بلوچی زبان ءَ راچونائی ءَ بازیں شاعر رستگ ءُُ واجہ حیات شوکت ءِ وَ گشگ ہم ہمیش اَت کہ بلوچ ءِ ہمک زہگ یک شاعرے بزاں بلوچ ءِ ہر لوگ ءَ یک شاعرے الم ءَ است اِنت۔ بلئے اے درائیں شاعراں چہ چیزے نام کش اِت ءُُ چیزے وہد ءِ مجاں گار ءُُ بیگواہ بیت۔ ہمے لڑ ءِ شاعراں بلوچی ءَ را نام ءُُ ننگے بکشاتگ ہمے لڑ ءَ یک نامے حدامرزی ظفر علی ظفرئیگ انت کہ بلوچی لبزانک ءَ را ویرانے کت ءُُ وتی ابدی دنیا ءَ سر بوت۔

اے گپانی گشگ منی دل ءَ وتی ظفر ءِ ازم ءِ بے عزتی اِنت کہ آ کدی،کجاءُُ کئی لوگ ءَ ودی بوتگ۔ پرچکہ ظفر ہما نامداریں شاعراں چہ یکے کہ آئی ءِ زندءِ بابت ءَ دگرانی ءَ گشت نہ کناں بلئے آ کہ وت ءَ بلوچی ءِ دربروکے لیکیت آ الم ءَ ظفر ءِ بابت ءَ جوانی ءَ سہی ءُُ سرپد اِنت کہ آکجا ءُُ کئی لوگ ءَ ودی بوتگ۔بلئے ہما کہ چہ ظفر ءَ نا سہی اَنت پراہاں اول کہ شمئے بلائیں بد بحت اِت کہ وتی شاعر ءُُ لبزانتاں چہ ناسرپد اِت دومی واجہ ظفر 1947 ءَ خدابخش ءِ لوگ ءَ کراچی ماری پورءَ ودی بوتگ۔

بلوچی لبزانک ءَ واجہ بکشاتگین داد ایوک ءَ یک کتابے”ہمبوئیں دروت“ بلئے چہ ہمے دروت ءَ باریں چنت دل عاشق ءُُ شیدائی بوتگ اَنت،بازیں چنت عاشقاں سکین زرتگ ءُُ چنت شاعری ہمے یکیں دروت ءَ ودی کتگ۔

بلوچی زبان ءَ آئی ءَ را شہنشاہ ء غزل نامینتگ،پرچکہ واجہ ظفر علی ظفر ءَ ایوک ءَ دستونک نبشتہ کتگ اَت۔آئی ءِ سرجمی ءِ مہرانکی دستونک ءِ واجہ اَت بلئے آئی شعرانی بنگپ شراب اَت۔بزاں ہمک دستونک ءَ یک بندے الم ءَ شراب ءِ ہوار اَت۔

ظفر بے دروریں شعراں گشان اِنت
گلیں کاڑاں شما زل ءَ بدار ایت

سکیں حاموش ءُُ عاجزیں مردے اَت۔واجہ ءِ گوما بازیں گند ءُُ نند نہ بوتگ بلئے ہمے سے ءُُ چار گند ءُُ گداراں من ہمے ماراِتگ کہ ظفر سکیں عاجزیں مردمے بوتگ ءُُ ہما مردماں کہ واجہ ظفر ءَ را نزیکی ءَ دیستگ الم ءَ گوں من تپاک کن انت۔

ظفر بلوچی ءِ یک بے درویں شاعرے بوتگ ءُُ آئی ءِ کنڈ پہ ارزانی ءَ پُر کنگ نہ بیت۔آئی ءِ گشتگیں درائیں گال پہ نوک باہندیں شاعراں مادنیں راہ ءَ اَنت۔اگاں کسے ہمے راہ ءَ وتی راہ یے بوج اِت کنت داں آ الم ءَ جاہ یے سر بوت کنت۔ انچوکہ من پیسر ءَ گشتگ اَت کہ ظفر ءِ شاعری ءِ یک بلائیں بنگپے شراب اِنت،اے شراب ایوک ءَ نوشگ ءُُ خماری شراب نہ اِنت بلکیں اے شراب وشی اِنت، گم ءِ درشانی اِنت، چاگرد ءِ وئیلانی نشانی اِنت،یاکہ وتی اندر ءِ دردانی درشانی اِنت۔

