چوناہا اے اُستا گال ءِ بزانت زانتکار، سوہو، کواس ءُ کیمیاگِر انت ءُ سکیں زیبدار ءُ پُر معنائیں لبزے بلے بدبحتی ءَ مئے دودمان ءَ اے لبز رد کارمرز بیگ ءَ بیتگ ءُ انگت بیگ ءَ اِنت ءُ رواج گپتگ۔ہمےگال کہ بندرا یک ہنرے بوتگ کہ رندا بُرتگ ءُ یک ٹکّ ءُ بولکی رنگے دیگ… Read more »

اے کتاب نیلسن منڈیلا ءَ وت نبشتہ کتگ بزاں آئی ءِ زند نامگ انت ۔اے ردا اے کتاب پہ جنوبی افریقہ ءِ تاریخ ءِ واستا ایوک ءَ یک درونتے نہ انت بلکیں سرجمیں بنی آدم ءِ جد ءُ جہد ءِ یک درے۔ اے کتاب افریقی قوم ءِ په وتی آزادی ءَ قربانیانی یک سرجمیں داستانے۔

  مہراں دیوخ گُرما گڑدئے پچے نیائے لیکئے بی کوہءَکوہنیں نشکۓ تئہ مئے دلائے   آس ءَ شوشی اے ڈوبر انڑزی قطار بندانت مہر ءِ اے آس شوشی نام ءَچھڑو وفائے   ٹپ رستغیں کہ نئیلاں، گنڑتی رواں وران ءَ اے دڑد بے طویواں، دڑدانی تئہ دوائے   مارا اے مئے گنوخی رولی جہان ءُ… Read more »

منی مہتریں سنگتے سرکاری کارگسےءَ19 گریڈءِ اگدہءِ سرا کارءَ انت۔ایندگہ وہداں بلوچ راج دوستیءِ سرا واجہ ءَ بھاشن پہ بھاشن انت۔فیننءِ افتادگانء خاک ئے پہ‌دل یات انت۔ منڈیلہءِ جہدانی قصہاں انچو کاریت،گوش ئے زاناں افریقہءِ آجویءِ جہد ءِ وہداں مردکارءِ جند گون بوتگ گوں۔کارل مارکس،ہو چی منہ،ماؤےءِ بلائیں منوگرے۔شپءَ انچو انقلابی انت تو گوش ئے زاناں صحبءَ سواساں آپ‌جنتءُ دڑامبءَ رؤت بلئے صحبءَ جناحءِ فریم کتگیں عکسءِ چیرا ٹئیروک والا کرشیءِ سرا انچو ملاران انت،گوش ئے زاناں اے زمین گوکءِ کانٹءِ سرا ناں بلکیں واجہ ءِ لنکُکانی سرا ایر انت۔

من یونس حسین ءِ کِسّہانی کتاب “بے دستیں سریچک” ءَ وانَگ ءَ آں۔ کتاب ءَ چار ءُ پنچ شرّیں آزمانک مان کہ چہ ہمیشاں یکّے یعقوب ڈرامہ اِنت۔

