَ مارات کہ ہمے توارے ءِ گالوار آئی ٗ ہنچو پرنچگ ءَ انت گشئے آ یک مزنیں ٹلویے ءِ تہا انت۔
”توکجائے؟“
”ادا“

آ داں آئی ءِ باسکاں سر بوت آئی ءَ مارات اے سکیں مہر ءُُ محکمیں باسک انت ہنچو مہر انت چوکہ سنگ مرمر بلئے ہنچو گرم انت گوں دوزگ ءَ گرم انت آئی ءَ وت ءَ را سکین مہریں باسکانی گرمبازی ءَ مارات ءُُ توارے گویاک کت”وتی لوگ ءَ وش اتکے۔“ یک بے سمائیں وشی یے ءَ آئی ءِ ہوش برتگ ات آ سک دبرتگ ات چراگ یک یک ءَ مران بوت انت۔وہدے آ سہب ءَ پاد اتک آ ایوک ات بلئے آ چہ گل ءَ بال ات آ چہ دنیا ءَ بے سما ات آ ناچ کنان ءَ یک کوٹی یے ءَ چہ دومی کوٹی ءَ شت۔

آدرائیں کلات ءَ چاران ات ءُُ سوت جنان ات۔ آ ہنچو گوں گل ءُُ شاد سوت جنان ات کہ سنگانی مزنیں کتگ ہم چہ وشی ءَ ایر رچان بوت انت۔آئی ءَ یک پاد ءَ درائیں کلات گول ات پیشگاہ ءُ نزیکی جنگل ءُُ باگ ہم آئی ءَ یک ساہدارے دیست۔ یک تازی ئیں کچکے اے ہنچو نرم ات چوکہ اردک ءُُ ہنچوسک ترند ات چوکہ پلنگ۔۔۔آئی ءَ زانت کہ اے ہمائیگ انت پدا آ جنگل چارگ ءَ درکپت۔ تنکہ بچارات کہ اودے آسک ءُُ سید چون انت۔

وہدے آئی ءَ سید ءُُ آسک نچگ ءُُ دست انت گڈا سک گل بوت روزرد ءَ آ پدا کلات ءَ اتک آئی ءِ شام ہما گندگ نہ بووکیں ہذمت کار ءَ دات۔ آئی ءَ پدا شت ءُُ جان شت ءُ وتارا تیل مشت ءُُ جہ جت۔ پدا شپ ءِ نام ءَ آئی ءِ لوگ واجہ ءَ گوں آئی گپ ءُُ تران کت ءُُ آئی ءَ وتی لوگ واجہ امبازاں زرت ءُُ ابکہی درشان کت کہ چوں دنیا ءِ درائیں جنکانی تہ ایوک ءَ ہما پرے زند ءَ درچنگ بوتگ۔ ہمے شپ روچ بوت انت ءُُ روچ شپ ہمک شپ آئی ءَ وتی لوگ بانک ءَ را جست کت تو وش ءُُ شادانے منی کسانے بالاد؟ تو پہ دگہ چیز دلمانگے؟ دگہ دگہ چزے لوٹ ایت؟“ (جاری اِنت)
(Heroes,Gods and Monster in Greek Myth)