تیراں کشوکائی جن ئے
نام ءَ قصرقندی کن ئے
تژن ءُ شِگان ہما مردمانی واستہ اَنت کہ چہ راہ ءَ رَد بہ بنت، گِسر بہ بنت چہ مقصد ءَ گِستا بہ بنت۔
عجب کردار ءِ مردم ہمیش اَنت، نہ کِرد نہ کہ کردار، بس نان زوال اَنت۔ پَدا ہمیشانی نِگاہ ہما مردمانی سرا اَنت کہ آہاں سرجمیں راج ءِ ڈُبہ وتی کوپگاں زرتگ۔ مشکل ءُ تکلیفیں راہاں رہادگ اَنت
سد آفرین اِنت بلوچستان ءِ شیرزال ءُ مہتریں کماش ءُ جواناں کہ مئیگ ءُ شمئے باندات ءِ گہتری ءِ واستہ وتی مرچگیں آسودگ ءُ وشحالی، لوگ ءِ نندگءُآرام، وتی کاروبار ویل کُتگ اَنت بلکیں من ءُ تو اے قدرت ءَ داشت نکنیں، لائق ءُ قابل نہئیں یاکہ وتی ساہگ ءِ تُرس ءَ چہ وت ءَ بیم کیت۔
آ سد ہزار سَتا کَرزنت کہ وتی تُرس ءُ بیم یک کَشا ایر کُتگ اَنت ءُ وتی حاک ءِ سرا نِشتگ انت وتیگانی رکینگ ءِ جہد ءَ گُلائیش اَنت۔ آفرین ہمیشاں بات کہ گرم ءُ جَل، سرد ءُ سارت، تبد ءُ لوار پاداں شپاد ءَ شپ ءُ روچ ہلک پہ ہلکاں گردنت، ہر بلوچ ءِ آؤکیں باندات ءِ واستہ وت ءَ قربان کُتگ ءُ وتی زندگی ءِ مقصد ہمے جہد کُتگ۔انسان ءِ مستریں چیز آئی ءِ مارشت اَنت یکے دومئیگ ءِ درد ءُ تکلیف ءِ مارگ اِنت۔چوناہی ءَ دلوت گوک پس ءُ ہرچ ساہدار ساہ کَشّ ذنت۔ ہمے رَنگ ءَ نان زوالیں مردم ہم است انت۔ ہچ کار ءُ کِرد ءِ شہم پَدے پِر نیست ئے بلے ہر وہد ءَ دِگرانی راہ ءِ بندگ جہد ءَ انت، مردمانی مشکل ءِ آسان کنگ ءِ بَدل ءَ مشکلاں گَران تر کن انت۔
اللٰ٘ہ ءِ مزنیں امروز ءَ ہر وڑیں چیز، گَنج کَپتگ ،ہچ چیز ءِ کمی نہ انت کِرد زست،بے کِرد اوں است۔
ہرچ نمونہ دَست کپیت ،بس گَپ یکّین اِنت کہ منی بٹن ءِ سرا بُبو۔ ہرچی کہ منی طریقہ کار اِنت ہما وڑ بکن۔ مئے واہشتانی سرا کار بکن ءُ منی اشارہانی وازمندگ بہ بو۔ منی زیردست ببو۔ بلوچی ءَ بتلے است کہ ”داں من نہ کُشتگ حلار نہ اِنت “
مئے سیاسی بازیں گل ءُ وتگڑیں سروک یا زوریں دانشور ءُ ادیب ہم ہمے لوٹنت کہ ہرچی ما گشیں مئے واہشتانی پد ءَ بہ بیت۔ مئے زیردستی ءُ چیردستی ءَ بہ بیت۔ بَلے نوں چوش نہ بیت نوں ہرچی گیشّ اتگ ۔ نوں جہد ءُ جنز محکم ءُ سرپدیں سیاسی سروکانی دست ءَ جنزان انت ۔ ایشی ءِ تہا دزمانجنی، زیردستی، چیر دستی ءُ وت منّی ءِ گنجائش نیست ۔ اے گپ نوں وت گڑیں رہشون ءُ سیاسی پارٹی سرپد به بنت
کوہساروں کی عطا رسم نہیں خاموشی
رات سوجائے تو بہتا ہوا چشمہ بولے
Leave a Reply