اے ملکءَ اگاں کسے واجہانی مردم یا ملکءِ واہُند ءُ حاکمانی چُکءُ فرزندءِ بِہ بیت گڑا اختلافءِ دارگ کسانیں گپے، تُری زاہ ءُ بَد بِہ کنت یا چوکءُ چار راہءَ بےہوشیءُ سرمستیءَ ناسرپدیں کار ءُ گپے بِہ کنت، ہم بخشگءُ برداشت کنگ بیت چو کہ جاوید چودہدری وتی وی لاگء٘ علی امین گندا پُورءِ ہڑتالانی دورءَ پنجابءِ انصافیاں ( تحریکِ انصاف) شِگان جنت ءُ گوشیت کہ پنجابءِ مردم تہنا وشیانی دورے ہمبراہ انت وہدے کہ سَکّیانی دور بیاینت پنجابءِ مردم دُور ءُ دَرءَ نندگءُ ندارگءِ چارگ زان انتءُ بس،ہاں! البت حبر اگاں ووٹءِ بِہ بیت گڑا ووٹ اے دورءَ انصافیاں دی اَنت۔ ہمے وڑیں گپّ نزیر ناجیءِ سُولیں بچ اَنیق ناجی ہم کنت ءُ گوشیت کہ رنجیت سنگھ ءُ بھگت سنگھءَ ابید پنجابیانی راج دفترءَ قربانی دیّگ، سَکّیاں برداشت کنگءُ گوں حاکماں دیم پہ دیمیءَ مِڑءُ جنگءِ “عیب” یا عنصر مان نسیت چدودیم ڈاکٹر اشتیاق احمدءَ ملکءِ جند ءُ بانیانی بابتءَ بازیں حبر جتگ ءُ نبشتہ کتگ اَنت کہ چاگردی رسانک در ءَشنگ ہم بوتگ اَنت بلے ایشاں کس دپی جستےنَہ کنت پرچہ کہ اے ملکءِ واہندہانی چُک ءُ وارث انت پرے حاترا چَہ اے حقّءُ راستیں حبراں دوگام دیماترءَ اگاں دروغ بہ بند انتءُ آپءِ تہا آس روک کنگءِ جُہدءَ بِہ کن اَنت پدا ہم ملکءِ حاکم وتی تبءُ مئیلءَ بدل نہ کن انت نیکہ گِلّہ ءُ زاری کن اَنت ۔چہ واجہانی جندءِچُکّاں ابید ایشانی نوکرءُ کاردار اِدا مردم چوش بُگوشیت کہ واجہانی پگری سنگتءُ ہمکار اگاں ملکءِ دفترءَ پچ یا تاک تاک بکن اَنت کسّ ئے ملامءُ بُلُم نہ کنت ،ایشیءِ سَوَب بوت کنت کہ ہمے بِہ بیت کہ اے ملکءِ رواج ہمیش اِنتءُ اِدے واجہانی جندءِ دپءِ گپ ءُ گال دِگر ءُ دلءِ حبرءُ حال دِگر اَنت بزاں کہ ایشانی باطنءُ ظاہر یک نَہ اَنت اے درگتءَ اگاں ما امریکہ دژمنیءِ مثالءَ دیمءَ بکنان ءُ بچاراں گڈا سر ظاہر ءَ اے ملکءِ حاکم ءُ واجہ امریکہءِ بدتریں مخالف ءُ بدواہ اَنت بلے تہءُ توکءَ بچارئے گڑا ہر انسان ہمے آسر ءَ سر بیت کہ اے ملکءِ حاکمانی ساہءُ نفس ہم چَہ امریکہ ءِ رضا ءَ ابید بال نہ کنت کہ اے وتی گڈی جاہ ءُ دَوار بُرؤ اَنت ءُ امروزءِ چِست ءُ ہیر ءُ جنجالاں بُہ چُٹ اَنت اے مئیلءُ حیالءَ چو کہ رواج زُرتگ پرے واستا مردم اے چیزءَ “بُروت حیل ءُ مہ روت عادت”ءِ بستارءَ سرپد بِہ بیت شرتر اِنت دانکہ کسےءَ دماغی بیماری ءُ بےبنیادیں جیڑگے سرءُ بحتءَ مہ کپیت ءُ ذہنی مریضے مہ بیت

یک عہد ءُ دورےءَ بلوچ راجی جُہدءِ مستر ءُ کماشاں کہ شہید فدا احمدءِ زندءَ ہما واجہ ءِ پگر ءُ فلسفہ ءِ حسابءَ ایشاں بلوچ راج ءُ ورناہاں تپاکی، جُہد تا گُڈّی سوب ءِ نیکہ تہنا نعرہ جتگ ءُ ورناہ ءُ وانندہاں سِکین داتگ بلکیں چَہ اے راہ ءُ رہندءَ گِسر کپتگیں بلوچ سروک ءُ مستراں ( چو کہ میر غوث بخش بیزنجو بوتگ ) وڑ، وڑیں بہتام ءُ شِگان جتگ ءُ ہَمنچو رُزواہ اِش کتگ اَنت کہ اے بلوچ چاگردءَ نِندگ، زند گوازینگ ءُ تر ءُ تابءِ قابل مہ بنت ۔

اے زانگی انت کہ کسمانُک نوکیں چیز ےنہ انت کسمانُک باز کوہنین ءُ ￶ قدیمیں ￵ ازمی تہرے بلے بلوچی لبزانک ءَ کسمانک ءَ ہم چو ایندگر تہراں دیمرؤئی نه کتگ ۔البت

تیراں کشوکائی جن ئے￷
نام ءَ قصرقندی کن ئے￷

تژن ءُ ￶شِگان ہما مردمانی واستہ اَنت کہ چہ راہ ءَ ￴رَد بہ بنت، گِسر بہ بنت چہ مقصد ءَ ￴گِستا بہ بنت۔
عجب کردار ءِ ￵ مردم ہمیش اَنت، نہ کِرد نہ کہ کردار، بس نان زوال اَنت۔ پَدا ہمیشانی نِگاہ ہما مردمانی سرا اَنت کہ آہاں سرجمیں راج ءِ ￶ڈُبہ وتی کوپگاں زرتگ۔ مشکل ءُ ￶تکلیفیں راہاں رہادگ اَنت