اس شہر کے انداز عجب دیکھے ہیں یارو
گونگوں سے کہا جاتا ہے بہروں کو پکارو
ہورت چاری بہ بیت داں اے شعر پہ انوگیں جاوراں جوانی ءَ گپت کنت پرچکہ اے شہر ءَ انچو بوتگ، انچو بوہگ ءَ انت ءُُ دیمترا انچو بیت۔پرچکہ اے شہر ءَ کور سروکاں۔۔۔۔۔۔
قاضی ءَ اے شعرباریں کجام چاڑے ءَ پربستگ بلئے مرچیگیں جاوراں اے شعر جوان دپ ماں دپ بیت کہ شہر ءِ سروک وہدے کورے بہ بیت آ وتی مردماں چتور یک منزلے شونات کنت۔
منزلانی شوناہگ چم پچ ءُُ مزن حیالیں مردمانی کار اِنت۔اے پیمیں مردم کہ توسیپے ءَ گل اَنت۔ایشانی ایرجنی ہم داں ہما جاہ اِنت کہ پرچہ من آ جاگہ ءَ نہ اِنت پرچکہ مردم منی توسیپ ءَ نہ کن اَنت۔گڑا آ سروک کہ پہ توسیپے ءَ وتی دین ءُُ ایمان ءَ ببا دنت چرآئی ءَ دگہ چے لوٹ کنگ بیت۔بلوچی لبزانک بہ بیت یاکہ بلوچ قوم ءُُ قومیت ہردوکانی جاور ہمیش اِنت کہ ایشانی جوانیں سروک نہ رستگ اگاں یکے کپے وہدءُُ باریگے ءَ دستے اوں کپتگ گڈاں پرآں کارانی یک بلائیں کوہ یے بوتگ ءُُ زند ءِ روچ کم۔آہاں باز کنگ لوٹ اِتگ ءُُ آہاں زانتگ کہ انگت باز کنگ لوٹ ایت بلئے اپسوز کہ گورآں وہد نہ بوتگ۔۔۔۔
مرچی اگاں وہد است داں اے وہد ایوک ءَ ایرجنگ ءُُ ایرماد کنگ ءِ وہد اِنت۔ہرکس وت دل ءَ میر اِنت ءُُ کس چہ دومی ءَ وتا کم تر لیک ءَ جاڑی نہ انت۔ اے پیمیں چاگردے اگاں دیمروئی ءِ واہگے درشان بہ کنت داں کندگ کیت۔اے پیمیں چاگردے ءَ ایرجنوک،ءُُ شرگدار سک باز اِنت،لہتیں ایوک ءَ گپ کنوک اَنت کہ دائم ءَ گپ کن اَنت،چو بوہگی اِنت، چو کنگی اِنت،چو نہ بوتگ،چو پرچہ بوہگ ءَ اِنت، کیا چو کتگ، کئے چو کت کنت،اے پیمیں مردمانی کار دائم ءَ ہمیش اِنت۔ ایوک ءَ گپ کن اَنت۔ اے چاگرد ءَ را اگاں چیزے پکار اِنت داں کار کنوکے ئے۔
اے چاگرد ءَ را کار کنوک نیست۔ اگاں یک دوءُُ کار کنوک است کہ آ لوٹ انت کہ پہ قوم پہ راج،پہ زبان کار بہ کن اَنت داں آواناں وتی لاپ دیم ءَ کیت کہ پیسرا من۔۔۔۔!!!نوں اے پیمیں بزگ نیم راہ ءَ کاراں یلہ کن اَنت انچو کہ بلوچی ءِ بازیں ندکارے بوتگ کہ جوان اِش نبشتگ بلئے نیم راہ ءَ آواں وتی ند داشتگ ءُُ نبشتہ کنگ یلہ داتگ۔اے پیمیں دگہ باریں کدی پدا یک مردمے در بئیت اِنت۔
بلئے بلوچی ءَ را انچیں مردمانی پکار اِنت کہ آ پہ قوم ءُُ راج ءَ کار کنگ لوٹ اَنت نئے کہ پہ وتی جند ءِ ذات ءُُ زریات ءَ کہ انوں ہمے کار بوہگ ءَ اِنت۔ بلوچی لبزانک بہ بیت یاکہ بلوچ چاگرد ہردوکانی کار ہمیش اِنت کہ آ یکے دومی ءَ را ایر جنگ لوٹ اَنت۔آواں اے سُد پِر نہ اِنت کہ ایشانی اے کاراں سرجمیں قوم ءَ را چنچو تاوان بوہگ ءَ اِنت۔سرجمیں لبزانک ءَ را چنچو تاوان رسگ ءَ اِنت،باریں چنت بہراَنت،باریں چنت جاگہ ءَ اے بہر کنگ بوتگ اَنت۔بلوچءُُ بلوچی ءِ بدواہانی کار ما وت ارزان کتگ آواناں ہچ کنگ ءِ پکار نہ اِنت۔ ما وت درائیں راہ تچک کتگ اَنت۔
بلئے”گلگ کنئے نہ کنئے شر چراگ تہنا اِنت“مئے دعا اِنت کہ ہمے چراگ اگاں تہنا اِنت وَ شر بلئے تہار نہ بیت۔
