من پیتی ءِ دیما نشتگ اتاں ءُُ چیزے شوہازگ ءَ اتاں ۔ پیتی ءِ کبل گوں آئی ءِ کڑی ءَ اڑاتگ ات ۔ منی کسانیں چک گوکو کنان ءَ ہمک روچ ءِ وڑا اتک ہمے پیتی ءِ کبل ءَ گوں لیب کرت ۔ چکانی عادت مدام ہمیش انت اگاں کسے کہ پیتی ءِ دپے پچ بہ کنت گڑا چک ءُُ چوریگ آئی ءِ سر ءَ مچ بنت ءُُ ہمے حیال کناں کہ پت چیزے ءِ شوہاز ءَ انت من اوں پہ وت ءَ چیزے زناں گوں ۔
من دائم کہ پیتی ءِ دپ پچ کرت تہ آاتک ءُُ گوں پیتی ءِ کبل ءَ لیب ءُُ گوازی کرت بابا ۔۔۔بابائے کرت ءُُ من ءَ مشگولے کرت اے ساعت ءَ من پیشی ءِ دپ پچ کرت ءُُ دیما نشتاں ۔نوں چک ءَ زانت کہ پس وتی کاگداں چارایت دگہ ہچ نہ کنت آ منی گور ءَ نیاتک بلئے حدا وند ءِ ہزانگانی تہ ءَ کمی نیست ۔
آئی ءَ من ءَ دگہ چکے دات کہ آ نوں گوکو کنگ بندات کرت من وتی ہما پیتی ءِ دپ پچ کرت تہ ہمے چک گوکو کنان ءَ اتک گون وپیتی ءِ کبل ءَ مشکول بوت ۔ من وتی مستری یں چک ءَ را ماں دربرجاہ ءَ راہ دات ، روچ ، ماہ ءُُ سال گوزان بوت انت ۔ چم ءَ زاہر ءَ چک وانگ ءَ روگ ءَ ات من اے حبر نزانت کہ آ گوں دگرانی چکاں روت ڈگارانی سرا انگوری لٹک سگریٹ ءِ نیمون ءَ کش ایت اے نزوری منی وتی ات ۔ کہ من چک ءِ سرگیری نہ کرت ءُُ آئی ءِ دربرجاہ ءَ نہ شتاں ۔ سر ءُپ سوج نہ کرت ۔ من چہ گل ءَ بال اتاں کہ منی چک وانگ ءَ روت ءُُ کیت ۔
یک روچے آ یک شریں ڈاکٹرے جوڑ بیت ۔ وتی راج ءِ کمک ءَ کنت وتی زند ءِ روچاں پہ جوانی گوازین ایت کسی چم دار نہ بیت ۔منی پیری ءِ عصا ءُُ کوپگ جوڑ بیت ۔ ہمے امیت ءَ من وتی دل ءَ ہمک روچ حیال کرت کہ من وتی چک ءَ ڈنی ملکے ءَ راہ دیاں ۔ آ وان ایت ءُُ یک شریں ڈاکٹرے جوڑ بیت ءُُ باند ءَ وتی بزگیں راج ءِ کار ءَ کیت انت ۔
یک روچے من وتی لوگ ءَ نشتگاں کہ دروازگ ءَ را یکے ءَ ٹک ات ۔ من یک گونڈویے راہ دات تہ گوانڈو واتر اتک ابا ترا مردمے لوٹگ ءَ انت ۔ من کہ اودا شتاں تہ مرد ءَ من ءَ مانبداں کرت تو پلانی ءِ پسے تئی چک ءَ منی پسے دزاتگ ءُُ پکنک کرتگ ءُُ وارتگ ، پلاں پلاں مردم منی گواہ انت منی سر ءِ ہوش گشت ، گڑا میر دیوان بوت ، من ءَ یک پسے ءِ جاگہ ءَ دہ پس ءِ زر اش گپت ۔
من وتی چک ءَ را پہ اے رنگیں بے شرپیں کارے ءَ مزن چک ءَ پٹ کرت تو منی چم جہل کرتگ انت تو منی پونز براتگ تو ہما روچ ءَ ودی مہ بوتین ئے دریگتیں بلئے آئی ءِ ماس ءَ درمیان ءَ دور کرت منی چک کسان انت تنے وہدی سرپد نہ بیت ۔
اے رندی پہلے بہ کن دگہ رندے آئی ءَ را تو بہ انت کہ اے وڑیں کارے بہ کنت تہ من درائینت : جنین تو سرپد نئے چکانی عادت ءَ من داں ایشی ءَ راردے لٹ مہ گراں اے شر نہ بیت بلئے آئی ءِ مات ءَ من ءَ چک ءِ جنگ ءَ نیشت ۔یکے شپے من وپتگ ءُُ وش واب اتاں کہ منی چکانی ماس ءَ من ءَ ٹوینت من چہ پریگیں واب ءَ جہ سر اتاں ءُُ شمبے ءِ پس شمبے تنے وہدی گار انت شپ ءِ نیم انت منی دل جنگ ءَ انت تو وڑے بہ کن باریں منی چک ءِ چے حال انت تہ من آئی ءِ ماس ءَ را گشت تو انوں واب ءُُ آرام بہ کن سپبے بیت۔
تہ پٹ ءُُ لوٹے کناں حدا حیر کنت انوں شپ ءَ من کئی دروازگ ءَ بہ جناں مہلونک ءَ بہ گڈیناں وہدے روچ ءَ ٹک دات من پہ شمبے ءِ شوہازگ ءَ درکپتاں جست ءُُ پد کناں تہ من ءَ اے حال سر بوت کہ تئی چک ءَ پرپٹے دزتگ ءُُ پولیس ءَ آئی ءَ را دزگیر کرتگ۔ آماں تھانہ ءَ بندانت گڑا من تچک ءَ تھانہ ءَ شتاں تھانہ ءَ بندانت گڑا منی تچک ءَ تھانہ ءَ شتاں پہ جست ءُُ پرس کنگ ءَ من ءَ ہمے حال رس ات کہ تئی چک ءَ پرپٹے دزتگ ءُپ واہند ءِ سر ءَ تیرگواری کرتگ ءُُ آئی ءَ را ٹپی ءُُ ٹوری کرتگ چہ تئی چک ءِ یک وتاسے اوں دراتکگ تئی چک نوں آمیدگس ءِ باہوٹ انت ۔
ہبر چہ مئے دست ءَ دراتکگ ۔ من گوں ناکامیں دلے گشت حبر چہ منی اوں دست ءَ شتگ منی تچک ءَ روتاک ءِ کارگس ءَ شتاں۔ ءُُ اے حبر شنگ ءُُ تالان کرت کہ من ، اللہ داد ،شمبے پس من ءَ مرچیگ ءَ پد گوں شمبے ءِ ہچ کارے ءَ کار نیست آ وتی مانزمان وت انت آ ہرچی کہ بہ کنت من ءَ گوں اے کاراں کسے ہوار مہ گیج ات۔