کندیلءِ توامیں شہر مران اَنت یک یکءَ!بلوچ مدام زندکشوکیں ڈکالانی آماچ اِنت۔ اے سرزمینءَ درچکءُ دارءُ انسانانی ڈکال مدام ھرابیں جاوراں گوں مان پیچیت،ادءَ لہتیں وت جوڑ کتگیں ءُ لہتیں ابرمی ڈکال اَنت۔ھور نہ بیت درچک تاک چنڈ بنت، بلئے بازیں سالاں پد اگاں ھورے بہ گواریت گڑا پدا سبزگ سرکشیت، درچک شاہ جن اَنت،کشار رُداَنت،بہارے کئیت۔بلوچ ءَ درچکءُ دارانی ڈکال کشت ءُ نزور کت نہ کنت بلئے انسانانی ڈکال الم سگگءِ وسءَ چہ دراِنت۔گوستگیں ماہءَ بلوچی دستونکءِ بادشاہ ظفرعلی ظفر بیران بوت،آئیءِ ٹپ انگت تاجگ اِت اَنت کہ واجہ عید محمد عید ھوں چہ ما گسر کپت۔

پہ بلوچی لبزانکءَ نامداریں عید محمد عید پہ من ناکو عئیدکُ اَت۔ چناھاءَ پہ کدءُ بالادءُ ڈیلءُ چہرگءَ آاے وڑ نہ اَت کہ من ناکو بہ گشتیں،گندگءَ پہ ورناہے سما بوت بلے پہ من مہروان اَت پمشکا من ناکو عئیدک گشتگ اَت برے برے ماما عید محمد ھوں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔!!

عید محمد عیدءَ من ھما وھدءَ چہ زاناں کہ من سک کسان اِتاں۔ پتءَ منا سوپریں موٹرسائیکلءِ ٹینکیءِ سرا نادینت ما آئیءِ دکانءَ پہ شکر گرگءَ اتکیں۔ ھردیں کہ لوگءِ شکر ھلاس بوت گڑا پتءَ منا زرتءُ ناکو عیدمحمدءِ دکانءَ اتکیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔کپکپارء دگءِ جہلی نیمگا ڈاکٹر مجیدءِ اسٹورءِ کشءَ آئیءِ پرچونءِ دُکان اَت۔پتءَ شکرءِ گونی یے وام کتءُ پدا دومی رندءَ کہ شکرءِ زورگءَ اتک گڑاگوستگینءِ زر دات اَنتءُ دگرے وام کت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ مدام منی گوشے تاب دات اَنت، دل پہکیں مردکے اَت،ھروھد بہ دیستیں کندگا اَت۔پتءَ گشتگ اَت ناکو عئیدک مئے سیاد اِنت۔ پمشکاآ وھداں من بس ھمے زانتگ اَت کہ ناکو عئیدک دُکان والاہےءُ منی پتءِ سیاد اِنت،رندءَ کہ ما لبزانکءِ دنیاءَ اتکیں گڑا سما بوت کہ جانءَ لاگر،وش رنگءُ مدام بچکندوکءُ منی گوشاں تاب دئیوکیں دکان والا ناکو عئیدک ءِاندری دنیا دگہ رنگے۔۔۔۔۔۔۔۔ آعاشق تبیں شاعرے،ملنگیں انسانے،آئیءِ اندری دنیاءَ کہ سرُک کنئے اودءَترا ناکو عئیدُک دست نہ کپیت بلکیں عیدمحمد عید جہہ منند اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔!!

وھدے من پنچُمیءَ وانگا اِتاں ھمے وھداں چہ کیچءَ دیدگ نزرءِ سروکیءَ زھگانی ماہی تاک درونت شنگ بوگا اَت،من نوک بلوچی وانگ بنگیج کتگ اَت بلئے مئے میتگ جنگلءِ توکءَ اَت کہ اودءَ کتابءِ دگہ دکانے نیست اَت بس گلاب گوہرءِ گسءَ آئیِءِ جندءِ کسانیں کتابجاہے است ات کہ اودءَ چہ من کتاب زرت ءُ ونت اَنت۔من کسانیءَ کہ پتءِ گومءَ ناکو عیدمحمدءِ دکانءَ شتگ اِتاں گڑا مدام دیستگ اَت کہ آئیءِ تہتءِ سرا اگاں دکانءِ چیزانی ٹیبلءِ سرا کتاب ایر ات اَنت پمشکا من زانت کہ درونتءِ تاک ءَ منا ناکو عیدک الم سرکت کنت۔