اس شہر کے انداز عجب دیکھے ہیں یارو
گونگوں سے کہا جاتا ہے بہروں کو پکارو
ہورت چاری بہ بیت داں اے شعر پہ انوگیں جاوراں جوانی ءَ گپت کنت پرچکہ اے شہر ءَ انچو بوتگ، انچو بوہگ ءَ انت ءُُ دیمترا انچو بیت۔پرچکہ اے شہر ءَ کور سروکاں۔۔۔۔۔۔
قاضی ءَ اے شعرباریں کجام چاڑے ءَ پربستگ بلئے مرچیگیں جاوراں اے شعر جوان دپ ماں دپ بیت کہ شہر ءِ سروک وہدے کورے بہ بیت آ وتی مردماں چتور یک منزلے شونات کنت۔
منزلانی شوناہگ چم پچ ءُُ مزن حیالیں مردمانی کار اِنت۔اے پیمیں مردم کہ توسیپے ءَ گل اَنت۔ایشانی ایرجنی ہم داں ہما جاہ اِنت کہ پرچہ من آ جاگہ ءَ نہ اِنت پرچکہ مردم منی توسیپ ءَ نہ کن اَنت۔گڑا آ سروک کہ پہ توسیپے ءَ وتی دین ءُُ ایمان ءَ ببا دنت چرآئی ءَ دگہ چے لوٹ کنگ بیت۔
بلوچی لبزانک بہ بیت یاکہ بلوچ قوم ءُُ قومیت ہردوکانی جاور ہمیش اِنت کہ ایشانی جوانیں سروک نہ رستگ اگاں یکے کپے وہدءُُ باریگے ءَ دستے اوں کپتگ گڈاں پرآں کارانی یک بلائیں کوہ یے بوتگ ءُُ زند ءِ روچ کم۔آہاں باز کنگ لوٹ اِتگ ءُُ آہاں زانتگ کہ انگت باز کنگ لوٹ ایت بلئے اپسوز کہ گورآں وہد نہ بوتگ۔۔۔۔مرچی اگاں وہد است داں اے وہد ایوک ءَ ایرجنگ ءُُ ایرماد کنگ ءِ وہد اِنت۔
ہرکس وت دل ءَ میر اِنت ءُُ کس چہ دومی ءَ وتا کم تر لیک ءَ جاڑی نہ انت۔ اے پیمیں چاگردے اگاں دیمروئی ءِ واہگے درشان بہ کنت داں کندگ کیت۔اے پیمیں چاگردے ءَ ایرجنوک،ءُُ شرگدار سک باز اِنت،لہتیں ایوک ءَ گپ کنوک اَنت کہ دائم ءَ گپ کن اَنت،چو بوہگی اِنت، چو کنگی اِنت،چو نہ بوتگ،چو پرچہ بوہگ ءَ اِنت، کیا چو کتگ، کئے چو کت کنت،اے پیمیں مردمانی کار دائم ءَ ہمیش اِنت۔ ایوک ءَ گپ کن اَنت۔ اے چاگرد ءَ را اگاں چیزے پکار اِنت داں کار کنوکے ئے۔
اے چاگرد ءَ را کار کنوک نیست۔ اگاں یک دوءُُ کار کنوک است کہ آ لوٹ انت کہ پہ قوم پہ راج،پہ زبان کار بہ کن اَنت داں آواناں وتی لاپ دیم ءَ کیت کہ پیسرا من۔۔۔۔!!!نوں اے پیمیں بزگ نیم راہ ءَ کاراں یلہ کن اَنت انچو کہ بلوچی ءِ بازیں ندکارے بوتگ کہ جوان اِش نبشتگ بلئے نیم راہ ءَ آواں وتی ند داشتگ ءُُ نبشتہ کنگ یلہ داتگ۔اے پیمیں دگہ باریں کدی پدا یک مردمے در بئیت اِنت بلئے بلوچی ءَ را انچیں مردمانی پکار اِنت کہ آ پہ قوم ءُُ راج ءَ کار کنگ لوٹ اَنت۔
نئے کہ پہ وتی جند ءِ ذات ءُُ زریات ءَ کہ انوں ہمے کار بوہگ ءَ اِنت۔ بلوچی لبزانک بہ بیت یاکہ بلوچ چاگرد ہردوکانی کار ہمیش اِنت کہ آ یکے دومی ءَ را ایر جنگ لوٹ اَنت۔آواں اے سُد پِر نہ اِنت کہ ایشانی اے کاراں سرجمیں قوم ءَ را چنچو تاوان بوہگ ءَ اِنت۔سرجمیں لبزانک ءَ را چنچو تاوان رسگ ءَ اِنت،باریں چنت بہراَنت،باریں چنت جاگہ ءَ اے بہر کنگ بوتگ اَنت۔بلوچءُُ بلوچی ءِ بدواہانی کار ما وت ارزان کتگ آواناں ہچ کنگ ءِ پکار نہ اِنت۔ ما وت درائیں راہ تچک کتگ اَنت۔
بلئے”گلگ کنئے نہ کنئے شر چراگ تہنا اِنت“مئے دعا اِنت کہ ہمے چراگ اگاں تہنا اِنت وَ شر بلئے تہار نہ بیت۔