آ منی شاہ زانت اَت۔آئی ءَ بازیں سرپدی یے من ءَ داتگ۔اے پیمیں گپاں آ سک زبر اَت۔آئی ءَ گشتگ اَت کہ اے درائیں گپ آئی ءَ چہ کتاباں دربرتگ اَنت۔چہ ہما روچ ءَ من کتابانی بہا زورگ بندات کت۔
منی کتابانی تہا، فلسفہ،نفسیات ءُُ تاریخ ءِ کتاب ہور اِتاں اے کتاباں ہم انچین گپ نبشتگ اَت کہ آئیءَ زانتگ اتاں۔ من چہ وتی کہولی کاروبار ءَ بوہگ ءَ پد ہم اے کتاب بہا گپتاں۔دنیا ءِ ہرکنڈ ءَ کہ من شتاں،ہرچی کہ منی دست ءَ اتک من بہا گپتاں۔ اے کتاب کہ منی گورا است اِتاں اے وت بلائیں حرانگے اَت ایشانی چارگ ءَ دلءَ سک گل بوتاں۔نوں وَ منی جند ءِ یک بلائیں لابئریری یے است اَت کہ بلکیں کسی گورا مہ بیت۔
بلئے وہد ءَ من ءَ انچو پیڑات کہ اے کتابانی وانگ ءِ وہد ہم منی گورا نہ بوت۔ من مدام وت ءَ را تلسہ دات کہ ہروہد ءِ من ءَ وہد بیت من اے کتاباں واناں بلئے ہچ وہد ءَ ایشانی وانگ ءِ وہد منی گورا نہ بوت۔
منی تہ ءِ مردم ءَ را وانگ ءِ شوک اَت،من آ درائیں گپاناں وت وانگ لوٹ اِت کہ منی آئیڈیل ءَ من ءَ گشتگ اِتاں پرچکہ منی شاہ زانت وت یک لائبریری یے اَت من ہمائی وڑا بوہگ لوٹ اِت بلئے من حساب کشے (کلکیولیٹر)جوڑ بوتگ اِتوں۔من ہمے جیڑگ اِتگ اَت کہ اگاں چہ کاروبار ءَ من ءَ وہد بوت داں شاہ لطیف ءِ شعراں چہ وتی زندگ ءِ اوتاگاں شوہازگ ءِ جہد کنان۔
ایاز ءُُ استاد بخاری ءَ وانان،گوں سقراط ءُُ افلاطون ءَ سنگتی کنان،فرائد ءُُ ینگ ءِ گوماں نیاد کنان ایشانی گپاں گوشداراں،شیکسپئیر ءِ کسمانکاں چاراں دل ءَ سہڑیناں۔
گوئٹے، گورکی، سارتر ءُُ کافکا ءِ درائیں چیزان وانان،من اے ہم پگر کتگ اَت کہ ہیروڈوٹس ءُُ ول ڈیورانٹ ءِ کتاباں واناں۔ میر ءُُ غالب ءِ شعرانی دیواناں واناں۔ پرچکہ من اے درائیں مردمانی کتاب گپتگ ءُُ وتی لوگ ءِ لائبریری ءَ ایر کتگ اِتاں۔ بلئے نوں جاور ایشاں کہ اے کتابانی وانگ ءَ وَ بل ایشانی دست جنگ ءِ ایشانی نیمگ ءَ سہتے چارگ ءِ ہم موکا نہ رسیت۔
کم کم ءَ من اے لائبریری ءِ جند بے حیال کت کہ است انت کہ نیست انت۔ اے درائیں کتاباں کہ زندگی ءِ درائیں کارست است اَنت، ایشانی تہا پگر کنگ ءِ زانت ءُُ زانگ ءِ درائیں گپ مان اِتاں بلئے نون اے سنگ ءَ بوتگ اَنت۔پرچکہ کتابانی زندگی گوں وانوک ءَ بندوک اِنت اگاں وانوک مہ بیت داں کتاب ہم زندگ بوت نہ کنت۔نوں من انچو گمان کت کہ من وتی شاہ زانت ہم بے حیال کتگ۔کہ ہمائی ءَ گوں کتاباں منءَ مہر دات۔
باریں چنت سال گوست بلئے من لائبریری ءَ پاد ایر نہ کت۔نوں بلکیں کتا ب ہم چہ من دلگران بہ بنت۔نوں دیم چل اَت،سرین جہل کپتگ اَت،مود اسپیت بوتگ اَنت ءُُ وڑ وڑیں نادراہیاں من ءَ گور جتگ اَت۔ نون وَ دل ءِ ہم نادراہی ءَ گپتگ ات ءُُ ڈاکٹراں گشتگ ات کہ آرام بہ کن۔
اے گپ ءَ من ءَ نوکیں زندے دات کہ من وَ سرجمیں زند ہمے لوٹ اِتگ۔نوں درائیں کتاباں وانت کناں۔منی لائبریری کہ شہر ءِ دومی کنڈ ءَ ات ءُُ مدتے بیت کہ من آئی ءِ دامن ءَ کتابے ایر نہ کتگ منا ہمائی توار کتگ۔نوں درائیں کتاباں واناں وتی دوست ءِ ملاقات ءَ رواں۔؎
وہدے من وتی لائبریری ءَ کہ سر بوتاں داں آزمان سر کپت من گنداں کہ درائیں کتاب کہ من پہ نازے آورتگ اِتاں وروکاں وارتگ اِتاں من ءَ انچو گمان بوت کہ اے وروکاں من ءَ وارتگ ءُ منی اندر ساڑینتگ ءُُ ہلاس کتگ۔