لہتیں واہگ سرجم نہ بیت ءُُ لہتیں واہگ انچین بنت کہ دل آوانی ءَ سرجم ءِ وت منوک نہ بیت۔پرچکہ اے پیمیں واہگ ہچ حساب ءَ مردمانی پیلو بوت نہ بنت۔ مردمانی چونائی ءَ واہگ انچو باز اَنت کہ کہ ہچ بر پیلو نہ بنت۔یک واہگے کہ سرجم بیت داں دومی واہگ ترک جنت ءُُ دیم ءَ کیت۔

کہ من ہم استاں ءُُ منی پیلوئی ہم بائد کنگ بہ بیت۔ زانتکاراں گشتگ کہ دل ءُُ دماگ ہردو وہدے کہ ہر راہ بوتاں داں مردماں کار گیگ بنت بلئے دل دگہ نیمگے ءُُ دماگ دگہ نیمگے بہ بیت داں مردم سرا برابیت ءُُ آئی ءِ درائیں کار مانگش بنت۔ مرچاں انچیں نوبتے ورناہانی سراں کپتگ کہ آ وت حیران اَنت کہ کجام واہگ اِنت کہ آواناں پیلو کنگی اِنت۔

وتی جندئے واہگ کہ دائم ءَ پہ ہمائی ءَ جہد کنگ ءَ بوتگ ئے یا وتی قوم ءُُ راج ءِ لوٹانی پداں واہگے کہ بہہ سرجم نہ بوتگ ءُُ دل ءَ کیت کہ من ئے پیلو بہ کناں یاوتی لوگ ءِ وتی کماشانی منتگیں واہگاں پیلو بہ کناں کہ باریں چنت سال اِنت کہ آ واہگانی سرا ترمپے آپ اوں نہ ریتکگ۔

اے جاور انوگیں ورہانی تہا گندگ بیت۔ درائیں چیزے راست ءُُ حق بلئے واہگ چہ درستاں نازاک اِنتءُُ نازاکیں چیزانی یلہ دئیگ کنگ سک اِنت۔ پمشکا وتی ہما واہگانی چک پداں بہ بئے کہ دل ءُُ دماگ ہردو آوانی بابت ءَ یک راہ ءُُ رازی اَنت۔