ظفر دنیا اِنت کہ دنیا بہ بیت چوگلباگ ءَ
بدنت ہرکس ءَ اللہ بے حساب شراب

بلوچی زبان ءِ گیشتر گشندہاں ظفر ءِ شعر الہان کتگ اَنت۔اگاں مبارک قاضی ءِ شاعری پہ گواشدارگ ءَ تامدار ءُُ بے مٹ اَنت داں دومی نمبر ءَ ظفر ءِ شعر اَنت کہ تاہیر دئینت۔ بلوچی شاعری ءَ چنائی ءَ گیشترارزشت یک دور ے ءَ شبین ءَ را دئیگ بوتگ کہ کہ کجام شاعری چتوریں شبین کارمرز کنت کہ چد ءُُ ساری ہچ کس ءَ کارمرز نہ کتگ اَنت۔انچوکہ مرچی شبین ءَ چہ گیشتر شاعری چہر ءَ را ارزشت دئیگ ءَ اَنت کہ شاعری ہما انت کہ گوں چہراں گپ بہ جنت۔

چنائی ءَ یک جوانیں شاعرے ءِ شاعری ءَ ہردوئیں چیز بزاں چہر ءُُ شبین ہردو ہوار بہ بنت داں ہما شاعری اصل ءَ شاعر گشگ بیت ءُُ ظفر علی ظفر ءِ شاعری ءَ ہردوئیں چیز ہوار بوتگ اَنت۔

مدتے گوستگ کہ آماچ انت لوارانی ظفر
ستکگیں دل منی دلبودیں سمین ءِ رہچار

ظفرشاعری ءِ مستریں کمال آئی لبزانی رد ءُُ بند ءُُ شعری روانی اِنت۔بزاں آئی شعرانی وانگ ءَ دپ ہچ جاہ اوشت آماچ نہ بیت۔آئی ء ِ ازم ءِ کمال اِنت کہ آئی ءَ لبزاناں انچیں رنگے ءَ کماتگ کہ آئی ءِ لبزانی کامرزی ءَ انچو سمابیت زانہ ہمے لبز ءِ جند جوڑ ہم ہمے واست ءَ بوتگ کہ اے جاہ ءَ کارمرز بہ بیت۔
دلے پہ دردے ءَ چمے پہ ارس حیرا ن انت

دیارے چونیں اد ءَ زندگی چو ویران اِنت
ظفر ءِ بابت ءَ باز گشی اِنت بلئے اے جاہ ءَ ناں کہ کم بنت ءُُ ظفر وڑیں شاعر کتاب کرز اَنت۔پرچکہ یک ءُُ دو نبشتانکاں اے پیمیں شاعر ءُُ ازمکارانی ازم گیشنگ ءَ بلائیں کمالے درکار اِنت کہ گوں من نیست انت۔

پمشکا گپانی گونڈگیری ءَ بس ہمے گشگ لوٹاں کہ ظفر علی ظفر ڈولیں شاعری ہروہد ءَ ودی نہ بیت۔ بلوچانان مدام ہمے مردگ پرستی ءِ نام دئیگ بوتگ کہ آ وتی کماش ءُُ وتی ازمکارانی ازم ءِ گپ ءَ آوانی بیرانی ءَ پد کناں بلئے گوں ظفر ءَ من جزماں کہ کس اے درور ءَ ہمدپ کت نہ کنت۔پرچکہ ظفر علی ظفر ءَ را بازیں دیواناں پاگواجہی دئیگ ءُُ آئی ءِ نام ءَ آئی ءِ شاعری ءِ بابت ءَ بازیں دیوان کنگ ءُُ بازیں دادے اوں ظفر ءَ را دئیگ بوتگ۔ ظفر مرچی بلوچی ءِ کورساں وانینگ بوہگ ءَ اِنت۔پمشکا اے گپ کہ بلوچ مردگ پرست اِنت بلکیں جاہ یے جاہ یے ءَ اے گپ راست بہ بیت بلئے سرجم ءَ من ایشی ءِ منوگر نیاں۔

حدامرزی ظفر ءِ یک مستریں جوانی یے آئی ءِ زوت پہمی اِنت پرچکہ آئی ءِ کم وانتگ بلئے بازیں زباناں زانتکار بوتگ آئی ءَ انگریزی، فارسی، روسی، اردو،عربی،ءُُ بازمردمانی گشگ اِنت کہ آئی ءَ کمے کمے جرمن زبان ہم زانتگ اَنت۔پمشکا اے پیمیں مردم بیران نہ بنت بلکیں ابدمان بنت۔