واجہ حدا ءَ دنیا گواچنی پہ چکاسے ءَ جوڑ کُرتگ۔ پیسرءَ من ءَ باور نہ بُوتگ بلے نُوں منءَ پہک باور اِنت۔آ یک کسان سالیں نودربریں جِنکے اَت، آئی عمر کساس 14 سال اَت ءُُ آ ہشتمی (8) تبک ءَ وانگءَ اَت۔ماھکان ؔیک ڈولداریں جنکے اَت۔
رنگ ءُُ دروشم ءَ ھمے پہمگ بیت کہ واجہ حدا ءَ آئی ءَ را گوں وتی دستاں،گوں وتی دانائی ءَ جوڑ کُرتگ۔آئی ءَ را گوں وتی وانگ ءَ باز ہُبّءُُ واہگ اَست اَت۔آئی وانگ ءِ مستریں دیمروی آئی دستانی تہءَ ہاوند ءَ داتگ اَت۔آ یک وش نبیسے (خوشخط) اَت۔آ یک اَنچیں وش نبیسے اَت کہ چہ تبک ءِ تیوگیں جنکاں دیمءَ اَت۔ہرکس حیران اَت کہ اے چو وش نبشتہ کنت۔ دانکہ آئی وانگجاہ ءِ باجی (teacher) حیران اِتاں کہ ماہکان ؔ چو وش نبشتہ کنت۔وانگءَ اوں چہ کس ءَ کم نہ اَت۔ تبک ءِ تہ ءَ چہ دُرستاں شَرتر اَت بزاں اول نمبر اَت۔
تیوگیں شہرءَ آئی وانگ ءُُ وش نبیسی ءِ درور دَیگ بُوت۔اگاں ہرکسّی زھگے ءَ مہ ونتیں گڑا ماس ءُُ پِسّاں ماھکانؔءِے درور دات کہ چماں پچ بکن اِت بچار اِت ماھکانؔچون وانگ ءَ اِنت،جہد کنگ ءَ اِنت۔وہدے کہ ماھکانؔ وتی ہشتمی ءُُ نہمی تبک گوں جوانیں نمبراں پاس کُرت۔
آ دہمی تبک(میٹرک)ءَ کیت گڑا آئی گورا زَرّ ءِ کمی بیت پہ دیمترءَ وانگءَ۔آ باز مُلور بیت۔یکروچے آ گوں وتا وت جیڑگ ءَ بیت آئی ماس آئی ءَ را توا ر بِر جَنت، آ پچلرزیت آئی ماس آئی ءَ را ڈُولُک ءُُ ڈَبُّکاں دنت کہ بروچہ حاجی سخی ؔ مِشینءَ آپ بیارماھکانؔڈولُک ءُُ ڈَبّاں زُوریت روت پہ آپ ءَ،بلے تیوگیں راہ ءَ آئی حیال گوں وتی وانگ ءُُ زانگءَ انت۔
ھمے دمان ءَ مشین چالو بیت ھیالانی زِر اوژناگ ءَ حیال ءِ ٹَگلگءَ راستیں دست ءَ مشین ءِ پَٹّی گیپتءُُ آئی لَنکُکاں سِندیت۔کُوکار کنان،گریوان ءَ ھون ءُُ حون چُکُرّ گِسءَ کیت۔مات دلترک بیت زُوت زُوت ءَ شہر ءِ ناد رہ جاہ ءَ بارت ڈاکٹرانی دارُو ءُُ درمانءَ واتر گِس ءَ کاینت۔
تیوگیں شپ نہ وت وسپیتءُُ نیکہ ماس ءُُ پِسّ ءَ را وابءَ کِلّیت۔ وہد گوزان دو ماہ ءَ رَند ماھکانؔءِے دست وش بیت بلے لَنکُکانی بوگ گون نہ اَنت۔
ایندگہ سہب ءَ پہ وانگجاہ ءَ روگ ءَ دلمانگ اِنت، تیوگیں شپ گریت کہ منی لَنکُک ءُُ منی وش نبیسی۔۔۔۔۔۔سہبءَ وانگجاہ ءَ روت آئی تیوگیں ہمتبکی آئی سرا کند اَنت ءُُ مَلنڈ کن اَنت۔ مُنڈ، مُنڈو آئی ءَ را گُشنت نُوں تئی وش نبیسی شُت، نوں تو مُنڈ ئے۔آ شہ وانگجاہ ءَ پَشل گریوان ءَ کیت وتی ماس ءَ را وانگجاہءُُ نودربرانی کِسّہ ءَ کنت۔
آئی ماس آئی ءَ را دلبڈی دَنتءُُ گُشیت منی لاڈکیں جِنک! اے دنیا یک چکاسے بِگندئے واجہ حدا ءَ ترا چکاس اِتگ، بلکیں ایشی ءِ تہ ءَ تئی حئیر انت،دگہ مزنیں چکاسے ءَ ترا رکینتگ ءِ منی چُک! دل ءَ مہ ور اے چہ ھدا ءِ نیمگءَ بوتگ، نودربر بِلّے ترا ہرچیز گُشنت، بلے تو وتی جہدءَ بدار تو اَنگت باجءَ بر ئے۔ماس ءِے بازیں دلبڈی ماھکانؔءَ را گیش گوں وتی وانگ ءُُ وش نبیسیءَ ھُبّ ءُُ مہر دَینت۔
آ وتی وانگیءُُ ندءَ (کتاب و قلم)پدا زُوریت گوں مُنڈیں لنکُکاں جہد ءَ بِنا کنت۔ سئے(3) ماہ ءَ رَند ماھکانؔءِے وش نبیسی ھما پیم بیت۔گوں بازیں جہدءَ آ وتی تبک ءِ تہ ءَ اول نمبر ءَ کیت چہ ایندگہ جِنکاں باج بارتءُُ داد گِیپت۔میٹرک ءِ چکاسءَ تیوگیں ھَنداں چہ اول نمبر بیتءُُ 3 لکھ کلدار ”وظیفہ“ گِیپت ءُُ دیمترءَ شَرّیں وڑےءَ وتی وانگ ءَ برجم داریت۔۔۔۔۔