پدا منی بلوچی وانگءِ سپر چہ ھمدا بنگیج بوت گوں ماھتاکدرونتءَ۔۔۔۔۔۔۔درونتءِ تاکےءِ نہاد آ وھداں بیست کلدار اَت پدا سی کلدار بوت،آئیءَ ھمک ماہ پہ من چہ کیچءَ درونت لوٹائینت۔ مئے میتگ چہ آئیءِ دکانءَ کمو دیرات من ھمک ماہءِ2تاریخءَ نیمروچءَ دیست کہ پت واب اِنت تچان بیتاں دیم پہ ناکو عید محمددکانءَ، بربرے منا بیستیں کلدار کہ گون نہ اِت اَنت گڑا منی لنٹ ناکو عئیدکءِ دیما لونجان اِتاں،آئیءَ پیسری وڑءَ منی گوش تاب داتگ ات اَنتءُ گوشتگ اَت کہ اے بیستیں کلداراں تئی پتءِ شکرانی کھاتہءَ لکاں گوں۔ھاھاھاھاھا پدا وت کندتے ءُ درونت پہ شہار داتءُ گشتتے، ” بزیر منی چک”آئیءِ کرا ھرکس منی چک اَت۔کسے دکانءَ بیاتکیں جستے کتگ اَت چے لوٹئے منی چُک۔اگاں ماہے ماہے کہ منءَ ماتءِ کرا بیست کلدار نہ رس اِتءُ درونت زورگا نہ شتاں گڑا بیگاہءَ دورنت الم منیرءَ اگاں مئے میتگءِ دگہ مردمےءَ گونے کتگ اَت۔۔۔۔۔۔۔۔دکانءِ دپءَ تہتءِ سرا ناکوعید محمد بدیستیں ریڈیوییکشءَ ایراَت اگاں کتاب وانگا اَت اگاں آنجگ گوپگا اَت۔۔۔۔۔۔۔۔۔وھدے ما بلءِ ہائی اسکولءَ وانگا شتیں گڑا گرمءَ واتریءِ وھداں درستیں بچکاں اتک ءُ آئیءِ دکانءِ مٹکہءَ چہ آپ وارت۔برے برے من وتی شعرے کہ پہ شر کنگءَ آئیءِ کرا آورت گڑا جستے کتگ اَت” ھاں عشقءَ گور جتہ ترا”۔

اسلءَ آ وت عشقءَ گورجتگ اَت۔مھگونگانی پیچءُ تابیں زلفانی عشقءَ۔۔۔۔ شاعریءِ عشقءَ، وتی زمینءِ کپوتانی عشق ءَ،مردمانی عشقءَ۔۔۔۔۔۔۔ ناکو عئیدک عاشق تبیں مردمے اَت۔۔۔۔۔ مھرانی سرریچیں دلے اَت۔۔۔۔۔ جوانیں انسانے اَت ھوں!!
پدا وھدءِ پرگاں پرتر وارت،من آ دمگ یل دات، برے برے کہ اودءِ شتگ اِتاں گڑا دکانءِ دپءَ مان تراِتاں ءُ سلامے الم دات، یکروچے گؤرگیءِ کُنرءِ کراآئیءِ آلٹو گاڈی ھراب اَت ءُ اوشتاتگ اَت،من شتءُ اوشتاں جست کت،ھاں ماما گاڈیءَ چونیں۔

”تیل یے کٹ اتگ اَنت منی چُک”
من باز دیراں پد آئیءَ گندگا اِتاں،آئیءِ چم کنڈءَ شتگ اِتاں، بالادے نزور اَت۔ منا ھما روچءَ چہ سما بوت کہ گاڈیءِ ھمراھیءَ عاشق تبیں ناکو عئیدکءِ زندمان ھوں روچے تیلاں ھلاس کنتءُ آئیءَ دگا دات۔

پدا من ناں ناکو عئیدُک دیستءُ ناں کہ ”عشقءِ حدیث” الہان کنوکیں ملنگیں شاعر عید محمد عیدءَ گوں دچار کپتاں۔مروچی موسم گرم اِنت، من حب چوکیءَ کیچ ٹریولءَ چہ دراتکءُ جوسءِ دکانءَ روگایاں کہ نہ پجاروکیں نمبرےءَ چہ مسجے اتک ” بلوچی زبانءِ جوانیں شاعر عیدمحمد عید بیران بیتگ”
آہ۔۔۔۔۔۔! دل سست منی،پاد زمینءَ نہ کپگایاں، روچ گشئے نیہزہےءَ اتکگ۔گشئے زاناں ملکموت ءَ گوں ما دژمنی یے ھست، پہ زور اچ ما چراغاں پلان اِنت۔ من عید محمد عیدءَ چہ اینچو آشناء نہاں بلئے ناکو عئیدکُءِ مرگءَ منا سک تورینت۔مئے میتگ انگت جنگلءِ توکا اِنت، اودءَ انگت ھوں کتابءِ دکان نیست۔ اچ من پد اگاں مئے میتگءَ دگہ کسے کتاب وانگ بہ لوٹیت گڑا کجا روت۔۔۔۔۔! اگاں آئیءَ زر گون مہ بیت کئے پہ آئیءَ کتاب گون کنت۔۔۔!؟