دہکان پیرمحمد چہ اَزلءَ بزاں پِت پِیرکاں نیزگارءُُ دہکان بوتگاں ۔یک روچے دہکان پیرمحمد گوں وتی پِت گمانیؔ ءَ گوْشت اَبّا! ایندگہ مردماں بِچار اَزگارءُُ سیرلاپ اَنت،زہگ اِش ماں شرّیں جاہاں کاردار اَنتءُُ آیانی زہگ ،نُماسگ ماں ڈَنّی شرّیں وانگجاہاں وانگ ءَ انتءُُ ما تیوگیں زند کارءُُ دہکانی کن ایں ءُُ مئے تالہ کمو رَد نہ وارت ءُُ بدل نہ بیت ۔
باز بَرءَ اے من ماں مسیت ءِ مُلّا آنی دپ ءَ چے اِشکُتگ کہ مزلومءِ بدعا ماں عرش ءَ روت ءُُ ھچبر ھالیگ ءَ نئیت ۔چونا ءَ اگاں بیچارگیں مظلوم ءُُ بزگیں مردم ءَ را تو بِچار آئی بزگی وت پَدّر کنت کہ اے ھُدا ءِ ھاسیں بندگ اَنت۔
باز بَرءَ اے من مسیت ءِ مُلّا آنی دپ ءَ چے اِشکُتگ کہ مظلومءِ بدعا داں عرش ءَ روت ءُُ ھچبر ھالیگ ءَ نئیت ۔چونا ءَ اگاں بیچارگیں مظلوم ءُُ بزگیں مردم ءَ را تو بِچار آئی بزگی وت پَدّرا کنت کہ اے ھُدا ءِ ھاسیں بندگ اَنت۔
چاکرؔ چو کسان ءُُ نا بَلد نہ اَت کہ وتی ھِچّ ءَ پوہ ءُُ سرپد مہ بیت ءُُ مہ زانت۔آ یک شیوارءُُ بوُدی ئیں چُکے اَت۔پِت ءِے مَرگ ءَ آئی بالاد الّم نِزور ءُُ آئی ءَ را تکانسر کُتگ اَت ،بلے آئی شیرزالیں مات ءَ آئی ءَ را ھروھد دلیری ءُُ جوْانمردی ءِ دلبڈی ءُُ سکین دات کہ آئی ھچ نہ ماراِت کہ بے پِتی یا بزگی چی یے۔ مات ءَ پہ لاڑے چاکر ءَ داشتگ اَت۔آئی ءَ را ھروھد وانگ ءُُ زانگ ءِ سکین ءِ دات ۔
اے گپ چوناھا من ءَ ادا نبشتہ ءُُ گوْشگی نہ اِت اَنت کہ اے سر جمیں گپ من ءَ ماں ’’ وٹس آف ءُُ فیس بک‘‘ ءَ کنگی اِت اَنت بلے من اے نزاناں کہ اے منی بد بھتی اِنت یا وش ۔۔۔