بلوچی لبزانک ءِ پڑ باز پراہءُُ شاہگان انت ایشیءِ تہا ہمک پڑ ا دور بکنے گڑا انچوش سما بیت گشئے سرجمی ءَ انگت آوڑیں سائنسی رنگ ءَ پٹ ءُُ پول نہ بوتگ ءُُ دیم ءَ نہ اتکگ۔

بلئے ہمک لبزانک دوست ءَ وتی کساس ءَ جہد کرتگ ءُُ آہانی ہمے جہد ستا کرزایت بلوچی لبزانک ءِ تہا من لہتین گپ پہ شاعری ءِ رد ءَ کنگ لوٹان ایشیءِ تہا انچیں مزنیں نام گندگ ءَ کیت انت کہ آہانی شاعری ءِ برکت ءَ مروچی بلوچی لبزانک ءِ پڑا شائری ءِ مزنیں نامے زانگ بیت ایشاں چہ یکے واجہ منیر مومن انت اے وہد ءَ بلوچی لبزانک ءِ تہا واجہ ءِ شاعری ءُُ آزمانک نویسی ءِ مزنیں کردارے کہ اے بلوچی لبزانک ءَ پہ باز جوانیں کارے زانگ بیت منی بنگپ منیر ءِ شاعری نہ انت بلکیں منیر ءِ ہم رنگے ءِ شائری بلئے آ منیر ءِ شاگرد انت کہ انوگیں دور ءَ آئی ءِ سر ءَ منیر ءِ چونیں اثرے است انت۔

امیر دوست ءِ شاعری ءَ بلوچی لبزانک ءِ پڑا جوانیں نامے زانگ بیت من ءَ منیر ءِ رنگ ءَ پد گڈا امیر دوست ءِ شاعری ءِ تہا سرجمی ءَ گوں منیر مومن ءِ اسلوبءُُ آئی ءِ درشانداب لبزانی کماہگ ءُُ آئی حیال ءُُ لیکہ چہ منیر ءِ شعران چہ جتا نہ انت۔

چوش ہم نہ انت کہ امیر ءِ شاعری سرجمی ءَ گوں منیر ءِ شاعری ءَ ہم دپ انت بلئے وانوک ءِ وانگ ءَ پد آئی ءِ درور گندگ ءَ کائینت۔چوشکہ امیر ءِ بازیں جاگہ ءَ ردیفءُُ قافیہ انچیں انت ءُُ آئی بہرءُُ وزن ہم یکیں انت انچوش سما بیت کہ امیر ءَ منیر ءِ شعراں ونتگءُُ پدا ہمے اسلوبءُُ درشانداب ءَ را زرتگءُُ وتی لبزاں گوں شعر نبشتہ کرتگ۔یا آئی ءَ را منیر ءِ شعران انچوش وتی کتگ کہ ہمک جاگہ ءَ آ گون منیر ءِ شعران ہوار بیت ادا بچار کہ امیر دوست ءَ منیر ءِ داب ءَ را چون زرتگ۔

چراگے دانکہ سہب ءَ دارگی انت
وتی جند ءِ تما شا چارگی انت

اے شعر منیر مومن ءِ شعر انت دیما امیر دوست چوش نبشتہ کنت کہ 

چراگاں شپ پدا ماندارگاا نت
درائیں دنیا تماشا چارگا انت

اے شعر ءَ چہ ہمے پدر بوہگ ءَ انت گشئے امیر چہ منیر ءَ اثر زرتگءُُ آئی ءِ ڈکشن ءَ بیان کنگ ءَ انت۔

منی اے دوئیں گپانی مول ءُُ مراد اے نہ انت کہ من امیر دوس ءِ شاعری ءَ منیر مومن ءِ نقل گشگ اون من بس امیر دوست ءُُ منیر مومن ءِ لہتیں شعران پہ یک رنگیءُُ یک حیالی پیش دارگ ءِ جہد کنگ ءَ اوں دگہ جاگہ امیر اے رنگ ءَ بیان کنت۔

رتکگیں تئی دام وہدے چیر انت
مژدہ واریں مرگ چینک سیر انت

امیر ادا مرگ ءِ بارہ ءَ وتی حیالاں پد ر کنگ ءَ انت کہ مرگ ءِ لاپ سیر انت تو ستر جہد بکن بلئے آ تئی موچکین ءَ نہ ایت پرچکہ آ چینک ءَ سیر انت منیر مومن ءِ اے وڑا بیان کنت

رد نہ دات انت تئی رتکگیں دامان
تیر چو چینک وارتگ انت مرگان

منیر مومن ادا الہان کنگ ءَ انت کہ تئی پندل سوب مند نہ بوتگ انت ءُُ نہ بنت پرچہ کہ تو گوں دام ءَ مرگ ءِ گرد ءِ جہد ءَ کنگ ءَ اے بلئے مرگاں تیر وارتگ ءُُ تیر وارتگیں مرگاں چہ دام ءَ باز ترسیت۔پرچکہ مرگاں چہ تیراں ازتگ انت مرگان تیر چو چینک ءَ وارتگ ہمے سبب انت پر موچکیں ءَ وت ءَ مدار امیر اے وڑا نبشتہ کنت کہ

