بلوچی لبزانک ءَ اے یک کہنیں دودے کہ وتی شاعر ءُُ ادیبانی دلبڈی ءَ آوانی کتابانی دیمدرائی کنگ بیت ۔اے دود انگت ءَ برجاہ اِنت ءُُ ہمے دود ءِ پدءَ چہ نصیر کبدانی لبزانکی دیوان ءِ نیمگ ءَ چھاپ بوتگیں دو بلوچ شاعرانی کتابانی دیمدرائی کنگ بوتگ ۔چرے شاعراں یک واجہ احمد مہر ءِ کتاب ’’سنگرتگیں ارس‘‘ ءُُ دومی واجہ حبیب دانش ءِ کتاب’’ گوات ءِ ہلوت‘‘ پہ دیوان ءَ دیمدرائی ءَ گچین کنگ بوتگ اَنت ۔
پہ سنجر بہار ءِ وش تبیں موسم ءُ کوہ ءِ نوانءَ خیرنہ بوتءُ آ شہ کوہ ءِ نوانءَ ہسپتالءِ تہت ءِ باہوٹ بوت۔شکر ورنائیں سنجر وتی چار براس ءِ کسترین اَتءُ وتی ،مستریں براس ءِ رمگ یے چارینت۔
سال ءِ موسم وتی حساب ءَ بدل بنت بلئے لہتیں سال انت کہ بہارگاہ گشئے زاہر انت بارین کدین وش بیت بارین کئی منّت ءُُ دزبندی ءِ لوٹوک انت ۔۔۔بازیں دگہ چنت سال انگہ پہ اوست ءُُ رہچاری گوزیت ءُُ باریں تاں کد مئے کشار شہ زرد ترّگ ءَ ساری درد ترانت ۔۔۔۔
ہور انگت ہما وڑ برجاہ انت کہ زی بیگاہ ءَ ایرے دات ات ۔جمبر کدی سیاہ بنت ءُُ کدی اسپیت لالین وتی گس ءِ دیم ءَ کنور ءِ رزاناں شودگ ءَ انت ءُُ دم پہ ساعت رہبند ءَ چاریت کہ آئی ماس ءِ زی کدیں کاینت کہ سہبی این یے شہر ءَ شنگ انت کہ ہمے دمان ءَ ٹیلیفون ءَ توار کرت۔
گش انت کہ ہر انسانے وتی اعمالانی برورد ءَ گندیت ۔ہروڑ کہ آئی عمل ءُُ نیت بنت ہما وڑ آئی اوست ،ہیل ءُُ عادت خیردلانی رازاں حدا زانت ءُُ ہر دل ءِ وتی ھدا بند بلئے کدی کدی چو ہم بیت کہ یک جوانیں انسان ءِ زند پہ بدحالی گوزیت ءُُ یک بدیں مردمے ءِ پہ آسراتی آسودگی ءُُ دل ءِ تب ءَ ۔۔۔’’آ‘‘ وتی نہہ براس ءُُ گہارانی تہا چارمی ات یک گربیں حانوادیے تہا ودی بوت ءُُ کسانی ءِ بادشاہی گونگیں روچاں گوازیناں وہدے پنچ سال ءِ زمبر ءَ رست تہ آئی ءَ را دربر جاہ ءَ برگ ءُُ داخل کنگ بوتگ ۔