ورناہے چار راہ ءِ سر ءَ نشتگ ءُُ پنڈگ ءَ ات۔مزن پشتیں ورنا کہ گژن ءَ چنگ ترینتگ اَت،ءُُ پادرو(فٹ پاتھ) ءِ سر ءَ ہمک روآ کنوکیں مردم ءِ دیم ءَ دست ءَ شہاراں اَت۔گون دلپدردی ءُُ بژن سوالیگ ات وتی بدبحتی ءُُ بے تالہی ءِ جاور ءَ پدر کناں ات ءُُ چہ گژن ءِ جنجالاں وتی پاہاراں درشان کنان اَت۔ شپ ءِ وتی بیرک کل کت ورنا ءِ لنٹ ہشک بوت انت ءُُ آئی ءِ زبان ٹپی بوت۔
بلئے آئی دست چو آئی ءِ لاپ ءِ وڑ ءَ ہورک ات انت۔آ پاداتک ءُُ چہ شہر ءَ ڈن رہادگ بوت۔شت لد ءَ ءُُ سیرے گرسیت ئے چریشی ءَ پد آئی ءَ وتی چم پہ آزمان ءِ نیمگ ءَ چست کت انت آئی چمانی سر ءَ ارسانی پوشاک ماں پوشوک ات۔ اے جاور ءَ گژن آئی ءَ را بدہال کنان ات آئی ءَ گشت۔ او۔۔۔حُدا من سیٹھ ءِ گور ءَ کارے ءِ شوہاز ءَ شتاں بلئے منی دانگ دانگیں دیم آئی ءَ دیست گڑا من ءَ آئی ءَ درکت۔
من آرام ءُُ وشدلی ءِ در َءَ ہم شتاں بلئے منی دستانی ہورکی منی ناچاری اَت۔بس پہ بیلے ءِ نانے ءِ بدل ءَ من کار کنگ لوٹ اِت۔بلئے منی شومی کہ چریشی ءَ اوں زبہر۔۔۔بے وسی ءَ پہ پنڈگ ءَ دست اوں شہارت بلئے منی پاکیں حدا تئی مہلوک ءَ من ءَ دیست ءُُ گشت اِش کہ اے دراہ ءُُ زرنگیں مردمے ءُُ چشیں مردم ءَ پنڈگ دیگ شر نہ اِنت۔ یارب! من ءَ منی مات ءَ چہ تئی حکم ءَ پیداک کت ءُُ من تئی اوست ءَ زندگاں گڑا مہلوک من ءَ نان ءِ چنڈے پرچا نہ دئینت۔من وَ تئی نام ءِ سر ءَ لوٹگایاں۔
گم جتیں ورنا ءِ دیم ءَ رنگ رنگیں حیالاں سرکشان کت ءُُ آئی چم چو انگر ءَ گوارگ ءَ ات انت آ پاد اتک ءُُ چہ درچکانی ہشکیں شاہاں یک مزنیں لٹے پروشت ءُُ پد ءَ آئی ءَ شہر ءِ نیمگ ءَ دست ئے تچک کت ءُُ گوں چیہالے ءَ گوشت ”من وتی پیشانی ءِ ہیدانی بدل ءَ زند لوٹ ات،بلئے من ءَ دست نہ کپت نوں من آئی ءَ را چہ وتی باسکانی تمردیں زور ءَ پچگراں من گوں مہرنان لوٹ ات بلئے مہلوک ءَ منی نیمگ ءَ دلگوش ہم نہ کت۔نوں من زوراکی ءُُ تمردی ءِ سرءَ نہ ایوک ءَ نان پچ گران بلکیں دگہ ہم باز چیز۔۔ ءُُ آدیگ ءَ ناچار بنت!“
یک عہدے گوست ورنا چہ وتی ہمے کینگ ءَ گردناں سنداں بوت ءُُ چو پہ ءِ ماڑی ءِ جوڑ کنگءِ ہاتر ءَ ارواہانی عبادت جاہان ءَ پروشان اَت ءُُ یک وہدے اتک کہ آئی ءِ گور ءَ مڈی باز بوت ءُُ دلاوری ءَ اوں نام کپت۔ملک ءِ ڈُنگاں آرا دوست داشت ءُُ حاکمانی ٹولی چرائی ءِ نام ءَ لرزات ءُُ انچیں وہدے کہ بادشاہ ءَ آرائی ءَ شہر ءِ تہ ءَ وتی نائب جوڑ کت ءُُ وتی گچینی مردمانی رد ءَ کت ءُُ آئی ءَ را کماشی ہم دات۔ اے ڈول ءَ بنی آدم چہ وتی مُزی گریاں بزگاں دُز ءُُ ڈنگ ءُُ چہ وتی زورانسری ءُُ بے رحمی ءَ ایمنی ءِ وہداراں مردم کُش جوڑ کن اَنت۔