مردمانی بے سوبیں زہر کنگ ءُُ نالانی کسی سر پر نہ بیت ،بلوچی زبان ءَ را استاد وَ باز رستگ بلئے زانتکار ءِ ڈکال اِنت ۔منی گوں درملکاں ہمک مردماں گوں کہ گپ ءُُ حال بوتگ اَنت آیانی گلہ ءُُ زانگ باری ہمیش اِنت کہ کس گوں کس ءَ تپاک نہ کنت ہرکس گشیت کہ من بس ایوک ءَ بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ سرتاج بہ باں ۔