ھلک ءَ دل وتی دریا کت
سرگپتءُُ سفر پادا کت

بلئے منیر ہلکءُُ سفر ءَ گوں پاداں اے رنگ ءَ پیش داریت

پاداں دمبرتگ دل ءِ ہمرائی
نوں برزتیں سفر سرا بکتیں

امیر ءَ سفر پاد ا سرکتگءُُ دیم ءَ جنزان انت بلئے منیر ءَ سفر ءَ انچوش سپتیں دارگ ءَ انت کہ سفر سر ءَ بکتیں بلئے پاد دوئیں شعرانی تہا بزگ انت کہ سفر ءَ روگی انت بلئے زور گوں پادان انت۔ادا چہ لبزیات ءَ بگردان ھیال ءُُ ریچ ہمے یکیں رنگ ءَ گندگ ءَ کائینت پرچہ لبز ءَ چہ شعر جوڑ بنت شعراں معناں بیت ہمے رنگ ءَ منیر ءُُ امیر یکیں لبزات ءِ تہا گندگ بنت۔ ادا میار کئی انت من ءَ گپ جنگ ءِ ہمت نہ انت۔امیر ءِ اے شعر سرجمی ءَ گوں منیر ءِ شعر ءَ یکیں رنگ ءَ گندگ ءَ بیت۔

تن چراگانی پچگرگ لوٹیت
شیرکیں کسہ ہے گوپگ لوٹیت

بلئے بیا کہ منیر مومن ءَ چاراں

روشنائیں دلے سچگ لوٹیت
انگریں تن ایر برگ لوٹیت

من نہ زاناں چہ شعر ءَ کجا بریں ءُُ معنا بکنیں پرچکہ منی وڑیں نہ زانتکارے چی کت کنت نہ من شعر ءِ بارو ءَ نہ سرجمی ءَ شاعری ءِ بارو ءَ زانان بلئے وتی جہد ءَ کنگ ءَ اے شعرانی تہ امستریں چیز تن انت۔

چو زانگ نہ بیت کہ اے شعر ءِ تہا کجا تن انت پرچکہ تن چہر ءِ حساب ءَ زورگ بوتگ۔امیر تن ءِ بوجیگ ءَ سوار انت سیل کنگ ءَ انت ءُُ کجا تن ءَ پچ بگراں بلئے منیر ءِ انچیں دلے کہ ہم اروشنائی ں ءُُ سچگ ءَ چہ پد انگت انگریں وتی تن ءَ را ایر برگ لوٹیت منیر برداشت کنگ ءِ جہد ءَ کنگ انت دگہ حیال ءِ کساس بچار ایت امیر ءِ شعر بگندے

مرگے پہ ساہگ مہ بیت حیران
درچکے چم ءِ تہا کشگ لوٹیت

امیر گوں مرگاں دستبندی کنگ ءَ انت کہ حیران مہ بئے درچک پہ ساہگ ءَ آرگ ءُُ چم ءِ تہا کشگ لوٹیت شعر اسل ءَ وتی ہزاراں معنا ءَ دنت من بس سرسری پیش دارگ ءِ جہد ءَ کنگ ءَ اوں ہمے شعر ءِ درور ءَ منیر مومن ءِ کرا بگند ءِ اے پیریں نوبت ءِ کریابیں کنٹ ساہگ کنگ لوٹیت زمین تنک انت وتی پیشانی ءَ درچکے کشگ لوٹیت اے شعر ءَ پجار ات کہ منیر ءِ حیال ءَ آئی درشان داب چہ امیر دوست ءِ شعر ءَ چہ باز برز ءُُ دیما ترانت۔

منیر ادا ہما پیریں ءُُ کریابیں کنٹ ءَ ساہگ ءَ کنگ لوٹیت پدا ہما پیشانی ءَ درچکے کشگ لوٹ انت زانگ نہ بیت کہ کجام کنٹ انت کہ منیر آئی ءِ واست ءَ پیشانی ءَ درچکے کشگ لوٹگ انت ادا سرجمی چہر ءِ شعر بلئے آئی ءِ ردیف ءُُ قافیہ یکیں انت۔

منیر ءِ الہان ءُُ آئی ءِ کفیت باز برز انت امیر ءِ آ جاگہ ءَ سرنہ انت بلئے منی معنا کنگ نہ لوٹاں من ءَ چہ شعر ءِ بار ءَ دگہ زانتکار باز انت من بس ہمے یکیں جہد کنگ ءِ کوشت ءَ اوں نہ منیر مومن ءِ رنگ ءُُ داب آئی ءِ اسلوب ءُُ ڈکشن ءِ تہا امیر دوست ءِ کجام جاگہ داں آئی ءِ دست مان انت ءُُ امیر ءَ را چہ اہد ءَ داں منیر مومن ءِ رنگ ءَ پتاتگ۔

چونائی لبزانک ءِ تہا اے وڑ بیت کنت عطا شاد وت گشیت کہ شاعر چہ دومی ءَ اثر زورایت چونائی منیر مومن ءِ شعراں چہ عطا شا دءِ رنگ سرجمی ءَ گندگ ءَ کیت بلئے منیر ءَ وتی رنگ مٹ کرتگ وتی جہدے اسلوب ءُُ درشاندابے داتگ عطا شاد ءِ گورا محمد حسین عنقا ءِ شعرانی رنگ گندگ ءَ کیت اے نہ انت کہ شاعر چہ دگہ شاعراں اثر زرت نہ کنت۔ اے بوتگین گپے نہ انت۔

اگاں ما سعدی حافظ شیرازی ءُُ غالب ءُُ میرتقی میر ءَ بیاایں ہمے دومی شاعر ءِ تہا اولی شاعر ءِ رنگ گندگ ءَ کیت بازیں جاگہ سرجمی ہماآنی شعرانی رندگیری کرتگ۔ چشکہ منظور بسمل ءِ شعراں زانگ بیت آئی وتی کلاسیکل شاعراں چہ بازیں اثر زرتگ من چہ امیر دوست ءُُ منیر مومن ءَ پہلی لوٹاں کہ منی وڑیں نہ زانتکارے اے بارو ءَ گپ بجنت بلئے

من ءَ دنیائے گیشت دیوانگ
تو گنوک ءِ کہ منا سار گشئے